Durf ik 't of durf ik 't niet?

Op het moment dat ik dit bericht schrijf weten nog niet zo heel veel mensen dat ik over een klein half jaar voor 5 maanden naar Curaçao ga. Ik heb misschien wel eens laten vallen dat ik de mogelijkheden voor een buitenlandse stage aan het bekijken was, maar dat was het dan ook wel. Het is ook zo knullig om het aan iedereen te vertellen terwijl ik nog niet eens weet of het uiteindelijk wel gaat lukken en nog veel belangrijker: of ik er het lef wel voor heb. Toch begint het er nu naar uit te zien dat het er daadwerkelijk van gaat komen!

Twee weken geleden heb ik een brief geschreven aan de examencommissie om toestemming te vragen om de minor Internationaal Management Economie en Organisatie (IMEO) op Curaçao te gaan volgen. Een paar dagen later ontving ik een brief terug met daarin de toestemming. Deze brief heb ik toen gescand en gemaild naar de coördinator van de minor. Nog dezelfde dag kreeg ik het antwoord dat ik nu definitief was toegelaten tot het volgen van de minor IMEO op Curaçao. Dit vond ik wel een soort van nu-wordt-het-toch-echt-wel-vrij-definitief moment. Best wel eng, maar natuurlijk ook ongelofelijk gaaf! Toch was dit nog niet het moment dat in mijn hoofd de knop om ging. Ik had nog steeds een stemmetje in mijn achterhoofd dat zei: Zolang je nog niet in het vliegtuig zit kan je altijd nog terug.

Maar sinds gisteren, toen ik samen met mijn moeder bij de V&D een grote mint-groene reiskoffer heb gekocht is de knop om. IK GA NAAR CURAÇAO!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Dit vind ik dan ook het juiste moment om een begin te maken met mijn reisdagboek.

Aankomende vrijdag, tijdens de bestuursvergadering van mijn muziekvereniging, ga ik het bestuur op de hoogte brengen van mijn plannen. Daarna mag iedereen het weten!

Maar tot vrijdag geniet ik nog stilletjes van het feit dat ik deze grote stap durf te nemen…