Een vreemd laatste daggie in Nederland
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes
29 Januari 2010 | Nederland, Losser
Lieve I.
Pfff, het was me het daggie wel vandaag...
Want behalve dat het mijn laatste dag in Nederland is, had ik vandaag ook nog een begrafenis. Afgelopen vrijdag is mijn oma op 90-jarige leeftijd overleden. Ze heeft niet geleden en is in feite 'gewoon' gestopt met ademen. Ik ben blij dat ik er nog bij kon zijn. Het was ook niet een hele trieste dag vandaag. Iedereen heeft vrede met haar dood. En 90 jaar is natuurlijk een zeer respectabele leeftijd.
Wat heel leuk was, is dat ik mijn neven en nichten weer een keer heb gezien. Dat dat was zo'n beetje vijf jaar geleden. Nu mijn oma is overleden zal het contact nog wel minder worden. Ik hoop dat we elkaar zo af en toe nog wel eens zien. Dat zou leuk zijn!
Inmiddels is het 29 januari geworden: de dag van vertrek. Over 6 uur moet ik mijn bed alweer uit, want we vertrekken rond 7.30 uur richting Dusseldorf. Ik ga pas slapen als ik zo moe ben dat ik mijn ogen niet meer kan open houden. Als ik nu een poging tot slapen ga doen lig ik toch alleen maar zenuwachtig te zijn. Mijn tassen zijn gepakt, dus daarover hoef ik mij geen zorgen meer te maken.
Ik ben vanavond nog ergens wat gaan eten met Inge. Ze slaapt hier ook vannacht en gaat morgen mee naar het vliegveld om mij uit te zwaaien.
Het gaat morgen (of eigenlijk vandaag) een lange, vermoeiende reis worden. Ik heb zin in het komende jaar. Het gaat één groot avontuur worden. Natuurlijk vind ik het het hartstikke spannend, maar ik kijk er ook erg naar uit.
Tot schrijfs.
Pfff, het was me het daggie wel vandaag...
Want behalve dat het mijn laatste dag in Nederland is, had ik vandaag ook nog een begrafenis. Afgelopen vrijdag is mijn oma op 90-jarige leeftijd overleden. Ze heeft niet geleden en is in feite 'gewoon' gestopt met ademen. Ik ben blij dat ik er nog bij kon zijn. Het was ook niet een hele trieste dag vandaag. Iedereen heeft vrede met haar dood. En 90 jaar is natuurlijk een zeer respectabele leeftijd.
Wat heel leuk was, is dat ik mijn neven en nichten weer een keer heb gezien. Dat dat was zo'n beetje vijf jaar geleden. Nu mijn oma is overleden zal het contact nog wel minder worden. Ik hoop dat we elkaar zo af en toe nog wel eens zien. Dat zou leuk zijn!
Inmiddels is het 29 januari geworden: de dag van vertrek. Over 6 uur moet ik mijn bed alweer uit, want we vertrekken rond 7.30 uur richting Dusseldorf. Ik ga pas slapen als ik zo moe ben dat ik mijn ogen niet meer kan open houden. Als ik nu een poging tot slapen ga doen lig ik toch alleen maar zenuwachtig te zijn. Mijn tassen zijn gepakt, dus daarover hoef ik mij geen zorgen meer te maken.
Ik ben vanavond nog ergens wat gaan eten met Inge. Ze slaapt hier ook vannacht en gaat morgen mee naar het vliegveld om mij uit te zwaaien.
Het gaat morgen (of eigenlijk vandaag) een lange, vermoeiende reis worden. Ik heb zin in het komende jaar. Het gaat één groot avontuur worden. Natuurlijk vind ik het het hartstikke spannend, maar ik kijk er ook erg naar uit.
Tot schrijfs.
-
28 Januari 2010 - 23:56
Simone:
Hee Loes,
Balen dat het zo'n rare dag was vandaag... Maar toch hoop ik dat je het komende jaar super veel plezier hebt en ontzettend veel leert!
Een reis in je eentje maken is natuurlijk heel anders dan met bekenden naar Curacao!
En je gaat natuurlijk allemaal avonturen tegenmoet!
Ik ga je blogs volgen en we zullen elkaar vast nog wel tussendoor spreken op msn.
Dus vanuit Boston,
Heeeeeeeeel erg super veel plezier!!!
Liefs -
29 Januari 2010 - 08:28
Suzanne:
Nogmaals heel veel plezier in Canada! Maak er een topjaar van!
Groetjes,
Suzanne -
29 Januari 2010 - 09:17
Jannie:
Loes maak er een geweldig jaar van. Een fijne reis gewenst en ik blijf je volgen. -
29 Januari 2010 - 09:36
Carolein:
Loes,
Nog gecondoleerd met het verlies van je oma. Vervelend, maar je hebt afscheid van haar kunnen nemen. Als het tijdens je trip was gebeurd, was het vervelender geweest.
Wij wensen je heel veel plezier in Canada, en zullen je berichten op de voet volgen.
Henk, Carolein en Lisa -
29 Januari 2010 - 09:38
Dorothé:
Lieve Loes,
Ik wens je een geweldige tijd in Canada!
Dikke kus,
Door -
29 Januari 2010 - 16:39
Suzanne :
Haai Loesje,
Heel veel plezier toegewenst. Nou tja, gewenst, het is natuurlijk al begonnen. Hoe lang moet je vliegen? En wat voor vliegtuig heb je? Wordt je ergens opgehaald voor je eerste adres? Of moet je per bus/taxi/trein er nog heen. Ik hoop het de volgende keer allemaal te lezen.
Liefs Suzanne Truin (zag dat er al een andere was...Suus dan maar?) -
29 Januari 2010 - 17:16
Angele:
Allereerst gecondoleerd met je oma.
Belofte maakt schuld, we gaan je volgen Loes. Veel plezier op je grote avontuur, we trachten je te spotten tijdens de Olympische spelen.
Tot schrijfs -
29 Januari 2010 - 17:31
Marijke:
Ha Loes,
Nog gecondoleerd met het verlies van je Oma, ophouden met ademen wanneer je 90 bent lijkt mij ook wel wat! Naturlijk verdrietig maar ....
Loes heel veel plezier geniet ervan en maak er een geweldig mooi jaar van! Geniet van je vrijheid!
Groet,
Herman, Marijke, Jord, Sjardé -
28 Maart 2010 - 13:00
Aloys En Yvonne :
Hoi Loes WE wensen je een geweldige reis door Canada en pas maar op voor de wilde beren Gisteren hebben we een smokkeltocht gehad met Sempre . Het was erg gezellig groetjes A&Y
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
