Joggingbroek uit Tokyo
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes
18 November 2008 | Nederland, Amsterdam
Ik heb deze week twee keer gebeld met Nederland in mijn lunchpauze. Woensdag met Door en donderdag met Ilse. Echt superleuk om hen even te spreken(!), ondanks dat ik niet echt heel erg veel nieuws te vertellen. Ze lezen immers alles al op deze website. Scheelt trouwens wel weer in de belkosten ;).
Verder kreeg ik donderdag onder werktijd een telefoontje van Ocean Encounters dat onze advanced cursus van dit weekend helaas niet door kon gaan. Onze instructrice was namelijk ziek en er was ook geen andere instructeur die de lessen over kon nemen. Wel even balen natuurlijk. Ik sprak met Ocean af dat ik ze vrijdag terug zou bellen om een nieuwe datum door te geven waarop we de cursus konden volgen. Ik zag de bui al weer helemaal hangen. Ik ging in mijn gedachten weer even terug naar het moment waarop we een datum moesten prikken voor de Open Water cursus en dit viel bepaald niet mee. En helemaal in november en december zijn er veel mensen die bezoek krijgen uit Nederland en dan wil je natuurlijk niet het hele weekend in het water liggen. Gelukkig viel het allemaal mee. Sanne heeft even gebeld met haar paps en mams om te overleggen of zij het oké vonden dat ze in het weekend van 22 en 23 november ging duiken. Zij zijn namelijk op bezoek in dat weekend. Die vonden het geen probleem en dus kunnen we volgende week alsnog onze advanced cursus gaan volgen!
Donderdagavond zijn we gaan eten bij Larry’s, een typische Amerikaanse ‘vreetschuur’. Op zich was de sfeer wel oké, maar het uitzicht was nu niet bepaald denderend. Je raakt snel verwend als je een paar keer hebt gegeten met uitzicht op zee of de Handelskade. De spareribs waren trouwens wel verrukkelijk en het was ook erg veel. En met veel bedoel ik ook echt veel. Iedereen kwam stampvol het restaurant uit rollen.
Vrijdag moesten we om 11.00 uur op school zijn om onze tweede deeltoets te maken. Ik had niet bepaald veel voor deze toets gedaan (lees: niets), maar ik heb goede hoop dat ik precies acht vragen goed heb (van de 20). Dit zou betekenen dat mijn gemiddelde over de beide toetsen precies een 5,5 zou zijn. Nou, daar teken ik voor! Na het tentamen ben ik samen met Laura, Sanne en Suzanne naar het reisbureau gereden om te kijken of er nog mogelijkheden waren voor een ticket naar Venezuela. Sanne had ook al met het reisbureau gemaild, maar kreeg geen reactie. Het lijkt allemaal een erg moeilijk verhaal te worden, veel vluchten zitten al vol. De vrouw die ons hielp beloofde haar best voor ons te gaan doen en deze week horen we meer. We hebben afgesproken dat, mocht Venezuela niet gaan lukken, we een weekend naar Bonaire gaan. We hebben dus wel een back-up. Maar we blijven hopen op Venezuela. Na ons bezoek aan het reisbureau zijn we gaan lunchen bij de Délifrance. En omdat Sanne weer aan het werk moest hebben Laura en ik Suzanne even afgezet bij de Caracasbaaiweg. De rest van de middag heb ik lekker thuis doorgebracht. Toen ik met mijn huisgenoten belde wat we met het eten deden zeiden zij dat ze naar de Pizzahut gingen. Daar ben ik toen ook naar toe gereden. Ik was blij dat ik een kleine pizza had besteld, want gatver wat was het een vette zooi. De eerste punt ging nog wel, maar daarna …. blegh! Na nog een paar happen heb ik het dan ook maar voor gezien gehouden. Daar ga ik dus echt nooit meer naar toe.
Zaterdag had ik met Sanne en Suzanne afgesproken om naar Playa Lagun te gaan. Van onze buren had ik gehoord dat hier elke ochtend rond 10.30 uur de vissersbootjes terugkwamen van hun trip en hun vis gingen schoonmaken. En hier komen dan twee schildpadden op af! Zo gezegd zo gedaan. Sanne en Suus waren hier om 09.30 uur (jaja, ik was nog niet helemaal klaar!) om mij op te pikken en we zijn richting Lagun gereden. Toen we het water in gingen met onze snorkelsetjes zagen we al meteen dat het zicht echt ruk was. Het had dan ook net geregend, wellicht was dat de oorzaak. We hebben de schildpadden overigens wel gespot toen ze even met hun koppies boven water kwamen, maar het was toch niet helemaal waar we voor gekomen waren. Omdat het ook niet echt strandweer was besloten we om maar weer richting Willemstad te rijden. Ik heb toen teruggereden in de auto van Sanne. Die heeft echt zo’n vette Jeep. Het was echt supercool om daar een keer in te rijden. Omdat het inmiddels ook flink aan het regenen was besloten we om ’s middags naar de bioscoop te gaan. De film waar we naar toe gingen, The Secret Life of Bees, begon echter pas om 15.30 uur. We hebben toen nog maar even geluierd bij Sanne thuis. Het is me toen ook eindelijk gelukt om een keer te skypen met Inge! Na een maand hadden we het dan eindelijk voor elkaar: allebei tegelijk online en allebei een koptelefoon met microfoon in de buurt. Het blijft me verbazen dat dat zomaar kan, bellen via internet.
Omdat het in de bios nogal koud scheen te zijn heb ik even een joggingbroek geleend van Sanne (ik had ’s ochtends natuurlijk niet gerekend op regen en zat gewoon in mijn zomerkloffie). Ze vertelde dat ze hem in Tokyo had gekocht. En zo kwam het dus dat ik als Nederlandse in een Curaçaose bioscoop zat met een joggingbroek uit Tokyo. Lekker internationaal ;). Met de kou viel het overigens achteraf best wel mee. Het was trouwens een goede film. Als ik de twee betraande koppies naast mij moest geloven, was het ook best een jankfilm. Dat heb ik dan weer niet zo gemerkt. Ik keek na de film trouwens wel even raar op toen ik zag hoe de Antillianen de bioscoop verlieten. Dit doen ze namelijk via de nooduitgang. Dat schijnt hier heel normaal te zijn.
Na de film zijn we gaan daghappen en hebben Sanne en Suus mij weer thuis afgezet.
Zondag heb ik mijn allereerste duik gemaakt na het behalen van mijn PADI. Omdat op het laatste moment onze advanced cursus niet doorging en we dus eigenlijk het hele weekend ‘vrij’ waren, vonden Sanne, Suus en ik het een mooi moment om een bootduik te gaan maken (en het was nog gratis ook, want alle stagiaires die hun duikcursus bij Ocean volgen krijgen een gratis bootduik). Aan het begin van de middag ben ik eerst nog met mijn huisgenoten langs Sea aquarium geweest. Hier zit ook de Dolphin academy en we wilden even informeren naar de prijzen en of er nog plekken vrij waren om in het laatste weekend van november met dolfijnen te zwemmen. Elk laatste weekend van de maand gelden er speciale tarieven voor stagiaires. En de korting is echt flink, het scheelt namelijk ruim 100 gulden. Absoluut wel de moeite waard dus. Helaas moesten we om ons in te schrijven ons stagecontract laten zien en dat hadden we natuurlijk geen van allen bij ons. Dus we moeten er volgende week nog een keer langs. Omdat het wederem shitweer was vandaag besloten Cheryl, Laura en ik om even een drankje te drinken bij Hemingway. Hier heb ik de zoveelste BN’er gespot namelijk Gerard Joling. Ik heb maar niet gevraagd of ik met hem op de foto kon. Daar had ik echt de kracht niet meer voor ;).
Om 13.45 uur was het dan tijd voor de bootduik. We voeren met de Treasure richting Jan Thiel Bay. Hier lag een gezonken schip en dit was de plek waar we gingen duiken (Tug Boat). Ik was nog wel even bang dat ik zeeziek zou worden (ik ben er op De Tukker ook diverse malen mee geconfronteerd), maar gelukkig had ik er helemaal geen last van! En de zee was toch best woest met al die regen. Op de boot spotte ik ook de tweede BN’er van de dag, namelijk Monique Hagen. Nu denken jullie waarschijnlijk ‘who the hell is Monique Hagen?’ Nou, ze heeft jarenlang 'Het Klokhuis' gepresenteerd. Google maar eens op haar naam en zoek naar een foto. Dan zullen jullie ook denken: oooooooooooh, is zij dat! Zij ging net als ons ook duiken. Het was toch best spannend, zo’n eerste duik zonder dat er iemand op je let of je alles wel goed doet, maar gelukkig verliep alles helemaal prima. Het was heerlijk om vanaf de boot de zee in te springen, want het water was lekker warm. Met al die regen onderweg had ik het namelijk best een beetje koud gekregen. Mijn buddy van vandaag was Sean. Hij zou de week erop als instructeur gaan werken bij Ocean, een zeer ervaren duiker dus. Onder water kwam ik erachter dat hij erg hield van verstoppertje spelen. Ik keek een paar keer om me heen waar hij nu zat, je moet immers goed op je buddy letten, en dan kon ik hem niet vinden. Dan tikte hij op mijn schouder en moest hij vet lachen. En dit dan een aantal keer. We hebben deze dag ook weer veel mooie dingen gezien waaronder een oranje zeepaardje! Dat schijnt niet zo heel vaak voor te komen. Hij zag er echt heel mooi uit, maar ze zijn echt een stuk kleiner dan ik had verwacht (ongeveer de grootte van een parkiet). We eindigden onze duik bij het gezongen schip waar inmiddels allemaal koraal op groeide en vissen omheen zwommen. Ook ‘bezochten’ we een onderwaterexpositie. Een of andere kunstenaar had bedacht om zijn foto’s onder water te exposeren. Echt een heel maf gezicht. Na het afronden van de duik zijn we weer teruggevaren naar Sea aquarium Beach, waar we een lekkere douche hebben genomen. Vervolgens heb ik een heerlijke fricandel speciaal gegeten bij de snackbar. Dat ging er buitengewoon goed in na 2,5 maand.
Zondagavond zag ik een berichtje op mijn waarbenjij.nu waar ik erg vrolijk van werd.
Het is nu echt definitief dat Door en haar broer naar Curaçao komen. Dat was de afgelopen week een beetje onzeker geworden omdat ze te horen hadden gekregen dat een andere broer ernstig ziek is. Ik had er in mijn achterhoofd toch wel sterk rekening mee gehouden dat ze misschien wel niet meer konden komen, dan zou het niet zo’n teleurstelling zijn wanneer dit inderdaad het geval zou zijn. Maar gelukkig was de situatie met hun broer minder slecht dan in eerste instantie werd gedacht en kunnen ze gewoon naar Curaçao komen. Nog een kleine twee weken en dan is het zover! Heb er echt zo’n zin in en kijk er echt naar uit.
Vanochtend, toen ik uit mijn slaapkamerraam keek zag ik dat Angelo de kerstversiering tevoorschijn had gehaald. Een erg vreemde gewaarwording: 30 graden Celsius en kerstverlichting.…
http://picasaweb.google.com/loesvanzijll/CuraAoWeek12#
Verder kreeg ik donderdag onder werktijd een telefoontje van Ocean Encounters dat onze advanced cursus van dit weekend helaas niet door kon gaan. Onze instructrice was namelijk ziek en er was ook geen andere instructeur die de lessen over kon nemen. Wel even balen natuurlijk. Ik sprak met Ocean af dat ik ze vrijdag terug zou bellen om een nieuwe datum door te geven waarop we de cursus konden volgen. Ik zag de bui al weer helemaal hangen. Ik ging in mijn gedachten weer even terug naar het moment waarop we een datum moesten prikken voor de Open Water cursus en dit viel bepaald niet mee. En helemaal in november en december zijn er veel mensen die bezoek krijgen uit Nederland en dan wil je natuurlijk niet het hele weekend in het water liggen. Gelukkig viel het allemaal mee. Sanne heeft even gebeld met haar paps en mams om te overleggen of zij het oké vonden dat ze in het weekend van 22 en 23 november ging duiken. Zij zijn namelijk op bezoek in dat weekend. Die vonden het geen probleem en dus kunnen we volgende week alsnog onze advanced cursus gaan volgen!
Donderdagavond zijn we gaan eten bij Larry’s, een typische Amerikaanse ‘vreetschuur’. Op zich was de sfeer wel oké, maar het uitzicht was nu niet bepaald denderend. Je raakt snel verwend als je een paar keer hebt gegeten met uitzicht op zee of de Handelskade. De spareribs waren trouwens wel verrukkelijk en het was ook erg veel. En met veel bedoel ik ook echt veel. Iedereen kwam stampvol het restaurant uit rollen.
Vrijdag moesten we om 11.00 uur op school zijn om onze tweede deeltoets te maken. Ik had niet bepaald veel voor deze toets gedaan (lees: niets), maar ik heb goede hoop dat ik precies acht vragen goed heb (van de 20). Dit zou betekenen dat mijn gemiddelde over de beide toetsen precies een 5,5 zou zijn. Nou, daar teken ik voor! Na het tentamen ben ik samen met Laura, Sanne en Suzanne naar het reisbureau gereden om te kijken of er nog mogelijkheden waren voor een ticket naar Venezuela. Sanne had ook al met het reisbureau gemaild, maar kreeg geen reactie. Het lijkt allemaal een erg moeilijk verhaal te worden, veel vluchten zitten al vol. De vrouw die ons hielp beloofde haar best voor ons te gaan doen en deze week horen we meer. We hebben afgesproken dat, mocht Venezuela niet gaan lukken, we een weekend naar Bonaire gaan. We hebben dus wel een back-up. Maar we blijven hopen op Venezuela. Na ons bezoek aan het reisbureau zijn we gaan lunchen bij de Délifrance. En omdat Sanne weer aan het werk moest hebben Laura en ik Suzanne even afgezet bij de Caracasbaaiweg. De rest van de middag heb ik lekker thuis doorgebracht. Toen ik met mijn huisgenoten belde wat we met het eten deden zeiden zij dat ze naar de Pizzahut gingen. Daar ben ik toen ook naar toe gereden. Ik was blij dat ik een kleine pizza had besteld, want gatver wat was het een vette zooi. De eerste punt ging nog wel, maar daarna …. blegh! Na nog een paar happen heb ik het dan ook maar voor gezien gehouden. Daar ga ik dus echt nooit meer naar toe.
Zaterdag had ik met Sanne en Suzanne afgesproken om naar Playa Lagun te gaan. Van onze buren had ik gehoord dat hier elke ochtend rond 10.30 uur de vissersbootjes terugkwamen van hun trip en hun vis gingen schoonmaken. En hier komen dan twee schildpadden op af! Zo gezegd zo gedaan. Sanne en Suus waren hier om 09.30 uur (jaja, ik was nog niet helemaal klaar!) om mij op te pikken en we zijn richting Lagun gereden. Toen we het water in gingen met onze snorkelsetjes zagen we al meteen dat het zicht echt ruk was. Het had dan ook net geregend, wellicht was dat de oorzaak. We hebben de schildpadden overigens wel gespot toen ze even met hun koppies boven water kwamen, maar het was toch niet helemaal waar we voor gekomen waren. Omdat het ook niet echt strandweer was besloten we om maar weer richting Willemstad te rijden. Ik heb toen teruggereden in de auto van Sanne. Die heeft echt zo’n vette Jeep. Het was echt supercool om daar een keer in te rijden. Omdat het inmiddels ook flink aan het regenen was besloten we om ’s middags naar de bioscoop te gaan. De film waar we naar toe gingen, The Secret Life of Bees, begon echter pas om 15.30 uur. We hebben toen nog maar even geluierd bij Sanne thuis. Het is me toen ook eindelijk gelukt om een keer te skypen met Inge! Na een maand hadden we het dan eindelijk voor elkaar: allebei tegelijk online en allebei een koptelefoon met microfoon in de buurt. Het blijft me verbazen dat dat zomaar kan, bellen via internet.
Omdat het in de bios nogal koud scheen te zijn heb ik even een joggingbroek geleend van Sanne (ik had ’s ochtends natuurlijk niet gerekend op regen en zat gewoon in mijn zomerkloffie). Ze vertelde dat ze hem in Tokyo had gekocht. En zo kwam het dus dat ik als Nederlandse in een Curaçaose bioscoop zat met een joggingbroek uit Tokyo. Lekker internationaal ;). Met de kou viel het overigens achteraf best wel mee. Het was trouwens een goede film. Als ik de twee betraande koppies naast mij moest geloven, was het ook best een jankfilm. Dat heb ik dan weer niet zo gemerkt. Ik keek na de film trouwens wel even raar op toen ik zag hoe de Antillianen de bioscoop verlieten. Dit doen ze namelijk via de nooduitgang. Dat schijnt hier heel normaal te zijn.
Na de film zijn we gaan daghappen en hebben Sanne en Suus mij weer thuis afgezet.
Zondag heb ik mijn allereerste duik gemaakt na het behalen van mijn PADI. Omdat op het laatste moment onze advanced cursus niet doorging en we dus eigenlijk het hele weekend ‘vrij’ waren, vonden Sanne, Suus en ik het een mooi moment om een bootduik te gaan maken (en het was nog gratis ook, want alle stagiaires die hun duikcursus bij Ocean volgen krijgen een gratis bootduik). Aan het begin van de middag ben ik eerst nog met mijn huisgenoten langs Sea aquarium geweest. Hier zit ook de Dolphin academy en we wilden even informeren naar de prijzen en of er nog plekken vrij waren om in het laatste weekend van november met dolfijnen te zwemmen. Elk laatste weekend van de maand gelden er speciale tarieven voor stagiaires. En de korting is echt flink, het scheelt namelijk ruim 100 gulden. Absoluut wel de moeite waard dus. Helaas moesten we om ons in te schrijven ons stagecontract laten zien en dat hadden we natuurlijk geen van allen bij ons. Dus we moeten er volgende week nog een keer langs. Omdat het wederem shitweer was vandaag besloten Cheryl, Laura en ik om even een drankje te drinken bij Hemingway. Hier heb ik de zoveelste BN’er gespot namelijk Gerard Joling. Ik heb maar niet gevraagd of ik met hem op de foto kon. Daar had ik echt de kracht niet meer voor ;).
Om 13.45 uur was het dan tijd voor de bootduik. We voeren met de Treasure richting Jan Thiel Bay. Hier lag een gezonken schip en dit was de plek waar we gingen duiken (Tug Boat). Ik was nog wel even bang dat ik zeeziek zou worden (ik ben er op De Tukker ook diverse malen mee geconfronteerd), maar gelukkig had ik er helemaal geen last van! En de zee was toch best woest met al die regen. Op de boot spotte ik ook de tweede BN’er van de dag, namelijk Monique Hagen. Nu denken jullie waarschijnlijk ‘who the hell is Monique Hagen?’ Nou, ze heeft jarenlang 'Het Klokhuis' gepresenteerd. Google maar eens op haar naam en zoek naar een foto. Dan zullen jullie ook denken: oooooooooooh, is zij dat! Zij ging net als ons ook duiken. Het was toch best spannend, zo’n eerste duik zonder dat er iemand op je let of je alles wel goed doet, maar gelukkig verliep alles helemaal prima. Het was heerlijk om vanaf de boot de zee in te springen, want het water was lekker warm. Met al die regen onderweg had ik het namelijk best een beetje koud gekregen. Mijn buddy van vandaag was Sean. Hij zou de week erop als instructeur gaan werken bij Ocean, een zeer ervaren duiker dus. Onder water kwam ik erachter dat hij erg hield van verstoppertje spelen. Ik keek een paar keer om me heen waar hij nu zat, je moet immers goed op je buddy letten, en dan kon ik hem niet vinden. Dan tikte hij op mijn schouder en moest hij vet lachen. En dit dan een aantal keer. We hebben deze dag ook weer veel mooie dingen gezien waaronder een oranje zeepaardje! Dat schijnt niet zo heel vaak voor te komen. Hij zag er echt heel mooi uit, maar ze zijn echt een stuk kleiner dan ik had verwacht (ongeveer de grootte van een parkiet). We eindigden onze duik bij het gezongen schip waar inmiddels allemaal koraal op groeide en vissen omheen zwommen. Ook ‘bezochten’ we een onderwaterexpositie. Een of andere kunstenaar had bedacht om zijn foto’s onder water te exposeren. Echt een heel maf gezicht. Na het afronden van de duik zijn we weer teruggevaren naar Sea aquarium Beach, waar we een lekkere douche hebben genomen. Vervolgens heb ik een heerlijke fricandel speciaal gegeten bij de snackbar. Dat ging er buitengewoon goed in na 2,5 maand.
Zondagavond zag ik een berichtje op mijn waarbenjij.nu waar ik erg vrolijk van werd.
Het is nu echt definitief dat Door en haar broer naar Curaçao komen. Dat was de afgelopen week een beetje onzeker geworden omdat ze te horen hadden gekregen dat een andere broer ernstig ziek is. Ik had er in mijn achterhoofd toch wel sterk rekening mee gehouden dat ze misschien wel niet meer konden komen, dan zou het niet zo’n teleurstelling zijn wanneer dit inderdaad het geval zou zijn. Maar gelukkig was de situatie met hun broer minder slecht dan in eerste instantie werd gedacht en kunnen ze gewoon naar Curaçao komen. Nog een kleine twee weken en dan is het zover! Heb er echt zo’n zin in en kijk er echt naar uit.
Vanochtend, toen ik uit mijn slaapkamerraam keek zag ik dat Angelo de kerstversiering tevoorschijn had gehaald. Een erg vreemde gewaarwording: 30 graden Celsius en kerstverlichting.…
http://picasaweb.google.com/loesvanzijll/CuraAoWeek12#
-
18 November 2008 - 02:46
Sanne De Jong:
Nou... we zien er uit als verzopen katten... Lekker dan. Was wel cool! -
18 November 2008 - 02:51
Sanne De Jong:
Nou... we zien er uit als verzopen katten... Lekker dan. Was wel cool! -
18 November 2008 - 11:46
Carolein:
Hoi Loes,
Leuk dat je bezoek krijgt uit Nederland.
Bij ons zijn we bezig met de voorbereidingen voor het Pepernotenconcert. Het wordt weer leuk. Peter van Marjolijn heeft een gaaf verhaal gemaakt samen met Alois.
De dropping afgelopen weekeinde was ook een succes voor de jeugdcommissie. Er was redelijk veel opkomst. 39 personen hebben zich opgegeven. Om half 12 was het afgelopen en hebben we de rommel opgeruimd.
Het weer was wederom een kleine spelbreker, maar.....het waaide gelukkig niet, dus onder de paraplu bleef je redelijk droog.
xxx Overdinkel -
18 November 2008 - 15:50
Jannie:
He lekker weer zo'n lang verhaal. Jij krijg je dagen wel om. Maar Loes hebben jullie al op HATO geprobeerd om een vlucht naar Venezuela te boeken.
Vaak kun je met zakenmensen mee. En dat is dan goedkoper omdat er dan mensen met hun mee gaan kunnen ze de prijs drukken. Jammer dat de duiklessen niet direct doorgaan. Hopelijk komt van uitstel geen afstel, want daar weet je het maar nooit.
Dat Angelo nu al met de kerstversiering bezig is!
December wordt echt een lichtmaand in Curacao.Plus allemaal opblaas Herten arresleeen kerstkribbe met alle toeters en bellen er bij. Sneeuwmannen. Met het risico dat je ook geregeld zonder stroom zit. Omdat de elektrische centrale niet alles aan kan. Batterijen in voorraad en kaarsen.
-
18 November 2008 - 16:06
Suzanne Truin:
met san eens! En ja, je stond WEEER niet klaar:P -
19 November 2008 - 18:31
Mark Nitert:
Hallo Loes,
Hier even een berichtje van de broer van Door. Mijn naam is Mark. Aangenaam kennis te maken!!Omdat ik mijn zus continu in de gaten moet houden, ben verplicht om met haar mee te gaan, geheel tegen mijn zin in (hahahaha)Ik zit nu bij haar op de bank en ze vertelt me dat ze inkopen voor jou heeft gedaan. De rekening krijg je nog gepresenteerd (oei oei).
even een vraagje... krijg ik ook een kopje koffie van jou??
Groetjes Mark (koffieleut) -
19 November 2008 - 18:55
Suus(Z):
Verveelt zich totaal niet en let op details! Hoezo auto van Sanne, omdat je daarin reed? Dacht eerst huh? Zat toch op loes dr site maar goed.. werkse -
19 November 2008 - 20:57
Lidy:
Hoi loes,
het wordt weer eens tijd dat ik reageer wat een verhalen ik liep een eindje achter met het lezen ik moet er ook wel tijd voor nemen. Ik heb op dit moment wel tijd want ik werk even niet.
Geweldig dat je bezoek krijg uit nederland. Nu even wat anders volgens mij moet je maar schrijfster worden wat een verhalen geweldig.
loes bedankt voor je mooie kaart
heel veel succes verder tot de volgende keer. -
19 November 2008 - 21:06
Loes:
Tuurlijk Mark, wat mij betreft krijg je er zelfs 2 ;) -
24 November 2008 - 07:43
Dorothe:
He Loes!
Even vanuit mijn werk een berichtje (oh, oh). Leuk om te weten... Het heeft behoorlijk gesneewd in Nederland. Ben vanmorgen 1 uur en 20 minuten onderweg geweest om bij mijn werk te komen (normaal 35 min.)Wel een mooi gezicht hoor dat witte landschap.
Onwaarschijnlijk dat ik nog 5 nachtjes moet slapen en dan in het vliegtuig stap.... (Yes!)
Ga nu stoppen, moet centjes verdienen voor de baas.... hahahaha
Tot gauw.
x Door -
25 November 2008 - 23:23
Monique:
Hoi Loes, wat kun jij schrijven zeg!Zo te lezen vermaak jij je daar uitstekend. Wat een leuke en interessante dingen doe jij in de vrijetijd!Wat zou het mooi zijn als het reisje Venezuela door kan gaan.
Je laat ons heerlijk mee genieten van je reis en verblijf. Bedankt daarvoor!
Groetjs Monique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
