Een klein engeltje
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes
22 Mei 2016 | Ecuador, Quito
Lieve I.
En zo is ineens mijn vierde week in Ecuador alweer aangebroken.
De afgelopen twee weken waren vol en ik heb eigenlijk nu pas weer tijd om je te schrijven.
Na Cuenca verbleef ik een week in Manta. Deze stad aan de kust is zwaar beschadigd door de aardbeving van 16 april. Veel huizen hebben flinke scheuren. Het gevolg is dat de stad vrijwel uitgestorven was, terwijl het normaal gesproken een plek is waar veel toeristen op afkomen. Wat ook weer even wennen was, was de temperatuur. In vergelijking met Quito en Cuenca, die beiden in het Andesgebergte liggen, was het hier zeker tien tot vijftien graden warmer. Ik had deze week les samen met een Nederlandse jongen, die hetzelfde programma volgt als ik. De eerste dag was een beetje herhaling van de week ervoor (eindelijk!), maar daarna was het echt weer vol gas verder met de volgende onderwerpen waaronder een hele bak aan grammatica. Pittig! De activiteiten in Manta waren, naast wederom een kookworkshop en een salsales (waar ik nog steeds geen talent voor heb ;), een bezoekje aan Montecristi, paragliden in Crucita en een dagexcursie naar Isla de la Plata (ook wel de armeluis Galapagos genaamd).
Na Manta was Montañita aan de beurt. Een echt surfers paradise. Hier had ik Spaanse les in een groep van zes personen. Onze eerste les was van 10.00 uur tot 12.00 uur en stond in het teken van grammatica en de tweede les was van 15.00 uur tot 17.00 uur en stond in het teken van spreken. Tussendoor had ik surfles van 13.00 uur tot 15.00 uur. Ik vond deze verdeling van de lessen erg fijn. Wat minder goed was in relatie tot het leren van de Spaanse taal was de accommodatie. We verbleven hier namelijk niet in een gastgezin zoals in de andere drie plaatsen. In plaats hiervan verbleven alle studenten van de school in hetzelfde hostel. Gevolg: buiten de lessen om werd er geen Spaans gesproken, maar Engels. Verder is Montañita naast een surfers paradise ook een walhalla voor de party people. Hierdoor was het vaak ook laat op de avond nog erg onrustig. Niet echt mijn ding. Het (golf)surfen vond ik trouwens wel echt cool om te doen. Maar wel heel erg zwaar. Ik ben niet echt een hele goede zwemmer. Hierdoor kost het mij veel kracht om de zee in te komen en dan vervolgens nog op een golf. Als ik dan eenmaal op een golf zat had ik eigenlijk bijna geen kracht meer om te gaan staan, wat natuurlijk het uiteindelijke doel is. Uiteindelijk is het me wel een paar keer gelukt, maar niet langer dan voor anderhalve seconde. O, en ik heb ook een aardbeving meegemaakt. Het duurde een seconde of vijf en ik dacht eerst dat er iemand aan de tafel zat te schudden. Best bizar en achteraf voelde ik me een beetje duizelig (alsof ik een beetje zeeziek was). In Montañita was er verder weinig aan de hand en we gingen gewoon verder met onze les. Ook was er geen geen schade, want we zaten vrij ver van het epicentrum
Inmiddels zit ik, net als drie weken geleden, weer in Quito. Hier zit ik, net als in Cuenca en Manta weer bij een gastgezin. Dit is hetzelfde gezin als tijdens mijn eerste twee nachten in Quito, dus het is leuk dat ik nu wel een beetje met ze kan communiceren.
We zitten hier in totaal met vier studenten.
Morgen begint mijn vierde en laatste week van de Traveling Classroom. Deze eindigt op zondag en dan heb ik een week de tijd om in Tarapoto te komen dat in het noorden van Peru ligt. Vanuit daar vlieg ik op 5 juni naar Iquitos. Deze stad ligt middenin de jungle en is alleen te bereiken per vliegtuig of per boot. En dan ga ik op 7 juni écht de jungle in voor ruim een week (volledig georganiseerd). Op zoek naar mooie beesten. Eén van de leukste dingen die is.
Tot slot nog een spannend verhaal waarbij ik duidelijk een engeltje op mijn schouder had zitten. Vandaag reisde ik met de bus van Montañita naar Quito. De reis begon vanochtend om 4.45 uur met een drie uur durende rit naar Guayaquil (dat echt een MEGAgroot busstation heeft). Hier stapte ik over op een bus naar Quito voor de volgende 8,5 uur. Ik zette mijn daypack net zoals altijd tussen mijn benen op de grond (in het bagagerek boven de stoelen is echt not done in Zuid-Amerika ivm diefstal). Ik dommelde een beetje weg en na ik schat een minuut of ik twintig hoorde ik iets vallen. Ik dacht dat het misschien mijn flesje water was en wilde checken of deze nog in het zijvak van mijn tas zat. Toen realiseerde ik dat mijn tas weg was. Mijn eerste reactie was, die is vast naar achteren gegleden (eigenlijk voelde ik toen al nattigheid), dus ik draaide me om naar mijn achterbuurman en vroeg of ik hem terug kon krijgen. De al wat oudere man gaf de tas meteen aan. Toen ik mijn tas checkte bleek mijn voorgevoel te kloppen. Telefoon weg en fototoestel weg. Zonder ook maar een moment na te denken over de mogelijke gevolgen draaide ik me opnieuw om naar de man, keek hem recht in zijn ogen en zei: "My phone and my camera please". Eigenlijk gaf hij me toen mijn spullen zonder ook maar enig protest terug. Ik dacht even na over wat ik nu moest doen. Moet ik het vertellen aan een van de chauffeurs wat mij zojuist was overkomen en/of moet ik mijn medepassagiers waarschuwen? Omdat ik mijn spullen terughad besloot ik om de boel niet verder op de spits te drijven. Wie weet wat zo'n gast dan nog allemaal gaat uitspoken. Maar mijn tas, die hield ik het hele vervolg van de reis veilig op mijn schoot. Achteraf verbaas ik me erover hoe rustig ik ben gebleven onder de hele situatie. Ik geloof dat ik zelfs niets eens een verhoogde hartslag had. Ik was alleen even heel erg boos. Pas veel later realiseerde ik me dat dit ook heel anders af had kunnen lopen. Maar, eind goed al goed.
Tot schrijfs.
-
23 Mei 2016 - 18:16
Claudia:
Ha Loes,
Joh wat een belevenissen! Leuk om te lezen. Stoere reactie op die man zeg!
Fijn dat je alles terug hebt! Veel plezier in de jungle!
Groetjes
-
23 Mei 2016 - 18:31
Toos:
Hoi Loes,
dit was zoals we van jou gewend zijn, weer een mooi verhaal om te lezen maar
wel met een heel spannend einde. Gelukkig is alles goed afgelopen. Ik wens je
veel plezier in de jungle en hoop dat je daar veel mooie beesten te zien krijgt en ons
daar dan weer van laat meegenieten met een mooi verhaal en foto's.
Groetjes Toos -
23 Mei 2016 - 20:51
Kirsten :
Loes, stoertje! Veel plezier nog! -
23 Mei 2016 - 21:25
Gerdie:
Hoi Loes,
Wow dat je ze koel reageerde, knap hoor en gelukkig goed afgelopen.
Veel plezier nog verder. -
23 Mei 2016 - 21:33
Jolinda:
Cool, wijffie en dat ondanks de verhitte boosheid. Fijn ook dat je dan Spaans kan spreken... -
23 Mei 2016 - 22:54
Mam:
Wow Loes, wat een onverschrokken houding. Blij dat je niks is overkomen en dat je je spullen terughebt. Heel goed gehandeld. -
24 Mei 2016 - 18:04
Marieke:
Ha die Loes!
Goed verhaal weer. Fijn om je te volgen.
Én.... koelbloedig gehandeld maar ja " Ééns een bikkel ... Altijd een bikkel !" Goede voortzetting van de reis!
Lieve groet -
29 Mei 2016 - 09:15
Harm :
Ik zie een baan bij een arrestatie eenheid om drugskartels aan te pakken in het verschiet. 'The drugs and the money please!' :) Strakke actie dame!
En wat zijn zie blauwvoetjes geweldig!
Have fun. Pas goed op jezelf. En op je tas :) -
01 Juni 2016 - 17:33
Inge:
Wat een goede primaire reactie! Gelukkig maar, dat het goed is afgelopen!
Hoe vond je het paragliden?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
