Uit de kunst
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes
28 Mei 2010 | Canada, Salt Spring Island
Lieve I.
Ik mis mijn buddy’s. Ik mis Wiet. Ik mis Inge. Ik mis Marieke. Ik mis Sanne. Ik mis Suus. Ik mis Door.
Wat zou het geweldig zijn om alles wat ik hier zie en meemaak voor heel even met hen te delen. Of om ze gewoon even in real live te spreken ook al is het maar voor vijf minuten…
Vanwege het tijdsverschil is het ook erg lastig om ze te spreken via skype. Als ik ’s ochtends opsta zijn ze nog aan het werk of aan de studie en als mijn werk erop zit en ik online kan is het in Nederland midden in de nacht. Dat schiet dus niet echt op.
Ik merk dat het me de laatste week veel bezighoudt. Heb denk ik even behoefte aan iets vertrouwds . Maar met behulp van wat jankmuziek help ik mezelf ook wel weer door dit dipje heen.
Het betekent trouwens niet dat ik het niet meer naar mijn zin heb in Canada. Ik geniet nog steeds.
Ik bevind mij op dit moment op Salt Spring Island. Een eiland met 10.000 inwoners op zo’n 30 minuten van Victoria. En je zult het niet geloven, maar ik zit in huis bij twee kunstenaars! Het zijn echt superaardige lui maar, zoals je kunt verwachten bij kunstenaars, nét een beetje anders. Met hen ben ik in contact gekomen via de website www.helpx.net. Via deze website heb ik ook contact gelegd met Anahim Lake. Werk echt perfect. Woensdagmiddag een mailtje naar ze gestuurd of ze nog iemand zochten, woensdagavond een reactie terug dat ik welkom was en toen ook gelijk bevestigd dat ik vrijdag kon komen. Alles op zeer korte termijn dus, maar dat is ook wel eens leuk.
Ik heb een eigen cabin van zo’n acht vierkante meter met uitzicht op de prachtige tuin. Echt supervet. En er staat een tweepersoonsbed in, dus ik heb alle ruimte. Ook wonen ze maar een kwartiertje lopen van het strand. Wederom een superlocatie dus.
Paul en Anna kunnen leven van de kunstwerken die ze maken en verkopen. Hij maakt dingen van hout (voornamelijk dieren) en zij schildert en maakt dingen van klei. Wellicht is het leuk om even rond te kijken op hun website: www.bluehorse.ca.
Op mijn eerste dag begon ik met het polijsten van potten. Niet gedacht dat ik dat ooit nog eens zou doen , haha. Ik ging erg voorzichtig te werk. Ik wil het toch niet op mijn geweten hebben om een pot van minimaal 125 dollar aan gruzelementen te helpen. Verder gras gemaaid, de dakgoot schoongemaakt en momenteel ben ik bezig met het wieden van onkruid. Maar alles in een zeer relaxed tempo.
Anna is inmiddels vertrokken naar Frankrijk om hun dochter op te zoeken, dus ik ben hier nu nog alleen met Paul. Hij heeft een afgeronde universitaire studie, dus absoluut geen domme gozer, en heeft veel te vertellen over vaak interessante onderwerpen (met name over de natuur en het klimaat). Hierbij is hij ook erg benieuwd naar mijn mening. Soms vind ik het moeilijk om alles te volgen wat hij zegt. En ik merk ook dat ik het lastig vind om mezelf echt goed uit te drukken in het Engels. Met name wat betreft de intellectuele onderwerpen is het lastig omdat daar vaak moeilijke woorden bij komen kijken die ik in het Engels gewoonweg niet ken. Ik kan wel ongeveer zeggen wat ik bedoel, maar niet precies zoals ik het zou willen. Daardoor heb ik het gevoel dat ik soms ‘dommer’ overkom dan dat ik in werkelijkheid ben. En soms is dat best frustrerend. Iedereen die ik hier tot nu toe heb gesproken zegt trouwens dat mijn Engels vloeiend is. Blijkt maar weer dat die 4,2 voor mijn eindexamen niet zo veel zegt.
Dinsdag was het weer slecht ’s ochtends en dus niet echt geschikt om in de tuin te werken. Paul bood toen aan dat ik zijn auto mocht meenemen om het eiland te verkennen. Ik mocht zelfs de hele dag wegblijven als ik daar zin in had. Heerlijk om weer even auto te rijden. Dat was toch vier maanden geleden (het tien minuten durende ritje in de automaat van Janet op Texada Island niet meegerekend). Ben naar de andere kant van het eiland gereden naar Ruckle Provicial Park. Hier heb ik ruim drie uur rondgelopen. Veel herten gezien en het is me ook eindelijk gelukt om er één op foto vast te leggen.
Na het weekend ga ik naar de westkust van Vancouver Island. Het is tijd om te whalewatchen!
Tot schrijfs.
http://picasaweb.google.com/loesvanzijll
Ik mis mijn buddy’s. Ik mis Wiet. Ik mis Inge. Ik mis Marieke. Ik mis Sanne. Ik mis Suus. Ik mis Door.
Wat zou het geweldig zijn om alles wat ik hier zie en meemaak voor heel even met hen te delen. Of om ze gewoon even in real live te spreken ook al is het maar voor vijf minuten…
Vanwege het tijdsverschil is het ook erg lastig om ze te spreken via skype. Als ik ’s ochtends opsta zijn ze nog aan het werk of aan de studie en als mijn werk erop zit en ik online kan is het in Nederland midden in de nacht. Dat schiet dus niet echt op.
Ik merk dat het me de laatste week veel bezighoudt. Heb denk ik even behoefte aan iets vertrouwds . Maar met behulp van wat jankmuziek help ik mezelf ook wel weer door dit dipje heen.
Het betekent trouwens niet dat ik het niet meer naar mijn zin heb in Canada. Ik geniet nog steeds.
Ik bevind mij op dit moment op Salt Spring Island. Een eiland met 10.000 inwoners op zo’n 30 minuten van Victoria. En je zult het niet geloven, maar ik zit in huis bij twee kunstenaars! Het zijn echt superaardige lui maar, zoals je kunt verwachten bij kunstenaars, nét een beetje anders. Met hen ben ik in contact gekomen via de website www.helpx.net. Via deze website heb ik ook contact gelegd met Anahim Lake. Werk echt perfect. Woensdagmiddag een mailtje naar ze gestuurd of ze nog iemand zochten, woensdagavond een reactie terug dat ik welkom was en toen ook gelijk bevestigd dat ik vrijdag kon komen. Alles op zeer korte termijn dus, maar dat is ook wel eens leuk.
Ik heb een eigen cabin van zo’n acht vierkante meter met uitzicht op de prachtige tuin. Echt supervet. En er staat een tweepersoonsbed in, dus ik heb alle ruimte. Ook wonen ze maar een kwartiertje lopen van het strand. Wederom een superlocatie dus.
Paul en Anna kunnen leven van de kunstwerken die ze maken en verkopen. Hij maakt dingen van hout (voornamelijk dieren) en zij schildert en maakt dingen van klei. Wellicht is het leuk om even rond te kijken op hun website: www.bluehorse.ca.
Op mijn eerste dag begon ik met het polijsten van potten. Niet gedacht dat ik dat ooit nog eens zou doen , haha. Ik ging erg voorzichtig te werk. Ik wil het toch niet op mijn geweten hebben om een pot van minimaal 125 dollar aan gruzelementen te helpen. Verder gras gemaaid, de dakgoot schoongemaakt en momenteel ben ik bezig met het wieden van onkruid. Maar alles in een zeer relaxed tempo.
Anna is inmiddels vertrokken naar Frankrijk om hun dochter op te zoeken, dus ik ben hier nu nog alleen met Paul. Hij heeft een afgeronde universitaire studie, dus absoluut geen domme gozer, en heeft veel te vertellen over vaak interessante onderwerpen (met name over de natuur en het klimaat). Hierbij is hij ook erg benieuwd naar mijn mening. Soms vind ik het moeilijk om alles te volgen wat hij zegt. En ik merk ook dat ik het lastig vind om mezelf echt goed uit te drukken in het Engels. Met name wat betreft de intellectuele onderwerpen is het lastig omdat daar vaak moeilijke woorden bij komen kijken die ik in het Engels gewoonweg niet ken. Ik kan wel ongeveer zeggen wat ik bedoel, maar niet precies zoals ik het zou willen. Daardoor heb ik het gevoel dat ik soms ‘dommer’ overkom dan dat ik in werkelijkheid ben. En soms is dat best frustrerend. Iedereen die ik hier tot nu toe heb gesproken zegt trouwens dat mijn Engels vloeiend is. Blijkt maar weer dat die 4,2 voor mijn eindexamen niet zo veel zegt.
Dinsdag was het weer slecht ’s ochtends en dus niet echt geschikt om in de tuin te werken. Paul bood toen aan dat ik zijn auto mocht meenemen om het eiland te verkennen. Ik mocht zelfs de hele dag wegblijven als ik daar zin in had. Heerlijk om weer even auto te rijden. Dat was toch vier maanden geleden (het tien minuten durende ritje in de automaat van Janet op Texada Island niet meegerekend). Ben naar de andere kant van het eiland gereden naar Ruckle Provicial Park. Hier heb ik ruim drie uur rondgelopen. Veel herten gezien en het is me ook eindelijk gelukt om er één op foto vast te leggen.
Na het weekend ga ik naar de westkust van Vancouver Island. Het is tijd om te whalewatchen!
Tot schrijfs.
http://picasaweb.google.com/loesvanzijll
-
29 Mei 2010 - 06:02
Sanne:
Ah, ja ik kan het me wel voorstellen hoor. Maar misschien heb je je kunnen troosten met Sieneke......(hoewel ik me dat niet kan voorstellen, maar jij dat misschien wel leuk vindt.)Of heb je niet terug gekeken?
De foto's zien er super uit! Lijkt me heel leuk om te doen, dat polijsten. Ze zien er goed uit!
Nou Loes, ik hoop dat ik je snel even spreek. We gaan het weer proberen.
Kus! -
29 Mei 2010 - 10:10
Inge:
Heey Loes, geloof me als ik het geld had was ik zo op een vliegtuig gesprongen maar ja daar heb je nu ook niks aan. Ik zal msn zo vaak mogelijk checken om te zien of je online bent. De foto's van de herten zijn leuk, vooral die laatste is gaaf :)Hang on en vergeet idd niet te genieten!
XX Inge -
29 Mei 2010 - 14:54
Suus:
Hoe jij je locatie's telkens weer kan vinden, blijft me een raadsel. Maar lijkt me zeker leuk.
En ik zou binnenkort mn headsetje meenemen, kunnen we even kijken of je nog nederlands kan;)
Liefs -
30 Mei 2010 - 15:39
Hoi Loes:
Slecht weer in Nederland en ben zelf net terug van een weekendje Duitsland. Ik dacht het wordt weer eens tijd dat ik je berichten eens ga doorlezen. Ik liep echt een paar weken achter. geweldige verhalen van jou dan blijf je lezen.
ik kan mij wel indenken dat jij je vriendinnen mist. het is maar een dipje weet ik zeker. Ik wacht weer met veel spanning op je nieuw verhaal.
Liefs Lidy -
31 Mei 2010 - 14:46
Dorothé:
Ha lieve loes,
Wat vervelend dat je een dipje hebt (gehad). Eigenlijk is het wel logisch dat zo iets gebeurt, je bent zo ver van huis. Accepteer het maar, dan gaat het het snelst over... Ik blijf het super stoer vinden dat je zoveel avonturen aangaat. Je doet het toch maar even! Menig mens durft zulke grote uitdagingen niet aan. Je mag trots zijn op jezelf!
(steek die maar in je zak).
Even nieuw uit Holland (je weet wel, die kaaskoppen...)
Ik werd donderdag jl. gebeld door Bert. De 2e hoornist van Losser kon niet spelen met een concert afgelopen zondag. Of ik even wilde invallen bij het openluchttheaterconcert.... Heb ik gedaan. Was best leuk alleen de regen kwam met bakken uit de hemel en daardoor zaten ongeveer 12 mensen in het publiek. Dat was wel jammer. Ben ik later nog even langs de Nitertweg gereden. Best leuk om een bordje te zien met mijn familienaam eronder. (Het is maar waar je blij van wordt, hahahaha)
Tot zover!
Groetjes uit het nog veel te koude Nederland.
Hou je haaks !
Groetjes en een dikke kus,
Door
PS: lief dat je zegt dat je me mist. Ik jou ook hoor. Als je terug bent gaan we een keer een hapje eten samen oke? -
06 Juni 2010 - 21:11
Yvonne:
Hoi Lois Mis je ons dan ook wel een beetje?Ik zie myn naam er niet by staan .valt me een beetje tegen (grapje).We hebben gespeeld in het openluchttheater. veel regen gehad. maar wel goed gespeeld .De komende dagen begint in Losser weer de avondvierdaagse .we moeten dan weer kaartjes knippen Is altyd heel gezellig.Zo zie je maar weer .In Losser kan het ook opwindend zyn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
