Jungle (dag)Book

Lieve I.

Ik heb de afgelopen week een jungle (dag)book bijgehouden met mijn avonturen in de jungle. Zie hieronder mijn belevenissen.

Dag 1
Vanochtend vertrok ik rond 10 uur met de boot vanuit Iquitos. De boot was smal, maar wel heel erg lang, en had een buitenboordmotor. Ook was de gehele boot overdekt zodat iedereen in de schaduw zat. Geen overbodige luxe, want het is hier echt loeiheet. Naast mij en een hele zooi bagage (al het materiaal en eten moeten namelijk per boot naar het kamp worden vervoerd) waren er verder nog aan boord: een stuurman, een jungledokter, een gids en elf Canadezen (die samen een groepsreis maken). We voeren met de stroom mee van de Amazone richting het noorden. Na drie kwartier maakten we een stop bij een visfarm. Hier zagen we opspringende piranha's, alligators, schildpadden en twee verschillende soorten papegaaien waarvan één me begroette met een 'peace'. Na deze stop was het nog ruim een uur varen naar het kamp in de jungle. En onderweg kwamen we ook nog dolfijnen tegen!
Het kamp is basic, maar voor jungle begrippen erg luxe. We krijgen drie maaltijden per dag, bereid door een kok (waarvan de eerste twee in ieder geval al overheerlijk waren) en er is gefilterd drinkwater voor de toeristen. Hiermee wordt ook gekookt. De locals zelf drinken het water uit de Amazone. Ze kennen niet anders. De groep Canadezen blijft in totaal drie dagen in de jungle en ik blijf er acht. Ik had verwacht dat ik de eerste dagen de tours met hen zal doen, maar dit bleek niet zo te zijn. Na de lunch maakte ik kennis met mijn gids voor deze week, Edwin. Geboren en getogen in de jungle en acht maanden per jaar wonend en werkzaam in dit kamp. De rest van het jaar woont hij in een dorp hier 180 kilometer vandaan en alleen te bereiken per boot. Hij vertelde me dat er morgen nog twee toeristen arriveren die in totaal zeven dagen in de jungle blijven. Met hen zal ik het grootste deel van de tours gaan maken. Onze groep bestaat dan in totaal dus uit vier personen, namelijk drie toeristen en de gids. Zo'n kleine groep is superfijn. Want, om veel beesten te zien is het noodzakelijk dat je zo stil mogelijk bent en dat is met een kleine groep nu eenmaal makkelijker dan met een grote groep.
Na onze kennismaking wees Edwin me waar mijn hut was. Echt superrelaxed! Een heerlijk groot bed en een eigen toilet en douche. De douche heeft trouwens wel alleen koud water. Maar trust me, het laatste waar je in dit klimaat behoefte aan hebt is een warme douche. Er is per dag drie uur elektriciteit en wel tussen 18 uur en 21 uur. Precies genoeg om de accu van je camera weer op te laden. Voor de rest moet je het doen met het entertainment van de jungle. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik vind dit alles echt megaluxe voor een kamp middenin de jungle.
Om 15.30 uur was het tijd voor mijn eerste tour. En omdat de andere twee toeristen pas morgen aankomen was dit een privétour. Just Edwin en me. We voeren zo'n twee uur in een kano over een smalle rivier (een van de vele aftakkingen van de Amazone). Voor me had ik uitzicht op de jungle, links zag ik jungle, rechts zag ik jungle en als ik achterom keek zag ik ook jungle. Precies hoe ik me deze jungletrip had voorgesteld! Ik genoot van de vele geluiden die de jungle voortbrengt. Elke paar seconden hoorde ik weer een andere vogel. En verder het constante geluid van zoemende insecten. Ondertussen peddelde Edwin rustig verder en spotten we naast vele vogels en vlinders zelfs al wat apen! Wat ik verbazingwekkend vond is hoeveel mensen er eigenlijk in de jungle leven. Alleen in Peru zijn dit er al tweeënhalf miljoen! Veelal in kleine dorpjes met tussen de 100 en 200 inwoners en verspreid over de hele Amazone. Ik werd tijdens deze kanotocht dan ook al een aantal keer vrolijk toegezwaaid door een paar kids. Allemaal kleine mowgli's. Geweldig om ze zo te zien. Volledig op hun plek in de jungle. Ik heb nu alweer zin in morgen. Maar eerst nog even genieten van de sterrenhemel.

Dag 2
Wat is de sterrenhemel hier belachelijk mooi! Er is geen 'lichtvervuiling', waardoor ze heel erg helder lijken. En het zijn er superveel.
De meeste toeristen die via deze organisatie (Maniti expeditions) de jungle in reizen spreken geen Spaans. De gidsen spreken dan ook goed Engels. Maar dat geldt niet voor de rest van de mensen die hier werkt zoals de bestuurder van de boot, de kok en de mensen die zorgen voor het onderhoud van het kamp en de bouw van een aantal nieuwe hutten. Ze vinden het dan ook helemaal leuk dat er iemand is die Spaans spreekt, al is het maar een beetje. Dus ik heb veel aanspraak en maak regelmatig een praatje. En wat ze ook leuk vinden is mijn naam. Luz, dat 'licht' betekent in het Spaans, is namelijk een veel voorkomende naam hier in Peru. Dat hadden mijn ouders vast niet bedacht toen ze mijn naam uitkozen.
De dag begon vanochtend met een wandeling door de jungle. Edwin liet me van alles zien. Welke bomen en planten ze gebruiken voor de bouw van hun huizen, welke paddestoelen eetbaar zijn en welke niet (uiteraard heb ik de eetbare geproefd) en welke bomen en planten een geneeskundige werking hebben. Bij de lunch maakte ik kennis met Elise (uit Noord-Ierland) en Dan (Engeland) waarmee ik dus de rest van de week zal doorbrengen. Verder heb ik vanmiddag geknuffeld met een luiaard terwijl ik ondertussen als menselijke boom fungeerde voor een tweetal apen, heb ik geposeerd met twee papegaaien en hing er voor even een anaconda om mijn nek. Én ik heb gezwommen in de Amazone bij zonsondergang terwijl er regelmatig op zo'n twintig meter afstand een paar roze rivierdolfijnen opdoken. Veel beter dan dat wordt het niet hoor.

Dag 3
Het is hier best lastig om in slaap te komen. Er komt echt veel geluid uit de jungle en de hitte is ook wel even wennen. Gelukkig is er tussen de trips door ook heel veel tijd om te relaxen. Mijn hut is volledig is 'ingepakt' in vitrage tegen de insecten. Toch vliegen er tussen 18 uur en 21 uur, de tijd dat de lichten in de hut automatisch aangaan, toch tientallen beesten rond. Muggen, motten en vele andere kleine en grote insecten. Dat kan ook niet anders in de jungle. Maar nadat de lichten uitgaan zijn ze ook snel weer verdwenen. Dat helpt in ieder geval nog iets om in slaap te komen :)
De dag begon vandaag met een boottrip naar de andere kant van de Amazone. Hier maakten we kennis met een 'kleine' tarantula. Ik liet de spin rondlopen op mijn arm en op mijn hoed. Edwin daagde me ook uit om het beest over mijn gezicht te laten lopen, maar hier heb ik vriendelijk voor bedankt. Na deze kennismaking met de tarantula maakten we een wandeling van drie uur door een zeer modderig gebied richting een paar reusachtige bomen. Een flinke uitdaging, wandeltechnisch gezien, maar ook dat is de jungle. En de rubber laarzen die ik tijdens deze week in de jungle in bruikleen heb deden hun werk prima.
Vandaag kwamen er ook weer vier nieuwe toeristen aan in het kamp. Ze komen uit Engeland. Na de lunch en de daarop volgende siësta gingen we met zijn allen in een boot de Amazone op. We dropten de vier Engelsen en hun gids op Monkey Island (hier zijn wij gisteren al geweest) en wij gingen piranha vissen. Ik voelde de piranha's constant aan het aas knabbelen, maar kreeg het niet voor elkaar om er een aan de haak te slaan. Ik kwam niet verder dan een heel klein visje. Zo klein dat Edwin hem eigenlijk gelijk weer teruggooide in het water. Maar, ik heb dus wel wat gevangen. :) Gelukkig bracht de rest het er beter vanaf. Dus er staat voor vanavond tóch vis op het menu. Nadat we de vier Engelsen weer hadden opgepikt zijn we weer heerlijk gaan zwemmen. Het water voelde wel wat koeler dan gisteren, maar vergeleken met de zee is het water van de Amazone echt aangenaam warm. Toen we tijdens de zonsondergang weer terug voeren naar het kamp ben ik in mijn eentje lekker voorop de boot gaan zitten. Terwijl mijn benen over de rand bungelden genoot ik van het machtig mooie uitzicht. Wat gaaf dat ik in de jungle ben en wat is het hier ongelofelijk mooi.

Dag 4
Vanochtend werden we om 5 uur gewekt door Edwin om de zonsopkomst te zien in een boot in het midden van de Amazone (hij zou ons alleen wekken als het helder was en dat was dus het geval). Om 5.30 uur voeren we weg. Helaas was het tegen die tijd volledig bewolkt. Desondanks was het toch mooi om het zo licht te zien worden. En hopelijk hebben we later deze week meer geluk. Toen we om 6.30 uur terugkwamen bij het kamp doken de meesten weer hun bed in om nog anderhalf uur slaap te pakken (het ontbijt is hier elke dag om 8 uur), maar ik koos ervoor om wakker te blijven. Misschien ben ik vanavond dan een keer moe genoeg zodat ik om 21 uur gelijk als een blok in slaap val. Na het ontbijt voeren we per kano naar een dorpje dat hier een kwartiertje vandaan ligt. Hier bezochten we een vlinderfarm. En, we mochten er ook een aantal vrijlaten die de dag er voor uit hun cocon waren gekropen. Vanmiddag voeren we met de stroom mee naar een eiland waar Edwin vaak luiaards in de boom ziet zitten. Maar vandaag lieten ze zich niet zien. Ook niet zo gek, want het was vandaag echt loei en loeiheet. Dan zou ik ook een lekker rustig plekje in de schaduw opzoeken. Na drie uur varen en een frisse duik kwamen we weer terug in het kamp. Vanavond na het avondeten trekken we er opnieuw op uit. Dit wordt mijn tweede avondexcursie. De eerste keer was te voet en deze keer gaan we met de kano. Hopelijk zien we weer veel moois. En nu ga ik aan de Inca Kola. Een knalgele, veel te zoete, frisdrank die veel wordt gedronken hier in Peru. En stiekem is hij ijskoud eigenlijk wel heel erg lekker.

Dag 5
Vandaag was het tijd voor een bezoek aan een traditioneel jungledorp. Bij aankomst werden we in dialect toegesproken door het hoofd (wat Edwin dan weer voor ons vertaalde in het Engels). Vervolgens beschilderde het hoofd ons gezicht met een soort natuurlijk verf. Welke afbeelding je kreeg was afhankelijk van je status (single, met partner of weduw(e)(naar)). Daarna kregen we een demonstratie van de blowgun, die ze gebruiken voor de jacht. En vervolgens mochten we ook zelf een poging wagen. Hierna maakte de stam nog wat muziek en 'dansten' ze voor ons. Hoewel, het was meer rondjes lopen met af en toe een stapje achteruit. Tot slot kochten we allemaal een paar souvenirs om de bewoners van het dorp te steunen. Met het geld wordt onder andere de leraar betaald.
Na de lunch maakten we ons op voor een eendaagse campingtrip. We werden afgezet aan de overkant van de Amazone en liepen vanuit daar naar onze slaapplek drie kwartier verderop. We sliepen in een hut die net als de hutten in het kamp volledig was voorzien met vitrage tegen de muggen. Ondanks dat stond Edwin erop dat hij onze bedden (dwz een dunne matras op de houten vloer) wilde opmaken én ze ook nog eens wilde voorzien van een extra klamboe. Hij duldde geen hulp dus keken wij toe hoe hij onze slaapplekken in orde maakte. Echt een topkerel, die gids van ons! Daarna was het tijd voor onze avondexcursie. We voeren met een kano door moerasachtig gebied (dat echt prachtig was) richting een uitkijktoren. Vanuit deze uitkijktoren keken we naar de zonsondergang en wachtten we tot het écht donker was. Hiermee begon ook de ellende. Muggen. Duizenden muggen.
Hoewel ze de hele week al wel duidelijk aanwezig zijn (het blijft natuurlijk de jungle) was dit de eerste keer dat de muggen me echt irriteerden. Ondanks dat ik al een lange broek aan had en een shirt met lange mouwen, spoot ik me nog maar een keer volledig in met antimuggenspray. Over mijn kleren heen welteverstaan, want hier prikken ze dwars doorheen. En dit hielp gelukkig wel een beetje. Over de rest van de week mag ik trouwens niet klagen, mugtechnisch gezien. Ik smeer me drie keer per dag in met de antimuggenspray (nadat ik me heb ingesmeerd met zonnebrandcrème) en ze laten me aardig met rust. Hier en daar hebben ze me wel te grazen genomen, maar ik heb er geen last van. Vergeleken met de rest hier kom ik er goed vanaf.
Toen het helemaal donker was liepen we wat verder de jungle in. Op zoek naar de caiman. Helaas konden we deze niet vinden. Het licht van de maan was te fel en ze laten zich alleen zien als het echt donker is. Wel zagen we enkele megagrote kikkers en dat was ook tof. En dat niet alleen, ze trakteerden ons ook op een heus kikkerconcert. Wat maken die beesten een herrie 's nachts. Bij terugkomst op onze kampeerplek aten we het avondeten dat Edwin had meegenomen. En na gebruik van het jungletoilet doken we snel ons bed in. Wel een beetje jammer dat die kikkers er geen rekening mee houden dat ik ook graag nog een beetje wil slapen 's nachts.

Dag 6
Na een beroerde nacht, ik heb al met al denk ik een uurtje of vier geslapen, stonden we om 6 uur op. We liepen weer drie kwartier terug richting de Amazone waar we werden opgepikt door de boot waardoor we gewoon in het kamp konden ontbijten. Na een welverdiende douche gingen we vervolgens op zoek naar de kleinste aap ter wereld. Edwin had er vrij snel wat gevonden, maar voor wij ze ook hadden gezien waren we wel weer even verder. Die beesten zitten namelijk vrijwel nooit stil. Toen we weer met de boot richting het kamp gingen zagen we ook weer dolfijnen. Maar dit keer een stuk dichter bij de boot en ik schat dat het er in totaal ook wel een stuk of tien waren. In de middag gingen Elisa en Dan samen met Edwin op pad om een Shaman (jungledokter) te bezoeken. Hier ondergingen ze 's avonds een Ayahuasca ceremonie. Ayahuasca is soort mix van bladeren/kruiden uit de jungle. Al je het drankje drinkt krijg je in meer of mindere mate visioenen, maar je kunt er ook hevig van gaan hallucineren. En het zou je lichaam moeten zuiveren. Simpel gezegd is het eigenlijk dus gewoon jungledrugs. Niet mijn ding. Bovendien gingen ze ook weer kamperen die nacht en ik vond één keer wel genoeg. Ik koos er dan ook voor om in het kamp te blijven. Edwin had geregeld dat ik die middag met Javier, dit is de gozer die ons altijd met de boot naar de verschillende plekken bracht, op pad ging om op zoek te gaan naar wilde luiaarden. (Dit is ook echt typisch Edwin. Hij vertrekt niet voor hij zeker weet dat ik ook een leuke middag heb.) Ik had wel wat met Javier. Elke keer als ik hem zag begroette ik hem steevast met 'Hola captain Javier' en gaf ik hem een high five. Een leuke bijkomstigheid van als je ergens wat langer blijft. Dan leer je de mensen een beetje kennen. En, het was ook goed om weer even alleen Spaans te spreken, want hij spreekt namelijk geen Engels. Ik was in de veronderstelling dat het een hele jonge gast was van een jaar of twintig. Maar toen ik hem vroeg hoe oud hij was bleek ie 27 te zijn. Oeps. We vonden in totaal drie luiaarden hoog in de boom, dus missie geslaagd. Daarna dobberden we nog even rond tussen een paar dolfijnen voor we weer terugvoeren naar de kant om wat toeristen op te pikken die we eerder die middag hadden afgezet. Daarna werden we allemaal getrakteerd op een fenomenale zonsondergang. Wederom een topdag!

Dag 7
Na het ontbijt (Elisa, Dan en Edwin waren inmiddels weer terug in het kamp) vertrokken we met de boot naar de Napo River. Dit is een aftakking van de Amazone die richting Ecuador stroomt. De Amazone stroomt via Colombia naar Brazilië. We brachten de hele dag door in de boot op de Napo River. Deze rivier is een stuk donkerder dan de Amazone en ook een stuk rustiger. We kwamen maar heel weinig andere boten tegen. We werden de hele dag omringt door tropisch vogels, vlinders en hoorden de apen voorbij slingeren. Heerlijk relaxed dus. Het was vandaag wel frisjes vergeleken met de rest van de week. Maar we mogen echt niet klagen. We hebben de hele week weinig regen gehad en van de zeven dagen is het maar twee dagen écht heet geweest. De rest van de dagen was bewolkt. En dat maakt een verblijf in de jungle een stuk aangenamer.

Dag 8
De allerlaatste dag in de jungle. Helaas was het weer te bewolkt om een mooie zonsopgang te zien. Voordeel was wel dat we dus gewoon konden slapen tot 7.30 uur. We gingen vandaag nogmaals piranha vissen (in de hoop dat ik er nu wel een zou vangen) en op zoek naar wilde luiaarden (zodat Elisa en Dan ze ook konden zien). In beide missies slaagden we. Ik vind de grootste piranha van deze week (of je iets vant is echt gewoon een kwestie van geluk hebben) en we vonden een luiaard. De lunch van vandaag was echt een feestmaal met catfish, piranha én sidderaal. De anderhalve meter lange sidderaal was gisterenavond gevangen door een van de crewleden. En uiteraard at ik mijn eigen gevangen piranha. Na de lunch vertrokken we met de boot stroomopwaarts richting Iquitos. Edwin voer met ons mee en zou de nacht doorbrengen in Iquitos. Maar toen hij de kans kreeg om na een uur weer terug te keren naar de jungle twijfelde hij geen seconde. We namen afscheid en daar ging hij weer. Terug naar de jungle. Daar hoort hij thuis.

Het was een fan-tas-tische week!! Edwin was de beste junglegids die een mens zich kan wensen. De faciliteiten in het kamp waren top en de mensen superaardig. Slechts één ding kon beter: de volgende keer moet je echt met me mee gaan!

Zodra ik kan zal ik foto's uploaden.

Tot schrijfs.