Het grote onbekende

Lieve I.

Nog 6 werkdagen, 5 repetities en 21 nachtjes slapen en dan is het zover. Dan begint mijn tweede grote buitenland avontuur. Helemaal in mijn eentje deze keer en voor een heel jaar! Op de dag van mijn vertrek is het bijna een jaar geleden dat ik terug kwam uit Curaçao, 363 dagen om precies te zijn. Hoog tijd om weer te vertrekken. Ik ben immers nog jong en heb geen verplichtingen die een mooie reis in de weg staan.

Dat het de tweede keer is dat ik voor een lange periode naar het buitenland ga wil niet zeggen dat ik het minder spannend vind deze keer. Integendeel zelfs, ik vind het DOODENG.
Ik ga helemaal alleen naar een onbekend land, kan een jaar lang alleen maar Engels praten en heb van tevoren (bijna)) niks gepland. (Helemaal niks gaat mij als echte controlfreak, die slecht kan omgaan met onverwachte gebeurtenissen toch iets te ver). Dat is toch niet niks.

Eén ding staat wel vast, iets waar ik in mijn stoutste dromen nog niet aan durfde te denken. En toch gaat het gebeuren. Het van dichtbij meemaken van een Olympsiche Spelen. De Winterspelen in Vancouver welteverstaan. En ik ben er bij!

Tot schrijfs.


P.S. Ik heb iedereen waarvan ik denk dat ze het wel leuk zullen vinden toegevoegd aan de mailinglist. Zo krijgen ze vanzelf bericht op het moment dat ik weer iets schrijf. Indien ze dit niet op prijs stellen kunnen ze zich wel weer afmelden. Maar dat zullen ze vast niet doen, toch?