Mashed potato’s, sauerkraut, bacon en neprookworst

Lieve I.

Zoals ik je in het vorige bericht al schreef heb ik de afgelopen twee weken doorgebracht in Dunster bij Andy & Ann. Dit was weer een nieuwe helpx plek. Ze hebben echt een megagrote tuin, dus genoeg te doen. Ben dan ook voornamelijk bezig geweest met onkruid wieden en snoeien. En dat was absoluut geen straf, want het weer was super de afgelopen twee weken. En tussendoor kon ik lekker genieten van het prachtige uitzicht op de Rockies. Bovendien was het ook niet verkeerd om mijn huid alvast wat te laten wennen aan wat zonnestralen voor als ik straks aan het kersen plukken ga. In de Okanagan Valley (waar Oyama in ligt) wordt het in de maand juli namelijk regelmatig 40 graden!

Dunster ligt ook aardig in ‘the middle of nowhere’ maar wel een stuk minder dan Anahim Lake. Twee dorpjes liggen op minder dan drie kwartier rijden: Valemount en McBride.
Eén keer ben ik samen met Andy naar Valemount geweest. We pakten een weg achterlangs omdat de kans om hier een beer en ander wildlife te spotten groter is dan wanneer je de snelweg pakt. Want, sinds ik in Dunster was had ik nog niet één beer gezien en ik wilde deze week echt een exemplaar op foto vastleggen. Andy had er de week voor ik kwam elke dag wel één gezien. Er leek dus wel een vloek op te rusten sinds ik in Dunster was. In de rit naar Valemount hebben we wederom geen beer gezien. Het enige wat we onderweg tegenkwamen was een hert. Van een hert kijk ik al niet eens meer op. Heb er al tientallen gezien sinds ik in Canada ben. Je moet er als automobilist echt op verdacht zijn dat er elk moment een hert kan oversteken, want ze komen op de meest onverwachte momenten tevoorschijn. Valemount zelf was niet zo boeiend. Vergeleken met Dunster is het groot, maar het blijft met 1000 inwoners ook gewoon ‘een gat’. We hebben er overigens wel lekker geluncht en ondertussen een stuk van Frankrijk – Mexico gekeken.

In McBride ben ik twee keer geweest. Eén keer was er een markt waar Ann stond met haar gebreide truien, mutsen, shawls, enz. En de andere keer verkocht ze planten. Dit is iets was ze regelmatig doen, op de markt staan met een kraam. Het levert een extra zakcentje op (wat ze overigens gezien de grootte van hun huis en tuin niet echt nodig hebben) en ze vinden het leuk om te doen.
In de auto hebben we een keer krom gelegen van het lachen. Ann had iets met haar been en kon daardoor niet zo goed lopen. Toen we in de auto zaten wilde ik haar vragen of ze haar wandelstok (‘broom’ in het Engels dacht ik op dat moment) had meegenomen. Dus ik vroeg “Do you have your broom?” Hierop zei Ann in het Engels “Ja, ik ben net aan komen vliegen”. Een ‘broom’ is een bezem en dus wezenlijk wat anders dan een wandelstok, haha. Wandelstok in het Engels is overigens ‘walkingstick’. Hoe makkelijk wil je het hebben?

In mijn tweede week in Dunster waren we uitgenodigd door Willeke (een Nederlandse uiteraard) om bij haar te komen eten. Zij is twee jaar geleden samen met haar man geëmigreerd naar Canada. Haar man zat echter momenteel voor zijn werk in Nederland. Heb Willeke eerst maar eens bedankt voor de grachtenpantjes die ze aan Andy & Ann had gegeven. Hier had ik al flink van lopen snaaien. Zo lekker kun je ze in Canada niet kopen. Willeke importeert ze dan ook uit Nederland. We hebben die avond heerlijk op zijn Hollands gebarbecued, dus mét satésaus en mét huzarensalade. Ik had de voorkeur om met Willeke ook gewoon in het Engels te praten. Dat is een stuk makkelijker dan dat je steeds moet schakelen tussen Nederlands en Engels .

Verder namen Andy & Ann me mee deze week mee naar Jasper. Eindelijk werd de vloek doorbroken. We zagen een beer langs de kant van de weg zitten. Of eigenlijk, we zagen een paar auto’s die plotseling afremden. Het teken dat er iets te zien is langs de weg. Het was inderdaad een beer. Andy stopte ook zodat ik een paar foto’s kon schieten. Vanuit de auto uiteraard! Het blijven wilde beesten. In Jasper zelf zagen we nog een Elk (dit is een groot hert) en een aantal Big Horn Sheep. Die lopen hier gewoon rond in het dorpje. Het centrum van Jasper vond ik niet zo bijzonder. Het is vooral zeer toeristisch. Maar de weg er naar toe en de omgeving zijn spectaculair.

Afgelopen woensdag hadden Andy & Ann wat mensen uitgenodigd om te komen eten. Willeke, (die voor mij een zakje autodrop had meegenomen, supertof) en Chris & Johanna. Johanna (ja, ook zij heeft Nederlandse ouders) vroeg me wat ik zoal had gedaan voor ik na Dunster kwam. Ik vertelde dat ik twee maanden in Anahim Lake had gewoond en gewerkt op een ranch, “Aha, Six Mile Ranch?” zei ze. Voordat ik vol verbazing kon vragen waar ze de ranch van kende zei ze “It’s on your shirt”. Dùùùùùh! Het shirt heb ik gekregen doen ik vertrok uit Anahim Lake. Het was een zeer gezellige avond, veel gelachen.

Zoals de titel al doet vermoeden heb ik Andy & Ann deze week ook een Nederlandse maaltijd voorgeschoteld en wel stamppot zuurkool. Het kopen van aardappels en zuurkool is geen probleem in Canada. Spek en rookworst is een ander verhaal, dus ik moest een beetje improviseren. Als je bacon in kleine stukje snijdt, vervolgens één voor één in de pan legt (je moet er echt voor zorgen dat de stukjes elkaar niet aanraken anders gaat alles aan elkaar kleven) en daarna goed doorbakt kan het best door voor spek. Na een tip van Willeke hadden we ook de worst gevonden die het meest in de richting komt van rookworst. De maaltijd viel erg in de smaak.

Ik ben vandaag aan het einde van de middag aangekomen in Kamloops. Ik blijf hier drie nachten en ga daarna door naar Oyama. Ik slaap bij Brian & Barb. Ik hoor je denken “Hoe ben je nu weer aan dit slaapadresje ben gekomen?”. Wel, Brian is een neef van Janet. Ik heb ze gewoon een mail gestuurd of ze me iets van de omgeving willen laten zien als ik in Kamloops ben. En in dezelfde mail heb ik ze gewoon heel brutaal gevraagd of ze ook een slaapplek voor me hebben. In Nederland zou ik dit nooit zomaar aan een wildvreemde vragen, maar hier doe ik dat gewoon. Ik reis immers op een backpackersbudget. Dit schreef ik ze ook in de mail die ik ze stuurde. Ze reageerden positief. Waar al die Canadese contacten al niet goed voor zijn!

Tot schrijfs.


http://picasaweb.google.com/loesvanzijll