(W)Ablief?
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes
21 Oktober 2008 | Nederland, Amsterdam
Zit je aan de andere kant van de wereld, zo’n tien uur vliegen van Nederland, hoor je opeens tussen al het Papiamentse gebrabbel iemand ‘(W)Ablief?’ zeggen. Nou, dan kijk je als Nederlander wel even raar op kan ik je verzekeren. In het Nederlands hoor je zelden iemand ‘wablief’ zeggen en wanneer dat wel het geval is, is deze persoon in de meeste gevallen 60+. Een in mijn ogen hopeloos ouderwets woord dus. Nou hier op Curaçao gebruikt echt iedereen het als ze iets niet goed hebben verstaan. Alleen zeggen ze hier niet ‘wablief’, maar ‘ablief’. Het betekent dus wel hetzelfde als het Nederlandse ‘wablief’.
Na de verkeersfeitjes van twee weken geleden, vind ik het nu wel tijd worden voor een paar feitjes over de mensen:
- Antillianen zijn over het algemeen zeer gastvrij en sociaal
- Ze zijn altijd! te laat (het is dus echt geen vooroordeel)
- Ze zijn lui (dit kan ik wel deels begrijpen, ook ik doe minder bij deze hoge temperaturen)
- Ze zijn erg luidruchtig (hard praten en vooral hard lachen)
- Ze zijn erg goed in talen (de meeste Antillianen spreken Spaans, Engels, Nederlands en Papiaments)
- Ze zijn minder geëmancipeerd dan in Nederland (in verhouding werken er veel minder vrouwen dan in Nederland, de vrouwen zorgen door de week voor het eten en de mannen in het weekend, enz.)
- Antilliaanse mannen kunnen niet koken (als ze in het weekend voor het eten moeten zorgen is het vaak Chinees of ze gaan barbecueën, wat ze overigens wel allemaal kunnen)
- De vrouwen zijn niet bepaald slank (dit vinden de meeste Antilliaanse mannen over het aantrekkelijk)
- Bijna alle Antillianen hebben één of meerdere gouden tanden
Tot zover de feitjes over de mensen. Ik ga verder met waar ik vorige week was gebleven, namelijk Omar. Op Curaçao is het tot en met donderdagochtend nog slecht weer geweest. Nadat ik afgelopen dinsdag het bericht voor waarbenjij.nu had geschreven ben is samen met Cheryl en Susanne nog even naar het strand van Boca gereden (dit is maar 200 meter, maar voor het geval het weer zou beginnen met regenen hebben we toch even de auto gepakt) om van dichtbij te ervaren hoe hard het waaide en hoe de zee tekeer ging. De zee was echt heel erg woest. Zo erg dat je ook op 25 meter van de zee nog geen foto’s kon maken omdat de lens dan helemaal nat werd. We hebben wel een foto van ons drieën gemaakt. Hij is niet heel charmant, maar je kunt wel goed zien hoe onstuimig het was. (Zie voor de stormfoto's ook het vorige berichtje.) Ik vond het echt heerlijk! Ik houd van de zee!
Woensdag en donderdag ben ik met een busje naar het werk gegaan omdat ik pas om 9.00 uur hoefde te beginnen. Woensdag regende het nog ’s ochtends, dus toen kon ik geen foto’s maken van het door de storm toegetakelde strand van Boca Sami. Donderdag kon dat wel. Zie Picasa voor het resultaat.
Vrijdag moesten Laura en ik om 09.30 uur op de UDC zijn om de eerste deeltoets te maken, met als onderwerp dienstenmarketingmanagement. De tweede toets is over een week of drie en het gemiddelde resultaat dat je behaalt over deze twee toetsen is je eindcijfer voor dit onderdeel. Beide toetsen bestaan uit twintig multiplechoice vragen en je moet in totaal, dus over beide toetsen, 22 vragen goed hebben om een voldoende te halen. Eigenlijk stelt het dus helemaal niet zo veel voor. Gisteren hoorde ik dat ik zes fout had in de eerste toets. Dit betekent dat ik voor de volgende toets maar acht vragen van de twintig goed hoef te hebben om een voldoende te halen. Kat in het bakkie dus. Ik heb hier op Curaçao wel betere dingen te doen dan hard leren voor mijn toetsen ;). Wat ik trouwens echt belachelijk vond is dat ik zelf met de UDC het moeten mailen hoe laat we op school moesten zijn voor ons tentamen en in welk lokaal. Maandag wisten we namelijk nog niks. We wisten uiteindelijk woensdag pas waar we aan toe waren. Wederom lekkere communicatie!
Na het tentamen had ik met Sanne en Suzanne (die in een ander huis woont) afgesproken om naar het Westpunt te rijden. We waren erg benieuwd hoe het er hier aan toe was na Omar. Na een leuk autoritje in de Jeep van Sanne, met de muziek van Joe Cocker keihard op de radio, kwamen we aan bij Playa Kalki. Het zag er een stuk minder mooi uit dan de vorige keer dat ik er was (je weet wel, toen we die giga regenbui op onze kop kregen). Omar heeft hier flink huisgehouden. Het hele strand lag vol met stenen en het koraal was ook erg toegetakeld. Het weer was echter wel veel beter dan de vorige keer ;). Ik sta nu trouwens ook een keer op de foto mét een pelikaan! Thnx Sanne. Iets later kwamen ook de ouders en het broertje en zusje van Suzanne, die hier nu op vakantie zijn, naar Playa Kalki. ’s Avonds hebben we gegeten bij Asia de Cuba. Het eten was op zich goed, maar wel een beetje weinig. Er was echter wel live muziek en dat werkt voor mij absoluut sfeerverhogend. Op een gegeven moment zagen we dat een man de beginselen van het salsadansen uitlegde aan een vrouw. Anouk, het zusje van Suzanne, Suzanne en ik zijn er naar toegelopen en hebben een beetje afgekeken. De pasjes stellen echt helemaal niks voor. Zelfs ik kan dat! Maar om het er goed uit te laten zien moet er toch echt flink gewiebeld en gedraaid worden met de heupen en dat heb ik nu eenmaal niet zo in mij zitten. Maar goed, het was wel even leuk.
’s Avonds ben ik door de ouders van Suzanne weer bij mijn huis afgezet, want zij verbleven redelijk bij mij in de buurt. Samen met Susanne (mijn huisgenoot) heb ik toen de film Bee Movie gekeken. Deze was echt onwijs lachen.
Zaterdagochtend zijn we met de meiden op tijd vertrokken naar de Aloë Plantage. Toen we in de auto zaten hoorden we op het nieuws dat het lichaam van Marlies van der Kouwe was gevonden. Dit was voor mij toch wel even een moment van berusting. Het zal je maar gebeuren, op stage in het buitenland om daar de tijd van je leven te hebben en dan door één of andere gek worden ontvoerd en vermoord. Wat dat betreft ben ik wel blij dat ik hier met een groep ben en dus nooit alleen over straat hoef. Ondanks dat het verschrikkelijk is dat ze niet meer in leven is, is er nu wel een einde gekomen aan de onzekerheid en kan de familie beginnen met de verwerking. R.I.P. Marlies.
Maar het leven gaat verder, hoe cru dat nu ook klinkt, en mijn verhaal dus ook.
Op de Aloë Plantage verbouwen ze aloë vera om er vervolgens hun eigen producten mee te maken. We hebben de tour gedaan waarin alles werd uitgelegd over aloë vera plant. Het meest verbazende vond ik dat de plant geen familie is van de cactus of de vetplant, maar van de ui en de knoflook. Dit kon je ook heel erg goed ruiken. Wanneer de substantie die de geur veroorzaakt is verwijderd, is de gel (deze zit in de bladeren en dit is het enige deel van de plant dat wordt gebruikt) zowel geur als smaakloos. Van de gel worden voornamelijk huidverzorgingsproducten gemaakt. Zelf heb ik in de winkel de 98% pure aloë gekocht (helpt tegen verbrandde huid! en muggenbulten!), de body lotion en een anti insectmiddel. Na ons bezoek aan de plantage zijn we even naar het oosten van Curaçao gereden om te kijken of hier nog wat te beleven was. We hebben een heel stuk off-road gereden, wat uiteraard niet heel erg bevordelijk is voor onze auto. De omgeving leek wel een beetje op die van Watamula. Uiteindelijk zijn we redelijk snel weer omgekeerd, want onze auto trok het niet langer. Na een tussenstop bij de Délifrance, zijn we verder gereden naar Ford Nassau. Vanaf hier heb je een heel erg mooi uitzicht over Curaçao. We hebben hier dan ook goed gebruik van gemaakt en een hele fotoshoot gehouden. De foto’s zijn erg leuk geworden, al zeg ik het zelf. ’s Avonds hebben we eigenlijk niet zo heel veel bijzonders gedaan.
Zondag heb ik heerlijk lang in mijn bed gelegen en een beetje op internet gezeten. ’s Middags is de rest naar Playa Lagun geweest en ben ik gaan lezen in het boek voor het duiken, omdat ik aanstaande zaterdag begin met de duikcursus. Hier heb ik echt heel erg veel zin in! Maar ik vind het ook wel spannend. Ik heb overigens nos wel een heel aantal bladzijden te lezen. Weten jullie meteen wat ik de komende avonden ga doen ;)
’s Avonds toen we net alle groenten hadden gesneden en wilden gaan koken bleek het gas op te zijn. Natuurlijk had Angelo nog niks nieuws geregeld en hebben we de groenten maar in de vriezer gegooid en Chinees gehaald.
Ook maandag hadden we nog steeds geen gas. We hebben toen maar aan Bas en Fialka gevraagd of we gebruik mochten maken van hun gas. En dit mocht! Ik heb toen ook maar meteen aan Bas gevraagd of hij een beetje handig was. Hij zei van wel, dus toen heb ik mijn slipper opgehaald waar nog steeds die drie doorns in zaten. Bas heeft ze er, met de hulp van een stuk gereedschap, uit weten te krijgen. Toen ik hem echter kwam ophalen, bleek dat één van de honden er met mijn slipper vandoor was! Daar zijn de honden hier gek op. We vonden hem redelijk snel terug, weliswaar wel met heel veel kleine gaatjes en wat hondenkwijl, maar er steken nu geen doorns meer doorheen dus ik kan er weer op lopen.
Nou Suus en Suus (en de de rest natuurlijk), hier is dan mijn verhaal voor deze week. Hebben jullie ook weer wat te lezen ;).
http://picasaweb.google.com/loesvanzijll/CuraAoWeek8#
Na de verkeersfeitjes van twee weken geleden, vind ik het nu wel tijd worden voor een paar feitjes over de mensen:
- Antillianen zijn over het algemeen zeer gastvrij en sociaal
- Ze zijn altijd! te laat (het is dus echt geen vooroordeel)
- Ze zijn lui (dit kan ik wel deels begrijpen, ook ik doe minder bij deze hoge temperaturen)
- Ze zijn erg luidruchtig (hard praten en vooral hard lachen)
- Ze zijn erg goed in talen (de meeste Antillianen spreken Spaans, Engels, Nederlands en Papiaments)
- Ze zijn minder geëmancipeerd dan in Nederland (in verhouding werken er veel minder vrouwen dan in Nederland, de vrouwen zorgen door de week voor het eten en de mannen in het weekend, enz.)
- Antilliaanse mannen kunnen niet koken (als ze in het weekend voor het eten moeten zorgen is het vaak Chinees of ze gaan barbecueën, wat ze overigens wel allemaal kunnen)
- De vrouwen zijn niet bepaald slank (dit vinden de meeste Antilliaanse mannen over het aantrekkelijk)
- Bijna alle Antillianen hebben één of meerdere gouden tanden
Tot zover de feitjes over de mensen. Ik ga verder met waar ik vorige week was gebleven, namelijk Omar. Op Curaçao is het tot en met donderdagochtend nog slecht weer geweest. Nadat ik afgelopen dinsdag het bericht voor waarbenjij.nu had geschreven ben is samen met Cheryl en Susanne nog even naar het strand van Boca gereden (dit is maar 200 meter, maar voor het geval het weer zou beginnen met regenen hebben we toch even de auto gepakt) om van dichtbij te ervaren hoe hard het waaide en hoe de zee tekeer ging. De zee was echt heel erg woest. Zo erg dat je ook op 25 meter van de zee nog geen foto’s kon maken omdat de lens dan helemaal nat werd. We hebben wel een foto van ons drieën gemaakt. Hij is niet heel charmant, maar je kunt wel goed zien hoe onstuimig het was. (Zie voor de stormfoto's ook het vorige berichtje.) Ik vond het echt heerlijk! Ik houd van de zee!
Woensdag en donderdag ben ik met een busje naar het werk gegaan omdat ik pas om 9.00 uur hoefde te beginnen. Woensdag regende het nog ’s ochtends, dus toen kon ik geen foto’s maken van het door de storm toegetakelde strand van Boca Sami. Donderdag kon dat wel. Zie Picasa voor het resultaat.
Vrijdag moesten Laura en ik om 09.30 uur op de UDC zijn om de eerste deeltoets te maken, met als onderwerp dienstenmarketingmanagement. De tweede toets is over een week of drie en het gemiddelde resultaat dat je behaalt over deze twee toetsen is je eindcijfer voor dit onderdeel. Beide toetsen bestaan uit twintig multiplechoice vragen en je moet in totaal, dus over beide toetsen, 22 vragen goed hebben om een voldoende te halen. Eigenlijk stelt het dus helemaal niet zo veel voor. Gisteren hoorde ik dat ik zes fout had in de eerste toets. Dit betekent dat ik voor de volgende toets maar acht vragen van de twintig goed hoef te hebben om een voldoende te halen. Kat in het bakkie dus. Ik heb hier op Curaçao wel betere dingen te doen dan hard leren voor mijn toetsen ;). Wat ik trouwens echt belachelijk vond is dat ik zelf met de UDC het moeten mailen hoe laat we op school moesten zijn voor ons tentamen en in welk lokaal. Maandag wisten we namelijk nog niks. We wisten uiteindelijk woensdag pas waar we aan toe waren. Wederom lekkere communicatie!
Na het tentamen had ik met Sanne en Suzanne (die in een ander huis woont) afgesproken om naar het Westpunt te rijden. We waren erg benieuwd hoe het er hier aan toe was na Omar. Na een leuk autoritje in de Jeep van Sanne, met de muziek van Joe Cocker keihard op de radio, kwamen we aan bij Playa Kalki. Het zag er een stuk minder mooi uit dan de vorige keer dat ik er was (je weet wel, toen we die giga regenbui op onze kop kregen). Omar heeft hier flink huisgehouden. Het hele strand lag vol met stenen en het koraal was ook erg toegetakeld. Het weer was echter wel veel beter dan de vorige keer ;). Ik sta nu trouwens ook een keer op de foto mét een pelikaan! Thnx Sanne. Iets later kwamen ook de ouders en het broertje en zusje van Suzanne, die hier nu op vakantie zijn, naar Playa Kalki. ’s Avonds hebben we gegeten bij Asia de Cuba. Het eten was op zich goed, maar wel een beetje weinig. Er was echter wel live muziek en dat werkt voor mij absoluut sfeerverhogend. Op een gegeven moment zagen we dat een man de beginselen van het salsadansen uitlegde aan een vrouw. Anouk, het zusje van Suzanne, Suzanne en ik zijn er naar toegelopen en hebben een beetje afgekeken. De pasjes stellen echt helemaal niks voor. Zelfs ik kan dat! Maar om het er goed uit te laten zien moet er toch echt flink gewiebeld en gedraaid worden met de heupen en dat heb ik nu eenmaal niet zo in mij zitten. Maar goed, het was wel even leuk.
’s Avonds ben ik door de ouders van Suzanne weer bij mijn huis afgezet, want zij verbleven redelijk bij mij in de buurt. Samen met Susanne (mijn huisgenoot) heb ik toen de film Bee Movie gekeken. Deze was echt onwijs lachen.
Zaterdagochtend zijn we met de meiden op tijd vertrokken naar de Aloë Plantage. Toen we in de auto zaten hoorden we op het nieuws dat het lichaam van Marlies van der Kouwe was gevonden. Dit was voor mij toch wel even een moment van berusting. Het zal je maar gebeuren, op stage in het buitenland om daar de tijd van je leven te hebben en dan door één of andere gek worden ontvoerd en vermoord. Wat dat betreft ben ik wel blij dat ik hier met een groep ben en dus nooit alleen over straat hoef. Ondanks dat het verschrikkelijk is dat ze niet meer in leven is, is er nu wel een einde gekomen aan de onzekerheid en kan de familie beginnen met de verwerking. R.I.P. Marlies.
Maar het leven gaat verder, hoe cru dat nu ook klinkt, en mijn verhaal dus ook.
Op de Aloë Plantage verbouwen ze aloë vera om er vervolgens hun eigen producten mee te maken. We hebben de tour gedaan waarin alles werd uitgelegd over aloë vera plant. Het meest verbazende vond ik dat de plant geen familie is van de cactus of de vetplant, maar van de ui en de knoflook. Dit kon je ook heel erg goed ruiken. Wanneer de substantie die de geur veroorzaakt is verwijderd, is de gel (deze zit in de bladeren en dit is het enige deel van de plant dat wordt gebruikt) zowel geur als smaakloos. Van de gel worden voornamelijk huidverzorgingsproducten gemaakt. Zelf heb ik in de winkel de 98% pure aloë gekocht (helpt tegen verbrandde huid! en muggenbulten!), de body lotion en een anti insectmiddel. Na ons bezoek aan de plantage zijn we even naar het oosten van Curaçao gereden om te kijken of hier nog wat te beleven was. We hebben een heel stuk off-road gereden, wat uiteraard niet heel erg bevordelijk is voor onze auto. De omgeving leek wel een beetje op die van Watamula. Uiteindelijk zijn we redelijk snel weer omgekeerd, want onze auto trok het niet langer. Na een tussenstop bij de Délifrance, zijn we verder gereden naar Ford Nassau. Vanaf hier heb je een heel erg mooi uitzicht over Curaçao. We hebben hier dan ook goed gebruik van gemaakt en een hele fotoshoot gehouden. De foto’s zijn erg leuk geworden, al zeg ik het zelf. ’s Avonds hebben we eigenlijk niet zo heel veel bijzonders gedaan.
Zondag heb ik heerlijk lang in mijn bed gelegen en een beetje op internet gezeten. ’s Middags is de rest naar Playa Lagun geweest en ben ik gaan lezen in het boek voor het duiken, omdat ik aanstaande zaterdag begin met de duikcursus. Hier heb ik echt heel erg veel zin in! Maar ik vind het ook wel spannend. Ik heb overigens nos wel een heel aantal bladzijden te lezen. Weten jullie meteen wat ik de komende avonden ga doen ;)
’s Avonds toen we net alle groenten hadden gesneden en wilden gaan koken bleek het gas op te zijn. Natuurlijk had Angelo nog niks nieuws geregeld en hebben we de groenten maar in de vriezer gegooid en Chinees gehaald.
Ook maandag hadden we nog steeds geen gas. We hebben toen maar aan Bas en Fialka gevraagd of we gebruik mochten maken van hun gas. En dit mocht! Ik heb toen ook maar meteen aan Bas gevraagd of hij een beetje handig was. Hij zei van wel, dus toen heb ik mijn slipper opgehaald waar nog steeds die drie doorns in zaten. Bas heeft ze er, met de hulp van een stuk gereedschap, uit weten te krijgen. Toen ik hem echter kwam ophalen, bleek dat één van de honden er met mijn slipper vandoor was! Daar zijn de honden hier gek op. We vonden hem redelijk snel terug, weliswaar wel met heel veel kleine gaatjes en wat hondenkwijl, maar er steken nu geen doorns meer doorheen dus ik kan er weer op lopen.
Nou Suus en Suus (en de de rest natuurlijk), hier is dan mijn verhaal voor deze week. Hebben jullie ook weer wat te lezen ;).
http://picasaweb.google.com/loesvanzijll/CuraAoWeek8#
-
21 Oktober 2008 - 14:16
Suus(z):
bedankt loes. Deed me goed een verhaaltje onder het niets doen door!!!
en t is wederom weer een leuk verhaaltje!
Liefs -
21 Oktober 2008 - 14:22
Sanne:
Ik heb limburgers bij mij wonen, hoor niets anders dan wablief. Kan ze bijna net zo slecht verstaan als jij ;) -
21 Oktober 2008 - 14:51
Jannie En Gosse:
Hoi die Loes. Geweldig die verhalen en al die indrukken die je op doet.
We kunnen maandags niet wachten tot je verhaal komt. Na een druilige dag hier. Veel regen. Is het fijn om je verhaal te lezen. Is je muur al wat opgevrolijkt of heb je de kaart nog niet ontvangen van de muziek We hopen dat het zondag wat beter weer is. En het gezellig druk wordt op het Halloweenfestijn. Wordt er nog veel aan Halloween gedaan op Curacoa. Of zijn ze al druk in de weer met het Tomba festival. We kijken uit na je foto's
Groetjes van ons -
21 Oktober 2008 - 15:00
JaGo:
We hebben de foto's gezien. Wat een schade is er opgelopen aan de leuke strandjes. Mocht met oud en nieuw nog geen plannen hebben. Zorg dan dat je op tijd bent bij Fort Nassau het is er grandioos om daar de jaarwisseling mee te maken. -
21 Oktober 2008 - 15:58
Inge:
Heel verhaal weer, leuk om te lezen. Ik kan ook niet tegen het woord 'wablief' :p hoor ik soms wel als ik aan het werk ben. Lekker, zo'n slipper vol doorns en hondenkwijl. ;)
Veel plezier de komende week, zal eens skype gaan installeren. (echt!)
X -
21 Oktober 2008 - 17:26
Roomie Suus:
Loes,
Wat moeten we toch zonder jou verhalen!!Weer wat tijd gedood op stage!!haha thnx
En vanaaf lekker pizza eten omdat we nog steeds geen gas hebben!!:D
x -
21 Oktober 2008 - 18:00
Carolein:
Loes, hoe meer ik je verhalen lees hoe meer zin ik krijg om ook eens die kant op de gaan. Het lezen van je verhalen brengt me een beetje in vakantiesfeer. (Vanaf vandaag heb ik ook 3 dagen vrij. Heerlijk)
Maar ja....3 dagen vrij om je helemaal op de laden voor Halloween om vervolgens maandag weer helemaal gesloopt aan het werk te gaan....maar goed.
Afgelopen zaterdag hadden we een filmavond, maar geen van de studenten was aanwezig. Toch was het erg gezellig met Debbie, Marjolijn, Peter, Anne en Lianne. Hoe de film heet weet ik niet meer, maar het was leuk.
Na zondag schrijf ik hoe het met Halloween is gegaan.
xxx -
21 Oktober 2008 - 20:15
Roomie Cher:
Ben je dan toch eindelijk met je grote vriend op de foto!! Leuk zon verhaal onder het taart eten :) -
22 Oktober 2008 - 20:04
Marieke:
Stoere foto hoor als jullie allebei zo naar de camera kijken!
x Marieke -
22 Oktober 2008 - 20:04
Marieke:
Stoere foto hoor als jullie allebei zo naar de camera kijken!
x Marieke -
24 Oktober 2008 - 18:04
Joke:
Hoi Loes,
Wat heerlijk om te lezen, al die verhalen van je. Je moet er een boek van maken, je schrijft zo leuk! En de foto's erbij maakt het verhaal extra levendig. Ik had al een tijdje niet meer gekeken, (kan eigenlijk niet, maar ja). Nu ben ik weer helemaal bijgelezen. Fijn dat het je goed gaat en dat je tijd hebt om het eiland te verkennen en leuke dingen te doen.
groeten Joke -
27 Oktober 2008 - 20:21
Gosse:
Hoi Loes het is maandag en ik heb je verhaal gemist. -
29 Oktober 2008 - 10:52
Dorothé:
Ha die Loes,
Gisteren op de repetitie hebben we jouw kaartje gekregen. Leuk man!
Het gaat nu echt kriebelen. Om precies te zijn nog 32 nachtjes slapen! Ik heb er zo'n zin in! Mijn kast puilt uit met zomer en winterkleren. Kan de zomerkleren nog niet opruimen (he wat vervelend...hahaha). Mijn bikini ligt boven in de la en de zonnebrandcreme staat op mijn wasbak. Daar wordt je heel vrolijk van! Nu nog mijn zonnebril ergens opvissen...
Het is hier nu rond de 8 graden...gna gna
Ben druk geweest met de voorbereidingen van het uitwisselingsconcert. Er komt een hoop bij kijken. Veel geregel. Spannend allemaal. Zal blij zijn als het 9 november is en alles achter de rug.
Volgende week officieel in dienst bij mijn nieuwe werkgever in Vaassen. Heb mijn benodigde 8 snipperdagen bij elkaar gewerkt in mijn vakantie. Dat is dan ook weer mooi geregeld. Of niet?
Kortom, ben d'r helemaal klaar voor!
Groetjes,
Door
PS: Heb je al een koffiezetapparaat?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
