Hostelhorror - Reisverslag uit Spruce Grove, Canada van Loes Zijll - WaarBenJij.nu Hostelhorror - Reisverslag uit Spruce Grove, Canada van Loes Zijll - WaarBenJij.nu

Hostelhorror

Door: Loes

Blijf op de hoogte en volg Loes

30 Augustus 2010 | Canada, Spruce Grove

Lieve I.

Na zeventien dagen in Canada, was het tijd voor Jette en Jeroen om weer terug te vliegen naar Nederland. Maar niet voordat we nog een bezoek hadden gebracht aan Fort Edmonton Park, waar het Edmonton van vroeger is nagebouwd en aan West Edmonton Mall, het grootste winkelcentrum van Canada. Dit tot groot genoegen van Jette. Om aan te geven hoe megagroot dit winkelcentrum is, er is een waterpark, een schaatsbaan, een pretpark inclusief drie achtbanen, een zeehondenshow en ruim 800 winkels. Achterlijk groot dus! O ja, je kon er ook nog bungee jumpen. Je zult begrijpen dat je je in deze mall met gemak een hele dag kunt vermaken.

Sinds vrijdag ben ik weer ‘all by myself’. En weet je hoe dart voelt? Heerlijk! Begrijp me niet verkeerd, ik heb een superleuke tijd in de Rockies gehad samen met Jette en Jeroen. Echter, het is ook heerlijk om weer helemaal mijn eigen gang te kunnen gaan zonder met iemand rekening te hoeven houden.

Voordat ik je ga vertellen waar ik nu ben en wat mijn plannen zijn heb ik nog wat hostel horror voor je. Zo heb ik in het hostel in Edmonton (wat overigens qua indeling en netheid en goed hostel was) mijn kamer gedeeld met grote Canadese, waarbij ik me toch echt zorgen zou gaan maken als die boven me zou liggen in het stapelbed. Een andere roommate was een Colombiaanse, waarbij je bijna verbaast was als er een goed verstaanbare Engelse zin (of eigenlijk een paar woorden) uitkwam. Dan waren er nog twee Koreanen die het nodig vonden om midden in de nacht hun tas te gaan herinrichten. Toen ik me trouwens eerder die dag aan ze voorstelde vertelde ik ze dat ik uit Nederland kwam, het land van Guus Hiddink. Die moesten ze toch wel kennen denk ik. Ze keken me echter zeer vragend aan. Toen ik zei dat het ging om de voormalig voetbalcoach zeiden ze: O, you mean ‘ieddienk’! Ik moet dus duidelijk nog wat oefenen op mijn Zuid-Koreaanse accent.
Dan was er nog een roommate die stonk naar drie weken oude zweetsokken. Tot slot was er nog een Chinese invasie die de keuken bezette. Het is maar goed dat mijn interne klok vrij goed in orde is, want aan de geuren die de keuken uitkwamen kon ik niet ruiken of het tijd was voor ontbijt, lunch of avondeten. Je ziet, er zijn veel ‘dingen’ waar je mee te maken kunt krijgen als je in een hostel slaapt en je kamer deelt met vreemden, maar aan geen van allen kun je iets doen. Je hebt er gewoon mee te dealen.

Momenteel logeer ik in Spruce Grove bij de zus van de vrouw van een oom van een goede vriendin van mij. Spruce Grove ligt op een klein half uurtje rijden van Edmonton. Marilyn en Peter zijn echt supertof! Marilyn pikte me zondag op in Edmonton. Die avond kwamen er twee kinderen met hun gezin langs voor het avondeten. Een erg leuke avond gehad. Ik blijf me er altijd over verwonderen dat mensen die dezelfde leeftijd hebben zo’n totaal ander leven kunnen hebben. Zo zijn Marilyn en Peter ongeveer van dezelfde leeftijd als mijn ouders, maar hebben ze in totaal al dertien kleinkinderen en de veertiende is onderweg!
Vandaag heb ik weer iets gedaan wat ik nog nooit eerder had gedaan. Ik heb gegolfd! In tegenstelling tot in Nederland heb je daarvoor in Canada geen certificaten en/of diploma’s nodig. Het enige dat je nodig hebt is een set clubs en daar ga je. Marilyn had gefixt dat ik de golfset van haar broer kon gebruiken. Ik vond het echt superleuk. En ik moet eerlijk zeggen, het ging me beter af dan ik had verwacht. Natuurlijk had ik met regelmaat een flinke misser, maar ik heb de bal ook een aantal keer echt heel lekker geraakt. Met name de afslag was vaak niet eens zo slecht. Putten is een ander verhaal. Het begint een beetje eentonig te worden, maar ook deze ontmoeting met ‘echte locals’ was weer zeer geslaagd. Dus, ik ben Sanne een grote ‘Bedankt’ verschuldigd.

Ik weet niet hoelang het gaat duren voordat ik je weer kan schrijven. Het is altijd weer afwachten hoe goed de internetverbinding is in the middle of nowhere. Want, ja ik begeef me vanaf morgen weer in niemandsland. Ik ga weer naar een grote ranch. In Meadow Lake, Saskatchewan deze keer. Back to cowboylife!

Tot schrijfs.


http://picasaweb.google.com/loesvanzijll

  • 01 September 2010 - 06:26

    Lettie:

    Loes, voor het geval dat je met je verjaardag niet aan het internet zit, wil ik je nu alvast van harte feliciteren!
    Ik lees je verslag altijd met heel veel plezier (en nieuwsgierigheid).

  • 01 September 2010 - 11:32

    Sanne:

    Geen dank hoor! ;)

  • 08 September 2010 - 11:07

    Suzanne:

    Dag Loesje,

    Erg leuk verhaal weer. Heb vandaag (onder werktijd) weer eens tijdgevonden om je verhaal te lezen en vond het weer vermakelijk.
    Leuke manier van schrijven.
    Veel plezier.
    Lijkt San trouwens op dr familie?

    x

  • 08 September 2010 - 11:08

    Toos Geissler:

    Ha die Loes,
    Van harte gefeliciteerd met je verjaardag en ik zit alweer met smart te wachten op een nieuw verhaal van je,

    groetjes Toos

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Canada, Spruce Grove

Canada, here I come!

Recente Reisverslagen:

28 Januari 2011

Back to reality

24 Januari 2011

Surprise!

19 Januari 2011

In de bak

15 Januari 2011

De schaar er in!

11 Januari 2011

I feel 'wicked'
Loes

Actief sinds 11 April 2008
Verslag gelezen: 147
Totaal aantal bezoekers 126224

Voorgaande reizen:

09 December 2015 - 24 Augustus 2016

Kangaroos, kiwi's, Spanish en... Olympics

29 Januari 2010 - 29 Januari 2011

Canada, here I come!

25 Augustus 2008 - 31 Januari 2009

Stage Curacao

Landen bezocht: