Back to reality
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes
28 Januari 2011 | Canada, Toronto
Lieve I.
Het zit erop, mijn Canadajaar. De droom is over. En dat is best even slikken. Maar, ik kijk er heel erg naar uit om iedereen weer te zien. Helaas moet ik vier uur langer geduld hebben dan gepland.
Twee uur geleden kwam ik ruim op tijd aan op het vliegveld van Toronto. Ik heb toen gelijk maar even een blik geworpen op het informatiescherm en zag dat mijn vlucht van Toronto naar London twee uur vertraging heeft. Hierdoor moest de medewerkers van British Airways mijn vlucht van London naar Düsseldorf omboeken, omdat de overstaptijd in London anders wel heel erg kort zou worden. Hierdoor kom ik niet om 11.30 uur aan in Düsseldorf, maar om 15.35 uur. Natuurlijk is dat even flink balen, maar ja het is niet anders! Voordeel is wel dat ik nu mooi even de tijd heb om terug te blikken op het beste jaar uit mijn leven. En hoe kan dat beter dan met een top tien. Hier komt ie.
Op tien staat het Royal BC Museum in Victoria. Supervet museum in een hele leuke stad. Tot aan vandaag nog steeds met afstand het beste museum dat ik heb gezien.
Nummer negen is de Inside Passage, de vijftien uur durende boottocht van Port Hardy naar Prince Rupert. Mooie ongerepte natuur met als bonus het spotten van dofijnen, orka’s en humpback whales.
Québec City is een goede nummer acht. Wat heb ik genoten van deze stad. Heerlijk klein, gemoedelijk en sfeervol. Het bezoekje aan het ijshotel en de show van Cirque du Soleil maakten het helemaal compleet.
Dan verder met nummer zeven. Deze plek wordt ingenomen door de prachtige natuur van de Rocky Mountains. Besneeuwde bergen, spiegelgladde meren en de mooie bossen maakten dit een adembenemende ervaring.
Plek nummer zes wordt ingenomen door de ijsbeerexpeditie naar Churchill. Zeer kostbaar en tijdrovend, maar wat geweldig om die beesten in hun natuurlijke omgeving te zien. Al met al een zeer unieke ervaring.
Op vijf staat de skydive. Dat was één grote adrenalinerush. Geweldig om gedaan te hebben. Ik wil nog een keer!
Dan gaan we zo langzaamaan richting de top drie. Plek nummer vier wordt bezet door The Phantom of the Opera, die ik heb gezien in New York. Het zien van een Broadwayshow was echt een droom die uit kwam. Puur genieten van de prachtige muziek, de geweldige zang en het gemoedelijke theatersfeertje. Dat heeft veel met me gedaan. Onbeschrijfelijk!
En dan nummerrrrrrrrrr drie. De gouden medaille Mark Tuitert. Wat was dat een prachtige sportdag! Wat een emotie en wat gunde iedereen hem deze overwinning. Voor mij was dit hét hoogtepunt van de Olympische Spelen. Sport zoals het bedoeld is.
Op nummer twee staat cowboy life in Anahim Lake. Voor tien weken back to basic. Wat heb ik hier van genoten. Lekker buiten bezig zijn en niks om je zorgen over te maken. Stront scheppen en kalfje trekken, wie had gedacht dat ik dat ooit zou doen. Ik had het hier ook met gemak een jaar kunnen volhouden. Wat een heerlijk leventje.
En dan de eerste plaats. Deze wordt niet ingenomen door een plek of gebeurtenis, maar door een familie. Ik had geen van allen ooit gezien, maar het voelde als mijn Canadese familie. Wat een fantastische mensen. Ze zaten op vier locaties verspreid over Canada. Spruce Grove, Winnipeg, Jordan Station en Toronto. Bij de een was ik slechts twee dagen en met de ander heb ik al met al twee weken doorgebracht. Maar overal was ik even welkom. Heel, heel, heel bijzonder. Ik geloof dat ik dit al eerder heb gezegd, maar de meest fantastisch gebeurtenissen en plekken kunnen niet tippen aan zo’n familie. Het zijn de kleine dingen in het leven die het hem doen. Lekker met een wijntje op de bank in het gezelschap van een paar lieve mensen en praten over het leven. Dát is ultiem genieten! En daarom staat deze familie met stip op nummer één.
Negatieve ervaringen? Die heb ik niet gehad! Ik hoor je denken: “En de tiran van Manitoba dan?” Natuurlijk was dat op het moment zelf (en dan vooral de dag nadat ik er was vertrokken) even heel erg ‘ruk’. Maar weet je, zonder de tiran was ik waarschijnlijk nooit in Winnipeg beland. En je weet wat voor mooie contacten en herinneringen daaruit zijn voorgekomen. Bovendien heeft het ook voor aardig wat gespreksstof gezorgd. Het gaat me nu wel weer iets te ver om de tiran dankbaar te zijn, maar laten we het erop houden dat ik erg blij ben met de manier waarop het uiteindelijk allemaal is gelopen.
Mijn laatste twee dagen in Canada waren leuk! Ik verbleef bij Nicole, de dochter van Kees & Alice en de nicht van Sanne, en haar vijfjarige zoontje Manav. Nicole is superaardig en Manav is echt een schatje. Hij heeft een Indische vader en dat kun je ook zien aan zijn uiterlijk. Donker haar en van die mooie bruine kijkers. Echt een mooi kereltje. Eerst moest hij natuurlijk even aan me wennen, maar gisteren stond hij erop dat ik hem zijn verhaaltje voor het slapen gaan zou voorlezen. Dat heb ik natuurlijk met veel plezier gedaan. De eerste avond heb ik Nicole en Manav mee uit eten genomen naar een all you can eat sushi restaurant. Heerlijk. Gisteren heb ik mezelf van mijn laatste Canadeze dollars een nieuwe outfit aangemeten. Vanochtend hebben we samen ontbeten, waarna Nicole en Manav vertrokken richting werk en school. Ik heb toen rustig mijn spulletjes gepakt en me vervolgens per metro en bus naar het vliegveld begeven.
Over paar uur is het toch echt tijd om mijn geliefde Canada gedag te zeggen. Ik ga het missen. Het land, de mensen en het onbezorgde leventje zonder verplichtingen. Maar wat ik het allermeeste ga missen is mezelf. Aangezien dit het enige is dat ik wél kan meenemen vanuit Canada behoeft dit wellicht wat uitleg. Ik weet niet of ik een ander persoon ben geworden het afgelopen jaar, maar wat ik wel weet is dat ik mezelf in Canada een leuker persoon vind dan in Nederland. Ik ben hier veel spontaner. En dat bevalt me wel. Spontane mensen zijn leuk! Slapen bij wildvreemden, iets wat ik regelmatig heb gedaan het afgelopen jaar, en zo’n actie als van het afgelopen weekend (twee maal 2000 kilometer afleggen voor een verrassingsbezoekje) zijn twee voorbeelden van dingen die ik in Nederland nóóit zou doen. Toch is dat spontane blijkbaar wel iets dat wel in mijn karakter zit, want niemand heeft me het hier in Canada ingefluisterd. En dat vind ik een fijne constatering! Dit heeft mij het afgelopen jaar de meest leuke en memorabele momenten opgeleverd. Waarom ik het dan in Nederland niet kan/doe? Daar kan ik alleen maar naar gissen. Ik denk dat het wellicht iets te maken heeft met het verwachtingspatroon dat mensen van mij hebben. Ik vind ik het blijkbaar moeilijk/raar om daar vanaf te wijken. En dat is natuurlijk grote onzin, want verrassingen zijn superleuk! Dat zou wel verklaren waarom ik het in Canada wel kan. Want aangezien ik hier voor vertrek helemaal niemand kende, waren er dus ook geen verwachtingen. Hopelijk trek ik de lijn die ik in Canada heb ingezet verder door in Nederland, want spontane acties maken het leven hartstikke leuk!
Genoeg psychologisch geneuzel. Ik wil je heel heel heel erg bedanken voor het lezen van mijn verslagen. Ook al heb je niet op al je berichten via het wereldwijde web een persoonlijk antwoord van mij gekregen, ze werden zeer zeer zeer gewaardeerd. Bedankt!
Tot snel!
http://picasaweb.google.com/loesvanzijll
Het zit erop, mijn Canadajaar. De droom is over. En dat is best even slikken. Maar, ik kijk er heel erg naar uit om iedereen weer te zien. Helaas moet ik vier uur langer geduld hebben dan gepland.
Twee uur geleden kwam ik ruim op tijd aan op het vliegveld van Toronto. Ik heb toen gelijk maar even een blik geworpen op het informatiescherm en zag dat mijn vlucht van Toronto naar London twee uur vertraging heeft. Hierdoor moest de medewerkers van British Airways mijn vlucht van London naar Düsseldorf omboeken, omdat de overstaptijd in London anders wel heel erg kort zou worden. Hierdoor kom ik niet om 11.30 uur aan in Düsseldorf, maar om 15.35 uur. Natuurlijk is dat even flink balen, maar ja het is niet anders! Voordeel is wel dat ik nu mooi even de tijd heb om terug te blikken op het beste jaar uit mijn leven. En hoe kan dat beter dan met een top tien. Hier komt ie.
Op tien staat het Royal BC Museum in Victoria. Supervet museum in een hele leuke stad. Tot aan vandaag nog steeds met afstand het beste museum dat ik heb gezien.
Nummer negen is de Inside Passage, de vijftien uur durende boottocht van Port Hardy naar Prince Rupert. Mooie ongerepte natuur met als bonus het spotten van dofijnen, orka’s en humpback whales.
Québec City is een goede nummer acht. Wat heb ik genoten van deze stad. Heerlijk klein, gemoedelijk en sfeervol. Het bezoekje aan het ijshotel en de show van Cirque du Soleil maakten het helemaal compleet.
Dan verder met nummer zeven. Deze plek wordt ingenomen door de prachtige natuur van de Rocky Mountains. Besneeuwde bergen, spiegelgladde meren en de mooie bossen maakten dit een adembenemende ervaring.
Plek nummer zes wordt ingenomen door de ijsbeerexpeditie naar Churchill. Zeer kostbaar en tijdrovend, maar wat geweldig om die beesten in hun natuurlijke omgeving te zien. Al met al een zeer unieke ervaring.
Op vijf staat de skydive. Dat was één grote adrenalinerush. Geweldig om gedaan te hebben. Ik wil nog een keer!
Dan gaan we zo langzaamaan richting de top drie. Plek nummer vier wordt bezet door The Phantom of the Opera, die ik heb gezien in New York. Het zien van een Broadwayshow was echt een droom die uit kwam. Puur genieten van de prachtige muziek, de geweldige zang en het gemoedelijke theatersfeertje. Dat heeft veel met me gedaan. Onbeschrijfelijk!
En dan nummerrrrrrrrrr drie. De gouden medaille Mark Tuitert. Wat was dat een prachtige sportdag! Wat een emotie en wat gunde iedereen hem deze overwinning. Voor mij was dit hét hoogtepunt van de Olympische Spelen. Sport zoals het bedoeld is.
Op nummer twee staat cowboy life in Anahim Lake. Voor tien weken back to basic. Wat heb ik hier van genoten. Lekker buiten bezig zijn en niks om je zorgen over te maken. Stront scheppen en kalfje trekken, wie had gedacht dat ik dat ooit zou doen. Ik had het hier ook met gemak een jaar kunnen volhouden. Wat een heerlijk leventje.
En dan de eerste plaats. Deze wordt niet ingenomen door een plek of gebeurtenis, maar door een familie. Ik had geen van allen ooit gezien, maar het voelde als mijn Canadese familie. Wat een fantastische mensen. Ze zaten op vier locaties verspreid over Canada. Spruce Grove, Winnipeg, Jordan Station en Toronto. Bij de een was ik slechts twee dagen en met de ander heb ik al met al twee weken doorgebracht. Maar overal was ik even welkom. Heel, heel, heel bijzonder. Ik geloof dat ik dit al eerder heb gezegd, maar de meest fantastisch gebeurtenissen en plekken kunnen niet tippen aan zo’n familie. Het zijn de kleine dingen in het leven die het hem doen. Lekker met een wijntje op de bank in het gezelschap van een paar lieve mensen en praten over het leven. Dát is ultiem genieten! En daarom staat deze familie met stip op nummer één.
Negatieve ervaringen? Die heb ik niet gehad! Ik hoor je denken: “En de tiran van Manitoba dan?” Natuurlijk was dat op het moment zelf (en dan vooral de dag nadat ik er was vertrokken) even heel erg ‘ruk’. Maar weet je, zonder de tiran was ik waarschijnlijk nooit in Winnipeg beland. En je weet wat voor mooie contacten en herinneringen daaruit zijn voorgekomen. Bovendien heeft het ook voor aardig wat gespreksstof gezorgd. Het gaat me nu wel weer iets te ver om de tiran dankbaar te zijn, maar laten we het erop houden dat ik erg blij ben met de manier waarop het uiteindelijk allemaal is gelopen.
Mijn laatste twee dagen in Canada waren leuk! Ik verbleef bij Nicole, de dochter van Kees & Alice en de nicht van Sanne, en haar vijfjarige zoontje Manav. Nicole is superaardig en Manav is echt een schatje. Hij heeft een Indische vader en dat kun je ook zien aan zijn uiterlijk. Donker haar en van die mooie bruine kijkers. Echt een mooi kereltje. Eerst moest hij natuurlijk even aan me wennen, maar gisteren stond hij erop dat ik hem zijn verhaaltje voor het slapen gaan zou voorlezen. Dat heb ik natuurlijk met veel plezier gedaan. De eerste avond heb ik Nicole en Manav mee uit eten genomen naar een all you can eat sushi restaurant. Heerlijk. Gisteren heb ik mezelf van mijn laatste Canadeze dollars een nieuwe outfit aangemeten. Vanochtend hebben we samen ontbeten, waarna Nicole en Manav vertrokken richting werk en school. Ik heb toen rustig mijn spulletjes gepakt en me vervolgens per metro en bus naar het vliegveld begeven.
Over paar uur is het toch echt tijd om mijn geliefde Canada gedag te zeggen. Ik ga het missen. Het land, de mensen en het onbezorgde leventje zonder verplichtingen. Maar wat ik het allermeeste ga missen is mezelf. Aangezien dit het enige is dat ik wél kan meenemen vanuit Canada behoeft dit wellicht wat uitleg. Ik weet niet of ik een ander persoon ben geworden het afgelopen jaar, maar wat ik wel weet is dat ik mezelf in Canada een leuker persoon vind dan in Nederland. Ik ben hier veel spontaner. En dat bevalt me wel. Spontane mensen zijn leuk! Slapen bij wildvreemden, iets wat ik regelmatig heb gedaan het afgelopen jaar, en zo’n actie als van het afgelopen weekend (twee maal 2000 kilometer afleggen voor een verrassingsbezoekje) zijn twee voorbeelden van dingen die ik in Nederland nóóit zou doen. Toch is dat spontane blijkbaar wel iets dat wel in mijn karakter zit, want niemand heeft me het hier in Canada ingefluisterd. En dat vind ik een fijne constatering! Dit heeft mij het afgelopen jaar de meest leuke en memorabele momenten opgeleverd. Waarom ik het dan in Nederland niet kan/doe? Daar kan ik alleen maar naar gissen. Ik denk dat het wellicht iets te maken heeft met het verwachtingspatroon dat mensen van mij hebben. Ik vind ik het blijkbaar moeilijk/raar om daar vanaf te wijken. En dat is natuurlijk grote onzin, want verrassingen zijn superleuk! Dat zou wel verklaren waarom ik het in Canada wel kan. Want aangezien ik hier voor vertrek helemaal niemand kende, waren er dus ook geen verwachtingen. Hopelijk trek ik de lijn die ik in Canada heb ingezet verder door in Nederland, want spontane acties maken het leven hartstikke leuk!
Genoeg psychologisch geneuzel. Ik wil je heel heel heel erg bedanken voor het lezen van mijn verslagen. Ook al heb je niet op al je berichten via het wereldwijde web een persoonlijk antwoord van mij gekregen, ze werden zeer zeer zeer gewaardeerd. Bedankt!
Tot snel!
http://picasaweb.google.com/loesvanzijll
-
29 Januari 2011 - 06:36
Mam:
Loes, wat een geweldig slotverhaal. Ik zit het met tranen in mijn ogen te lezen. Wat een geweldige ervaringen dit jaar en wat ben ik blij dat je de familie op 1 hebt gezet in je top 10!!
Je was al een topper maar nu ben je de aller aller allergrootste.
Ik zie je straks. -
29 Januari 2011 - 11:57
Yvonne:
Loes wat een mooi, verhaal ik heb er van genoten Ik hoop dat je een fijne vlucht hebt en veel plezier bij je thuiskomst.Misschien tot Donderdag????? -
29 Januari 2011 - 13:47
Zoë:
Wat zal dat weer wennen worden zeg, terug in Nederland. Heb erg van je verhalen genoten! Mijn Canada-avontuur heb ik door afstudeervertraging helaas een jaartje uit moeten stellen, maar één voordeel.. Dan kan ik er nog langer naar uitkijken;)
Ik ben erg blij dat ik je had gevonden bij HelpX en bedankt voor alle leuke verhalen!
xx Zoë -
29 Januari 2011 - 15:43
Marijke:
Zo zie je maar......... 't zit hem niet vaak in grote dingen. Fijn dat je zo hebt mogen en kunnen genieten! Tja en dan nu back to reality alsof afgelopen jaar geen reality is geweest :)
Tot gauw!
Marijke -
29 Januari 2011 - 17:40
Inge:
Ik hou wel van psychologisch geneuzel hoor ;) heel mooi geschreven :) Ik zie je vanavond!
XX Inge -
30 Januari 2011 - 10:45
Marieke GOS:
Hey Loessie,
Wat een super slotverhaal! En wat ontzettend fijn dat je terug bent! Alleen jammer dat er vanaf nu geen leuke blogs meer komen, want ze waren altijd wel heerlijk om te lezen. Maar ach, ik bel/zie je vanaf nu gewoon weer en dan vertel je maar lekker, minstens zo leuk! -
31 Januari 2011 - 09:11
Lettie:
Loes, wat een verhaal!
Met heel veel genoegen heb ik je avonturen in het verre Canada gevolgd en ik geloof je onmiddellijk als je denkt daar veranderd te zijn - je ben in ieder geval filosoof geworden!
Ik ben wel heel blij dat je weer terug bent want ik heb je best gemist.
Tot gauw! -
31 Januari 2011 - 10:01
Suus:
Nu valt als eerst mn mond open van het woord wijn. Je bent echt veranderd.. Wijn.. pff.. Volgens mij is het enige wat ik heb gezien met alcohol die brown lady.
Ik vond het een leuk laatste berichtje. Niet geneuzel, maar even een terug blik. Als je wilt, kan je natuurlijk je leventje daar, hier voortzetten. Eens kijken wat het wordt.
-
31 Januari 2011 - 10:42
Sanne:
Super! We gaan door met de spontane acties Loes, ik hou je eraan!
x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
