Goosebumps
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes
25 Januari 2016 | Nieuw Zeeland, Christchurch
"Anybodyyyyyyy, find meeeeeee, somebody tooohooo love."
(Somebody to love - Queen)
Lieve I.
Hoe moet ik dit bericht nu beginnen na mijn openhartige verhaal van twee weken geleden? Ach, laat ik maar gewoon vertellen hoe de afgelopen weken zijn geweest.
Toen ik mijn blog iets voor middernacht online had geplaatst (wat écht wel retespannend was hoor!) ben ik letterlijk direct gaan slapen. Of nou ja, in mijn bed gaan liggen. Weinig geslapen, want ik stond stijf van de adrenaline. In het hostel waar ik toen zat was er geen wifi in de dorms, dus ik had geen idee of en hoeveel reacties er binnen kwamen (al vermoedde ik wel dat het er flink wat zouden zijn). Dat bewaarde ik voor de volgende ochtend. Toen ik die morgen weer in de wifi zone kwam ontplofte mijn telefoon. Er kwamen tientallen berichten binnen via waarbenjij.nu, Facebook en WhatsApp. De berichten kwamen van mensen uit mijn naaste en zeer naaste omgeving, maar ook van mensen die ik al in geen jaren meer heb gesproken of gezien. Sommige reacties waren kort, maar sommigen ook heel erg uitgebreid en persoonlijk. Ik kreeg een dikke laag kippenvel, een brok in mijn keel en voelde dat ik helemaal vol schoot. Ik ben toen in een rustig hoekje op de bank gaan zitten en heb het maar even laten gebeuren. Ik heb alle reacties gelezen. Zo'n tien keer. Zeer ontroerend en hartverwarmend! Woorden die ik vaak zag terugkomen waren 'indrukwekkend', 'wauw', 'herkenbaar', 'respect' en 'dapper/stoer'. Mooi om te lezen. Al voel ik me niet dapper, stoer of bijzonder. Iedereen maakt dit wel eens mee in zijn leven. Iedereen wordt wel eens verliefd en iedereen heeft wel eens een gebroken hart. Sommige mensen maken dit zelfs diverse keren mee! Daar moet ik nu toch nog even niet aan denken. Maar 'gelukkig' word ik niet zo snel verliefd. Dat scheelt weer.
Wanneer ik mijn gevoel van die ochtend en de volgende dagen (want de reacties bleven binnenkomen) in één woord moet omschrijven dan komt 'overweldigd' het best in de buurt. Overweldigd door de hoeveelheid aandacht en overweldigd door de ongelofelijk lieve reacties. En ook was blij dat ik 'veilig' in het buitenland zat, terwijl ik voor even in het middelpunt van de virtuele belangstelling stond. Het was een goede beslissing om deze blog op dat moment te plaatsen. De eerste drie dagen heb ik een beetje als een zombie door Sydney gelopen. Wel heb ik ook toen al heel veel gezien, waaronder een opera (The magic flute) in het Sydney Opera House. Bucketlistmomentje. Ondanks het hoge zombiegehalte heb ik er trouwens wel écht van genoten. Ook in deze periode gold weer: afleiding helpt. En het er met anderen over hebben. De afgelopen twee weken heb ik dan ook met diverse mensen gesproken via Skype. En dat was wel even erg fijn. Na drie volle dagen in Sydney vertrok ik voor vier dagen naar de Blue Mountains (zo'n twee uur treinen van Sydney). Hier heb ik vooral veel gewandeld en tijd doorgebracht in het heerlijke kleine en kneuterige hostel. Vervolgens kwam ik weer voor drie nachten naar Sydney, waar vandaan ik afgelopen vrijdag naar Christchurch in Nieuw Zeeland ben gevlogen. (Dit is nog een vlucht van ruim drie uur en dus niet zoals mijn vader dacht, even een kwartiertje met de boot zoals wanneer je naar Texel gaat.) Ik kan hier nu wel helemaal uiteenzetten wat ik allemaal heb gedaan in mijn laatste twee weken in Australië, maar dat wordt wel erg saai en langdradig. Dus ik volsta met de opmerking: check de foto's.
Van veel mensen heb ik de vraag gekregen of het plaatsen van de blog me heeft opgelucht. Ja, het heeft me zeker opgelucht. Ik merkte gelijk al dat het minder in mijn hoofd zit. Je moet je voorstellen dat ik er gedurende het afgelopen half jaar steeds wel in mijn hoofd mee bezig ben geweest wat ik wilde vertellen en hoe ik het dan ging verwoorden. Nu het op 'papier' staat hoef ik het niet meer te onthouden en is er wat ruimte ontstaan. Dit betekent overigens niet dat ik nu ineens minder verliefd ben. Dat gaat nu eenmaal niet op commando. Ik moest zelfs veel aan haar denken de afgelopen periode. Tijdens het schrijven van de blog (dit heeft al met al wel zo'n drie dagen geduurd), waarbij ik weer even echt terug moest naar mijn gevoel. Maar ook in de periode erna (en dan met name als ik weer iets ongelofelijk moois zag dat ik graag met haar had willen delen). Overigens veelal met een grote grijns op mijn gezicht.
Verder zijn veel mensen benieuwd of ik nog een reactie van haar heb gehad. Dat is niet het geval. En ik weet ook niet of ze de blog heeft gelezen.
In augustus 2014 plaatste ik een post op Facebook dat ik inmiddels in negen Olympische steden was geweest (Amsterdam, Berlijn, Vancouver, Calgary, Montréal, Innsbruck, Rome, Oslo en Lillehammer). Hier kan ik er inmiddels drie aan toevoegen, namelijk Londen, Melbourne en Sydney. Toen ik rondliep op het Olympic park in Sydney gingen mijn gedachten even terug naar één van de allermooiste en indrukwekkendste momenten in de sportgeschiedenis. De huldiging van Cathy Freeman na haar overwinning op de 400 meter. Ze liep een thuiswedstrijd, kon de eerste Aboriginal worden die Olympisch goud pakte en was de torenhoge favoriet. En, ze had tijdens de openingsceremonie het Olympische vuur mogen aansteken (een eer die normaal gesproken alleen is voorbehouden aan atleten die veelvuldig Olympisch medaillewinnaar zijn en bovendien al lang geleden zijn gestopt). Haast niet voor te stellen wat voor een druk die op haar schouders had liggen. En het dan ook gewoon doen! De huldiging die erop volgde is zeer zeer zeer indrukwekkend in de vorm van een stadion gevuld met ruim 100.000 mensen die allemaal uit volle borst het Australische volkslied zingen. Ook al is het filmpje voorzien van Duits commentaar (ik kan helaas geen Australisch filmpje vinden), elke keer als ik het zie en hoor krijg ik een dikke laag kippenvel en lopen de tranen van ontroering over mijn wangen. Let ook op de gelukzalige lach van de nummer drie aan het einde van het volkslied. Het moment waarop ze zich realiseert dat ze onderdeel is geweest van een zeer historisch moment in de sportgeschiedenis. Hier is de link: http://youtu.be/ac-e2aAVOKA. Enjoy!
Morgen begin ik aan mijn trip door NZ, na drie dagen in Christchurch (wat ik hier heb uitgespookt lees/zie je in mijn volgende bericht). Hiervoor heb ik het volgende hop on hop off busticket geboekt: http://www.straytravel.com/explore-your-pass-options/hop-on-hop-off/national-passes/stray-everywhere-pass/. Dit geeft me een soort van plan voor wat betreft de route, maar toch nog steeds zeer veel flexibiliteit. Ik begin met het Zuidereiland (van Christchurch naar Christchurch tegen de klok in) en daarna volgt het Noordereiland. De eerstvolgende overnachtingsplek wordt Kaikura.
Het volgende bericht wordt trouwens wel weer echt een reisverslag. Ik moest er maar geen gewoonte van maken, al die openhartige en persoonlijke blogs.
Tot schrijfs.
-
25 Januari 2016 - 11:19
Sanne:
Van mij mag je over alles schrijven! :) reizen, olympische spelen en al je persoonlijke gedachtes! Het is altijd mooi om te lezen! X -
25 Januari 2016 - 15:54
Danielle :
Hoi Loes,
Wat kan jij fantastisch schrijven!! Iedere keer opnieuw genieten. Daar moet je werk van maken.
groetjes Daan -
25 Januari 2016 - 19:44
Gerdie W.:
Ik zie alweer uit naar je volgend verslag. -
25 Januari 2016 - 22:30
Kirsten:
Mooi hoor, nu weet je voor hoeveel mensen jij belangrijk bent! Enjoy your trip love! -
26 Januari 2016 - 05:59
Harm :
Veel gedaan, gezien en beleefd opnieuw. Gave foto's ook van de Blue Mountains. Dat moet prachtig zijn geweest. Geniet voor nu Nieuw Zeeland Loes! -
26 Januari 2016 - 08:59
Daan Boon:
Heeee wijfie! Blijf alles opschrijven wat je wil. Maak van je hart geen moordkuil!
We houden toch wel van je! Dat is een ding dat zeker is! Geniet van je reis en ik lees je verslagen met veel plezier! Liefs Daan B. -
26 Januari 2016 - 12:56
Gerdie:
Weer genoten van je verhaal ondanks waar je over schrijft. Geniet nog lekker verder. -
27 Januari 2016 - 08:26
Monique:
Hoi Loes, schrijf vooral waar je zelf over wilt schrijven!
Goede tijd in NieuwZeeland! -
27 Januari 2016 - 09:27
Tineke:
Hey Loes!
Goed bezig! Geweldig om je verhaal te mogen lezen en met je mee te gaan op reis door de mooie foto's.
Groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
