Ik (r)ook
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes
06 Oktober 2008 | Nederland, Amsterdam
Ik moet er, als ‘voormalig’ voorstander van het antiroken, nu toch echt aan geloven. Met de beslissing om naar Curaçao te gaan heb ik ook maar meteen besloten om te gaan roken. Op Curaçao ‘rookt’ namelijk iedereen. Als wij ’s ochtends met alle ramen open richting onze stageadressen rijden, dringen de meest vieze uitlaatgassen onze lichamen binnen. Bah, wat zijn de auto’s hier gigantisch smerig. In Nederland zou je echt meteen van de weg worden gehaald wanneer je auto zulke gassen produceert. Een half jaar wonen op Curaçao staat volgens bij zo’n beetje gelijk aan tien jaar fulltime roken in Nederland. Ben ik voor niks al die jaren zo gezond bezig geweest wat dat betreft. Maar... op Curaçao rookt nu eenmaal iedereen, dus ik (r)ook.
(Jullie dachten toch zeker niet dat ik ‘echt’ aan het roken was geslagen ;))
Nog een paar verkeersfeitjes (mede mogelijk gemaakt door Susanne ;)):
- Er geldt nergens een maximumsnelheid, je moet gewoon met de stroom meerijden. Overigens staan er wel een paar borden waarop is aangegeven dat de maximumsnelheid 60 of 80 kilometer per uur is, maar hier houdt niemand zich aan.
- Er wordt veel door rood gereden
- De richtingaanwijzer wordt niet / weinig gebruikt
- Links inhalen of rechts inhalen, het mag allemaal
- De grootste weg heeft altijd voorrang
- Op rotondes heb je veelal geen voorrang. Vooral in het begin levert dit best een paar gevaarlijke momenten voor ons Nederlanders.
- Er zijn wel flitspalen, maar hier doet niemand wat op uit. Ze doen het namelijk toch
nooit!
- Als iemand de weg over moet steken, doet hij dat ook gewoon op de plek waar hij op dat moment staat. Het maakt niet uit hoe hard er wordt gereden en of er een vangrail tussen de wegen zit.
- Ze doen hier niet aan een apk keuring. Zolang de auto nog vooruit komt is het goed, ook als er geen deuren en ramen meer inzitten en de auto totaal verroest is.
- Alle auto’s hebben een speciale plek om drinken (lees: een flesje bier) in te zetten en hier wordt gretig gebruik van gemaakt.
- Praktisch iedereen zit met alcohol op achter het stuur. Officieel mag het hier ook niet, maar het wordt gedoogd. Ter illustratie: zelf Angelo, die politieagent is, stapt gerust achter het stuur als hij tien flesjes bier op heeft.
- Je moet eerst betalen voor je gaat tanken (ivm diefstal). Vaak staat er ook iemand bij de pomp, die dan voor je tankt. Er wordt dan van je verwacht dat je deze persoon wat geld geeft.
- Vooral in de spits is echt megadruk op de weg. Iedereen moet dan naar zijn werk of naar school. De reistijd wordt hierdoor verdubbeld. Ook buiten de spits is het nog redelijk druk op de weg. Antillianen doen namelijk alles met de auto. Ook al is het maar 100 meter, als ze de auto kunnen pakken dan doen ze dat.
- Antillianen kunnen niet zonder een toeter in hun auto. Ze gebruiken hem om te groeten, als ze ergens tussen willen, wanneer ze aangeven dat iemand voor mag gaan en om iemand te bedanken.
- Ondanks alle bovenstaande feitjes zijn Antillianen wel heel erg sociaal in het verkeer. Wanneer het heel erg druk is wordt je er vaak makkelijk tussen gelaten. Zelf als voetganger gaat dit redelijk eenvoudig.
Woensdagavond zijn we met alle huisgenoten gaan daghappen bij Wilhelminaplein. Ik had hier ook afgesproken met Monier en Kittie om onze workshop voor vrijdag in elkaar te draaien. Toen we ’s avond thuis kwamen kregen we heeeeeeeeel goed nieuws. Eindelijk, eindelijk, eindelijk hebben we internet thuis!!! Het is niet zo supersnel, maar wel goed te doen.
Donderdagavond heb ik, terwijl de rest bij Cinco was, dan eindelijk de eerste twee afleveringen van ‘Op zoek naar Joseph’ gekeken via uitzending gemist. Hier heb ik, als musicalfan, echt heel erg naar uit gekeken. Dit is trouwens ook het enige programma dat ik echt heb gemist op Curaçao. Gelukkig kan ik het nu goed volgen via uitzending gemist. Voor de rest mis ik de televisie totaal niet!
Vrijdagochtend heb ik even geskyped met mijn zusje. Heel apart om via internet met elkaar te bellen terwijl je toch zo’n tien uur vliegen van elkaar zit. En het is nog gratis ook! Om 13.00 uur had ik met een paar anderen afgesproken bij de duikschool om ons nu dan eindelijk in te schrijven voor de duikcursus. We moesten minimaal met vier zijn, omdat we dan in aanmerking komen voor de korting voor stagiaires. Dan kost de cursus namelijk, inclusief alle benodigdheden, maar 315 gulden (omgerekend 126 euro). Uiteindelijk waren er negen mensen en konden we dus twee groepen formeren. Omdat heel veel data al niet meer vrij waren (de eerste mogelijkheid om te beginnen was pas 1 november) werd het nog een hele puzzel. In november krijgen namelijk veel mensen bezoek uit Nederland. Toen bleek dat we toch nog één weekend eerder konden beginnen was het voor elkaar. Ik ga de cursus volgen samen met Sanne, Suzanne, Kittie en Babette en wel op 25/26 oktober en op 1/2 november. Het zijn vier volledige cursusdagen dus dat wordt nog best intensief. We kregen ook meteen het lesboek mee. Kom ik toch nog een beetje aan het studeren ;).
’s Middags om 15.00 uur begon onze workshop. Bijna alles verliep volgens plan en de groep was tevreden, prima dus.
’s Avonds waren we uitgenodigd bij Bas en Fialka om een film te komen kijken op groot scherm, Bas heeft namelijk een beamer. We keken de Bollywood (het Indische Hollywood) film Veer-Zaara. Ik vond het een erg mooie film. Het was wel intensief om te kijken. Je kon er namelijk geen zak van verstaan en de ondertiteling was in het Engels. Maar toen ik er eenmaal aan gewend was ging het wel oké.
Zaterdag hadden we afgesproken om om 10.30 uur naar de grotten van Hato te gaan. Maar omdat een aantal van ons nog aan het stappen waren geweest en hun bed niet uit konden komen is dit er toen niet van gekomen. We hebben toen maar besloten om richting het Westpunt te rijden. Na 40 minuten waren we er, maar dat wisten we toen nog niet. We zijn het strandje waar we naar toe wilden in eerste instantie voorbij gereden. We kwamen uit bij een rotspartij aan de noordkust van het eiland en besloten om maar even een kijkje te gaan nemen. Het bleek Watamula te zijn. We hadden er nog nooit van gehoord en ik weet nu nog steeds niet wat het precies was, maar het was in ieder geval erg mooi. Het was wel erg lastig lopen op slippers en dat bleek later ook wel. Ik had namelijk drie! doorns in mijn slipper zitten, die dwars door de zool heen waren gegaan. Er valt nu echt niet meer op te lopen, want ik kan de doorns er met geen mogelijkheid uitkrijgen. Deze week maar eens op zoek naar een stuk gereedschap waarmee het wel kan. Na een uurtje zijn we ‘teruggereden’ naar het strandje waar we in eerste instanitie ook naar toen wilden gaan, playa Kalki, in de volksmond het Westpunt genoemd. Cheryl en ik zijn meteen de zee in gedoken om te gaan snorkelen. Ik heb weer de meest fantastische vissen gezien (hoe mooi zal het duiken dan wel niet zijn!). Toen we net een half uurtje in de zee lagen barstte de hel los. Allemachtig wat een regenbui, echt niet meer normaal. We zijn maar snel teruggezwommen en naar het strandtentje gelopen om te schuilen. Na een dikke anderhalf uur werd het eindelijk droog, maar toen had iedereen het wel gezien en zijn we weer richting huis gereden. En wat bleek, hier was geen druppel gevallen. De buien zijn hier blijkbaar erg plaatselijk.
Zondag zijn we dan toch naar de grotten van Hato geweest. Hier hebben we een leuke rondleiding gehad van zo’n 45 minuten. De grot is een dikke 200 jaar geleden ontdekt en diende tot dan als schuilplek voor de Afrikaanse slaven. Met een beetje fantasie kun je heel veel figuren uit de verschillende rotsen halen. Je zag bijvoorbeeld een beeld van Maria, een lachende ezel en een piraat (die ik er trouwens nog steeds niet uit kan halen). Ik heb ze allemaal op de foto gezet, dus ik ben heel benieuwd of jullie ze herkennen. Na ons bezoek aan de grotten zijn we doorgereden richting Jan Thiel. Maar ook vandaag hadden we geen geluk met het weer. We hebben weinig zon gezien en het druppelde. O, wat trouwens nog wel leuk was (zo lang hij maar niet te dicht in de buurt komt) is de megagrote krab bij de tas van Ivo. Ook deze staat uiteraard op de foto.
’s Avonds hebben we gegeten bij Hemingway, een leuk tentje aan het strand vlakbij Mambo. Het eten was niet heel goedkoop, maar wel errug lekker. We waren lekker op tijd thuis, 19.15 uur, en konden dus mooi nog even relaxen.
Als laatste nog een paar persoonlijke reacties:
- Inmiddels prijken er vijf kaartjes aan mijn (toch nog best wel kale) muur. Die van Mama, tante Lies, tante Miny en oom Herman en tante Trees, Ilse en Maaike. Heel erg bedankt allemaal, echt superleuk! Gemiddeld genomen hebben ze er zo’n twee weken over gedaan, dat valt me echt alles mee.
- Door, als tegenprestatie voor die top 5 die ik voor je ga maken, wil ik wel een opname van het concert van 8 november. Dan ben ik er toch nog een beetje bij met terugwerkende kracht ;).
- Ida, ik mis mijn trompet af en toe best wel ja. Maar je hebt hier zo’n ander leven, dat je er weinig aan denkt. Ik baal wel dat ik er 8 november niet bij ben. Ik wens je heel veel plezier in Ghana! Ga je ook een waarbenjij.nu bijhouden? ;)
- Lieve Ilse, het was zeker niet mijn bedoeling om je te laten schrikken. Ik zal het niet weer doen, oké? ;) Ik streef er wel steeds naar om een leuke titel te bedenken. Week 1, week 2, week 3... wordt uiteindelijk ook zo saai. Enne, sinds wanneer ben ik een groepsleiding van de Imker?
- Carolein nog gefeliciteerd met je verjaardag! Had je ook wel een sms gestuurd. Heb je die nog ontvangen?
http://picasaweb.google.com/loesvanzijll/CuraAoWeek6#
(Jullie dachten toch zeker niet dat ik ‘echt’ aan het roken was geslagen ;))
Nog een paar verkeersfeitjes (mede mogelijk gemaakt door Susanne ;)):
- Er geldt nergens een maximumsnelheid, je moet gewoon met de stroom meerijden. Overigens staan er wel een paar borden waarop is aangegeven dat de maximumsnelheid 60 of 80 kilometer per uur is, maar hier houdt niemand zich aan.
- Er wordt veel door rood gereden
- De richtingaanwijzer wordt niet / weinig gebruikt
- Links inhalen of rechts inhalen, het mag allemaal
- De grootste weg heeft altijd voorrang
- Op rotondes heb je veelal geen voorrang. Vooral in het begin levert dit best een paar gevaarlijke momenten voor ons Nederlanders.
- Er zijn wel flitspalen, maar hier doet niemand wat op uit. Ze doen het namelijk toch
nooit!
- Als iemand de weg over moet steken, doet hij dat ook gewoon op de plek waar hij op dat moment staat. Het maakt niet uit hoe hard er wordt gereden en of er een vangrail tussen de wegen zit.
- Ze doen hier niet aan een apk keuring. Zolang de auto nog vooruit komt is het goed, ook als er geen deuren en ramen meer inzitten en de auto totaal verroest is.
- Alle auto’s hebben een speciale plek om drinken (lees: een flesje bier) in te zetten en hier wordt gretig gebruik van gemaakt.
- Praktisch iedereen zit met alcohol op achter het stuur. Officieel mag het hier ook niet, maar het wordt gedoogd. Ter illustratie: zelf Angelo, die politieagent is, stapt gerust achter het stuur als hij tien flesjes bier op heeft.
- Je moet eerst betalen voor je gaat tanken (ivm diefstal). Vaak staat er ook iemand bij de pomp, die dan voor je tankt. Er wordt dan van je verwacht dat je deze persoon wat geld geeft.
- Vooral in de spits is echt megadruk op de weg. Iedereen moet dan naar zijn werk of naar school. De reistijd wordt hierdoor verdubbeld. Ook buiten de spits is het nog redelijk druk op de weg. Antillianen doen namelijk alles met de auto. Ook al is het maar 100 meter, als ze de auto kunnen pakken dan doen ze dat.
- Antillianen kunnen niet zonder een toeter in hun auto. Ze gebruiken hem om te groeten, als ze ergens tussen willen, wanneer ze aangeven dat iemand voor mag gaan en om iemand te bedanken.
- Ondanks alle bovenstaande feitjes zijn Antillianen wel heel erg sociaal in het verkeer. Wanneer het heel erg druk is wordt je er vaak makkelijk tussen gelaten. Zelf als voetganger gaat dit redelijk eenvoudig.
Woensdagavond zijn we met alle huisgenoten gaan daghappen bij Wilhelminaplein. Ik had hier ook afgesproken met Monier en Kittie om onze workshop voor vrijdag in elkaar te draaien. Toen we ’s avond thuis kwamen kregen we heeeeeeeeel goed nieuws. Eindelijk, eindelijk, eindelijk hebben we internet thuis!!! Het is niet zo supersnel, maar wel goed te doen.
Donderdagavond heb ik, terwijl de rest bij Cinco was, dan eindelijk de eerste twee afleveringen van ‘Op zoek naar Joseph’ gekeken via uitzending gemist. Hier heb ik, als musicalfan, echt heel erg naar uit gekeken. Dit is trouwens ook het enige programma dat ik echt heb gemist op Curaçao. Gelukkig kan ik het nu goed volgen via uitzending gemist. Voor de rest mis ik de televisie totaal niet!
Vrijdagochtend heb ik even geskyped met mijn zusje. Heel apart om via internet met elkaar te bellen terwijl je toch zo’n tien uur vliegen van elkaar zit. En het is nog gratis ook! Om 13.00 uur had ik met een paar anderen afgesproken bij de duikschool om ons nu dan eindelijk in te schrijven voor de duikcursus. We moesten minimaal met vier zijn, omdat we dan in aanmerking komen voor de korting voor stagiaires. Dan kost de cursus namelijk, inclusief alle benodigdheden, maar 315 gulden (omgerekend 126 euro). Uiteindelijk waren er negen mensen en konden we dus twee groepen formeren. Omdat heel veel data al niet meer vrij waren (de eerste mogelijkheid om te beginnen was pas 1 november) werd het nog een hele puzzel. In november krijgen namelijk veel mensen bezoek uit Nederland. Toen bleek dat we toch nog één weekend eerder konden beginnen was het voor elkaar. Ik ga de cursus volgen samen met Sanne, Suzanne, Kittie en Babette en wel op 25/26 oktober en op 1/2 november. Het zijn vier volledige cursusdagen dus dat wordt nog best intensief. We kregen ook meteen het lesboek mee. Kom ik toch nog een beetje aan het studeren ;).
’s Middags om 15.00 uur begon onze workshop. Bijna alles verliep volgens plan en de groep was tevreden, prima dus.
’s Avonds waren we uitgenodigd bij Bas en Fialka om een film te komen kijken op groot scherm, Bas heeft namelijk een beamer. We keken de Bollywood (het Indische Hollywood) film Veer-Zaara. Ik vond het een erg mooie film. Het was wel intensief om te kijken. Je kon er namelijk geen zak van verstaan en de ondertiteling was in het Engels. Maar toen ik er eenmaal aan gewend was ging het wel oké.
Zaterdag hadden we afgesproken om om 10.30 uur naar de grotten van Hato te gaan. Maar omdat een aantal van ons nog aan het stappen waren geweest en hun bed niet uit konden komen is dit er toen niet van gekomen. We hebben toen maar besloten om richting het Westpunt te rijden. Na 40 minuten waren we er, maar dat wisten we toen nog niet. We zijn het strandje waar we naar toe wilden in eerste instantie voorbij gereden. We kwamen uit bij een rotspartij aan de noordkust van het eiland en besloten om maar even een kijkje te gaan nemen. Het bleek Watamula te zijn. We hadden er nog nooit van gehoord en ik weet nu nog steeds niet wat het precies was, maar het was in ieder geval erg mooi. Het was wel erg lastig lopen op slippers en dat bleek later ook wel. Ik had namelijk drie! doorns in mijn slipper zitten, die dwars door de zool heen waren gegaan. Er valt nu echt niet meer op te lopen, want ik kan de doorns er met geen mogelijkheid uitkrijgen. Deze week maar eens op zoek naar een stuk gereedschap waarmee het wel kan. Na een uurtje zijn we ‘teruggereden’ naar het strandje waar we in eerste instanitie ook naar toen wilden gaan, playa Kalki, in de volksmond het Westpunt genoemd. Cheryl en ik zijn meteen de zee in gedoken om te gaan snorkelen. Ik heb weer de meest fantastische vissen gezien (hoe mooi zal het duiken dan wel niet zijn!). Toen we net een half uurtje in de zee lagen barstte de hel los. Allemachtig wat een regenbui, echt niet meer normaal. We zijn maar snel teruggezwommen en naar het strandtentje gelopen om te schuilen. Na een dikke anderhalf uur werd het eindelijk droog, maar toen had iedereen het wel gezien en zijn we weer richting huis gereden. En wat bleek, hier was geen druppel gevallen. De buien zijn hier blijkbaar erg plaatselijk.
Zondag zijn we dan toch naar de grotten van Hato geweest. Hier hebben we een leuke rondleiding gehad van zo’n 45 minuten. De grot is een dikke 200 jaar geleden ontdekt en diende tot dan als schuilplek voor de Afrikaanse slaven. Met een beetje fantasie kun je heel veel figuren uit de verschillende rotsen halen. Je zag bijvoorbeeld een beeld van Maria, een lachende ezel en een piraat (die ik er trouwens nog steeds niet uit kan halen). Ik heb ze allemaal op de foto gezet, dus ik ben heel benieuwd of jullie ze herkennen. Na ons bezoek aan de grotten zijn we doorgereden richting Jan Thiel. Maar ook vandaag hadden we geen geluk met het weer. We hebben weinig zon gezien en het druppelde. O, wat trouwens nog wel leuk was (zo lang hij maar niet te dicht in de buurt komt) is de megagrote krab bij de tas van Ivo. Ook deze staat uiteraard op de foto.
’s Avonds hebben we gegeten bij Hemingway, een leuk tentje aan het strand vlakbij Mambo. Het eten was niet heel goedkoop, maar wel errug lekker. We waren lekker op tijd thuis, 19.15 uur, en konden dus mooi nog even relaxen.
Als laatste nog een paar persoonlijke reacties:
- Inmiddels prijken er vijf kaartjes aan mijn (toch nog best wel kale) muur. Die van Mama, tante Lies, tante Miny en oom Herman en tante Trees, Ilse en Maaike. Heel erg bedankt allemaal, echt superleuk! Gemiddeld genomen hebben ze er zo’n twee weken over gedaan, dat valt me echt alles mee.
- Door, als tegenprestatie voor die top 5 die ik voor je ga maken, wil ik wel een opname van het concert van 8 november. Dan ben ik er toch nog een beetje bij met terugwerkende kracht ;).
- Ida, ik mis mijn trompet af en toe best wel ja. Maar je hebt hier zo’n ander leven, dat je er weinig aan denkt. Ik baal wel dat ik er 8 november niet bij ben. Ik wens je heel veel plezier in Ghana! Ga je ook een waarbenjij.nu bijhouden? ;)
- Lieve Ilse, het was zeker niet mijn bedoeling om je te laten schrikken. Ik zal het niet weer doen, oké? ;) Ik streef er wel steeds naar om een leuke titel te bedenken. Week 1, week 2, week 3... wordt uiteindelijk ook zo saai. Enne, sinds wanneer ben ik een groepsleiding van de Imker?
- Carolein nog gefeliciteerd met je verjaardag! Had je ook wel een sms gestuurd. Heb je die nog ontvangen?
http://picasaweb.google.com/loesvanzijll/CuraAoWeek6#
-
06 Oktober 2008 - 20:03
Sanne:
Waren ze toch midden op de dag open? -
06 Oktober 2008 - 20:08
Suus:
leuk verhaaltje! -
06 Oktober 2008 - 21:28
Carolen:
Ha die Loes,
Nog bedankt voor je smsje. Ik heb hem natuurlijk ontvangen. Als je af en toe eens met ons wil praten......Henk en ik hebben ook allebei skype.
Wat een belevenissen weer, en wat lappen ze de verkeersregels aan hun laars. Dit weekeinde zijn we erg druk met Sempre. Zaterdag knutselmiddag en zondag een extra repetitie. En ...ik moet je eerlijk zeggen.....Henk mist in jou enorm zijn muziekmaatje. Gijs is nog niet zo "los", en Henk krijgt niet genoeg weerstand. Jij was op het laatst beter dan Henk, en hij moest dus best wel knokken om je bij te kunnen houden. Maar goed. Ik zal je na het weekeinde op de hoogte brengen van alle gebeurtenissen dit weekeinde.
xxx Uit Overdinkel
-
07 Oktober 2008 - 20:36
Mam:
Nou Loes, als je zo doorgaat kun je een boek samenstellen van al je verhalen. Wellicht vind je er nog een uitgever voor ook!!! Echt hartstikke leuk. Het lijkt meer op een lange vakantie dan een stage. Ik print je verhalen voor de tantes en oom Herman, wie weet levert dat nog een kaartenronde op. In serie 6 zitten weer erg mooie foto's, vooral die van de pelikanen.
bye bye
-
08 Oktober 2008 - 13:36
Simone:
Hee Loes,
Ben je inmiddels helemaal bij met opzoek naar Joseph?! Want anders staat je nog een aantal verrassende afvallers te wachten.... :S Helaas ook mijn favoriet! Ik volg het natuurlijk elke zondag, en vind het super spannend!!!
Ik hoop dat John, Freek en Roy in de finale staan! Wie zijn jouw favorieten???
Verder is het hier in Utrecht wel goed, druk met het afronden van mijn stage en nog wel verslag enzo schrijven, maar ondertussen ook druk bezig voor Amerika, want het gaat toch echt gebeuren!!!
En dat is dan ook de reden, dat ik toch ga stoppen bij Sempre... ik kan het nu echt niet meer combineren...helaas...maar ik blijf natuurlijk wel lid!! :)
Kijk uit naar je volgende verhaal! Vind het super leuk ze te lezen!!!
Hoe gaat het nu met je stage? Mag je al weer wat meer doen!??
Liefs,
Simone -
08 Oktober 2008 - 21:06
Brigitte En Thom:
Ha die Loes
Mooie verhalen.
Fijn dat alles goed met je gaat,( ik heb nog wel gereedschap om de doorn uit je voet te halen.)hahaha grapje.
De foto`s zijn een beetje onduidelijk.
Veel succes en plezier met het duiken, (zorg wel dat er voldoende zuurstof in de fles zit.
Hartelijke groetten:
Brigitte, Thom, Ebel en Jord. -
09 Oktober 2008 - 09:13
Dorothé:
Leuke verhalen weer Loes!
Ik dacht inderdaad dat je was gaan roken. Gelukkig... vals alarm.
Fijn om te dat het verkeer zo'n zooitje is. Dan val ik ook niet op met mijn rijgedrag... hahaha
Met betrekking tot het uitwisselingsconcert...
Ik weet niet of er opnames gemaakt gaan worden van het concert op 8 november. Als het zo is dan staat die afspraak.
Ben begonnen met mijn nieuwe baan in Vaassen en voel me erg op mijn gemak. Leuke nuchtere hollanders. Geen poeha, gewoon hard werken en af en toe een dolletje. Denk dat ik mijn draai hier wel ga vinden. We zullen zien.
Verder weinig nieuws eigenlijk. Ben wel een beetje verdrietig omdat Alejandro(Dramatico) stuk is. Krijg volgende week een "leen"hoorn voor mijn dagelijkse studie(ahum)en mag tijdens concerten op de hoorn van Bert blazen. Dat is wel aardig van hem.
Nou, dat was het dan tot zover,... nog 51 nachtjes slapen...
Groetjes,
Door -
10 Oktober 2008 - 14:07
Jannie En Gosse:
Je levendige verhalen worden door ons naar uit gekeken.
Het komt als een warme deken om ons heen en we zien zoveel dingen weer voor ons.
Hoe schuilen bij een regenbui als je toch in het water ligt.
We vinden het wel jammer dat alle foto's niet duidelijk overkomen maar dat kan ook aan ons liggen. Waar neem je de duiklessen bij Wedervoort op Michielbay of op Vaersebaay.
Grotten van Hato. De Cactus bij Watamula komt ons zeer bekend voor. Daar heb ik ook een fotos van gemaakt en heeft lang bij ons in de kamer gehangen.
je hoeft trouwens niet bang te zijn dat je hele auto wordt gestolen ze kunnen er toch niet mee van het eiland. Je zult hoogste een paar onderdelen missen.
De meesten halen de ruiten wissers eraf. Kan de mogelijke bekeuring en niet onder.
Ik kijk uit naar de knutselmiddag voor Halloween. Kijken wat ik mag en kan doen. Benieuwd hoeveel animo eris.
Zondag extra repetitie kijken wie er allemaal komen. We moeten jammer genoeg toch extra mensen meenemen. Zoals een baritons, hoorn, trompettist, naar Deventer. Loes hou je haaks groetjes Gosse en Jannie
-
10 Oktober 2008 - 18:34
Marieke:
Wat weer een mooi verhaal! Je kunt echt hartstikke leuk schrijven en ook de foto's zijn erg mooi. Heel veel plezier en succes met je duikcursus!
Groetjes Marieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
