This is ‘your’ bathroom!

Lieve I.

Dinsdagochtend om 8.30 uur met de auto vertrokken voor de zes uur durende rit naar West-Vancouver. Op de weg van Vancouver naar Anahim Lake pakte Raine de weg via de Fraser canyon. Deze keer reden we via Clinten, Lillooet en Whistler. Onderweg een paar keer gestopt op een mooie plek zoals Seton Lake, Duffey Lake en de Shannon Falls. Hierdoor hebben we in totaal ruim acht uur over de reis gedaan, maar dat was allemaal ingecalculeerd.

Toen we aankwamen in West-Vancouver werden we zeer hartelijk ontvangen door Sylvia, een goede vriendin van Janet en één van de zes vrienden met wie ze die wereldreis heeft gemaakt. Het is werkelijk een prachtig huis met een geweldig uitzicht op Stanley Park en de skyline van Vancouver. Sylvia liet me gelijk de kamer zien en vervolgens de badkamer. Dit deed ze met de woorden: “This is ‘your’ bathroom”. Totaal verbijsterd door deze woorden zei ik: “My bathroom?” waarop Sylvia begon te lachen en bevestigend antwoordde. Wat een luxe! Geloof niet dat ik ooit eerder een eigen badkamer heb gehad, haha.

Vervolgens nestelden we ons met een glas wijn op de porch. Het weer is hier heerlijk, een stuk warmer dan in Anahim Lake. Ik vertelde over mijn reis en ik sprak met Sylvia over wat voor een geweldige ervaring het is om een Olympische Spelen mee te maken. Zelf had ze ook een aantal evenementen bezocht en was net als ik razend enthousiast. Het bleek zelfs dat we een aantal keer bij elkaar in het stadion hadden gezeten.
Fijn om het twee maanden na dato weer even terug te halen. Dat is een nadeel van het alleen reizen, je hebt niet iemand om zo’n fantastische ervaring mee te delen. Natuurlijk doe ik het een beetje door middel van mijn weblog, maar dat is toch anders. Dus, bereid je maar vast voor op een aantal zeer enthousiaste verhalen over de Olympische Spelen. Want die ga je, ondanks dat het dan een jaar geleden is, zeker te horen krijgen als ik weer terug ben in Nederland.

’s Avonds heerlijk gegeten en vervolgens naar een IJshockeywedstrijd gekeken. Dat is echt big deal hier. Er wordt momenteel gespeeld om de Stanley Cup (te vergelijken met de Champions League in het voetbal) en de Vancouver Canucks moesten deze wedstrijd winnen om door te gaan. Helaas, ze verloren met 5-1. Drie kwartier later kwam Ken, de man van Sylvia, thuis die samen met zijn dochter de wedstrijd live in het stadion had gezien. Nog een uur gepraat over van alles en nog wat en toen mijn bedje maar eens opgezocht.

’s Ochtends heerlijk gedoucht in de megagrote douchecabine in ‘mijn’ badkamer en vervolgens een heerlijk ontbijt weggewerkt. Daarna mijn tas weer ingepakt en rond 8.30 uur waren we klaar voor vertrek naar de ferryterminal van Horshoe Bay waar we de ferry zouden pakken naar de Sunshine Coast. Afscheid genomen van Ken en Sylvia. Sylvia ga ons beiden een dikke knuffel.
Er heerst hier echt een ‘hugcultuur’. Wij Nederlanders begroeten elkaar (of nemen afscheid) met drie zoenen. Hier geven ze elkaar een ‘hug’. Maar dit voelde niet als een ‘standaard’ hug. Het voelde heel vertrouwd en heel gemeend. Ik werd er warm van. En dat voor iemand die je net de avond ervoor voor het eerst hebt ontmoet. Super.

Tot schrijfs.


http://picasaweb.google.com/loesvanzijll