El perro loco
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes
07 Mei 2016 | Ecuador, Cuenca
"I'm always here if you change, change your mind."
(I can't stop loving you - Phil Collins)
Hé leukste meisje van de wereld,
Het is alweer even geleden dat je wat van me hebt gehoord. Dat betekent echter zeker niet dat ik je vergeten ben. Maar, je had wel gelijk toen je zei dat de fysieke afstand misschien wel goed voor me zou zijn. Het heeft absoluut geholpen om ook emotioneel wat meer afstand van je het nemen. Ik durf nu, na vijftien maanden (eindelijk!) wel te zeggen dat het geen pijn meer doet. Wanneer ik er nu op terugkijk zie ik eigenlijk alleen de mooie dingen. Het heeft me veel opgeleverd en ik heb ongelofelijk veel over mezelf geleerd. Ik hoop dat jij er ook met een goed gevoel aan terugdenkt. Feit blijft wel dat ik nog steeds niemand heb ontmoet die ook maar in de verste verte aan jou kan tippen. Dus voor mij ben je nog steeds het leukste meisje van de wereld!
Na zes weken in Australië, drie maanden Nieuw Zeeland, drie dagen San Francisco en een week in NL (voor de bruiloft van een vriendin) ben ik inmiddels in Zuid Amerika aangekomen. In Ecuador om precies te zijn. En daarmee zijn we alweer ruim over de helft van mijn in totaal bijna negen maanden durende reis rond de wereld. De tijd gaat snel.
De eerste twee dagen in Quito waren wel even pittig. Tijdens zo'n lange reis is het echt niet alleen maar hallelujah hoor! Ik had al drie dagen knallende koppijn, was zo moe dat ik eigenlijk de hele dag wel kon slapen (wat overigens ook niet zo gek was na drie intercontinentale vluchten in twaalf dagen tijd!), het regende alleen maar, ik spreek de taal niet en ik zag allemaal toffe berichten voorbij komen over de aanstaande concertreis naar Parijs van mijn muziekcluppie die ik nu dus gewoon mis! Op zo'n moment wil je eigenlijk maar één ding en dat is naar huis. Daar komt bij dat ik me ook heel erg goed realiseer wat, en vooral WIE, ik Nederland heb. Het was echt heel erg fijn om iedereen even te zien in die week dat ik in Nederland was.
Gelukkig was ik na twee dagen wel weer over mijn dipje heen. Op zaterdag reisde ik per bus naar Cuenca. Ik had het adres van mijn gastgezin op een briefje geschreven zodat ik dit kon laten zien aan de taxi-chauffeur en hij me van het busstation naar mijn gastgezin kon brengen. Toen ik aanklopte bij mijn gastgezin werd bevestigd wat ik eigenlijk al wel wist, ze spreken écht geen woord Engels. Ik wees naar mijn briefje met het adres en vroeg "Aquí?". Hierop werd bevestigend geantwoord door de dame, Lucia zo bleek later, die de deur opendeed. Ze liet me mijn kamer zien alvorens me voor te stellen aan alle aanwezige familieleden. En dat zijn er veel! Volgens mij zijn er zeven personen die hier permanent wonen waaronder vier zussen, een broer, hun hoogbejaarde moeder en de volwassen zoon van een van de zussen. Ik herkende een paar van de namen uit de mail die ik had ontvangen van mijn Nederlandse contactpersoon. Dit was dus echt het juiste gezin. Door het overgrote deel werd ik zeer hartelijk begroet inclusief de nodige knuffels en kussen. Als nuchtere Nederlander voelt dat best een beetje awkward wanneer wildvreemde mensen je zo begroeten, maar dit is hun manier om je welkom te heten in de familie. En welkom, dat heb ik me vanaf het eerste moment gevoeld. Verder lopen er ook nog een aantal honden rond, waarvan er eentje niet helemaal spoort. De eerste Spaanse 'zin' die ik leerde was dan ook 'El perro loco". Ik had geluk dat er die eerste avond een schoonzus aanwezig was die gebrekkig Engels sprak (Echt grappig hoe snel je referentiekader veranderd. In NZ dacht ik soms als ik een landgenoot trof "Hè, lekker even Nederlands praten." En hier in Ecuador spring ik een gat in de lucht wanneer ik iemand tref die Engels spreekt). Zo kon ik in ieder geval duidelijk maken dat ik de volgende dag om 8 uur op de school werd verwacht. Conform de informatie die ik had ontvangen zou dan mijn niveau Spaans en mijn bijbehorende lesprogramma voor de komende vier weken worden bepaald.
De volgende ochtend liepen twee zussen met me mee naar de school, die op een dikke tien minuten van het huis ligt. En die was, zoals de zussen eigenlijk al wel hadden verwacht, hartstikke dicht. Op zich ook niet zo gek op zondag. Maar, dit was echt wat ik had doorgekregen. Vet irritant, maar ja de volgende dag maar een nieuwe poging wagen. De rest van de dag heb ik lekker door Cuenca gestruind. De stad is overzichtelijk, mooi, schoon en veilig en voelt lekker aan. De vibe bevalt me wel.
Maandag meldde ik me wederom om 8.00 uur bij de school en eigenlijk begonnen toen meteen mijn eerst vier uur Spaanse les. Het was deze week heel rustig op de school wat inhield dat ik privéles kreeg. Ik heb deze week vier dagen les gehad van 8.00 uur tot en met 12 uur en dan 's middags een activiteit. Deze activiteiten waren onder andere een citytour,een kookworkshop, een museumbezoek en een salsales, waar ik zoals verwacht echt 0,0 talent voor heb. Het zijn echt hele lange en volle dagen! Elke ochtend vier uur Spaans met een hele bak aan nieuwe informatie en aantekeningen, lunchen, de middagactiviteit, huiswerk maken, vertalingen opzoeken en woorden stampen, avondeten en dan nog meer huiswerk maken en woorden stampen. Ik lag er vaak niet voor middernacht in en om 6.00 uur ging de wekker weer om nog wat te leren voordat de les weer begon.
Het is trouwens wel een voordeel dat ik op de middelbare school vijf jaar Frans heb gehad. Hierdoor zijn er best veel woorden die ik herken. Het komst best voor dat ik één of twee woorden herken in een zin die iemand zegt. Ik denk dan aardig te begrijpen waar het over gaat. Gisterenavond tijdens het avondeten dacht ik echt "Wow, ik versta best veel van wat ze zeggen en ik kan zelfs een paar van hun vragen beantwoorden! Mijn Spaans gaat vooruit". Maar vanavond had ik werkelijk waar echt geen flauw idee waar ze het over hadden en wat ze me allemaal vroegen. Een zin die ik vanavond (en de rest van deze week) dan ook veel heb gebruikt is "No lo sé" wat "Ik weet het niet" betekent. Het is echt heel erg grappig hoe verschillend de gezinsleden hierop reageren. De moeder herhaalt de vraag in hetzelfde tempo, maar dan twee keer zo hard (totaal nutteloos). Zus 1 herhaalt de vraag maar dan in het halve tempo (helpt soms), zus 2 herhaalt de vraag maar gebruikt andere woorden (helpt soms), zus 3 herhaalt de vraag en gebruikt handgebaren (helpt best regelmatig) en zus 4 lacht en laat het gaan (dat is soms maar het verstandigst ;).
Vandaag had ik geen les, maar heb ik Ingapirca bezocht. Dit is een archeologische plek waar ik flink wat heb geleerd over de historie van Ecuador. Erg interessant. Morgen wordt een studeerdag en zondag reis ik door naar Manta, voor mijn tweede week Spaanse les en allerlei activiteiten. Daarna heb ik nog een week les in Montañita en nog een week in Quito. Dan hoop ik de basis van het Spaans aardig onder de knie te hebben. In ieder geval voldoende om me te kunnen redden tijdens mijn verdere reis door Zuid Amerika. Op dit moment is het plan om na de taalcursus via Peru en Bolivia naar Brazilië te reizen met de Olympische Spelen als knallende afsluiter.
Ik heb vernomen dat het goede weer Nederland inmiddels ook heeft bereikt. Fijn! Geniet ervan. En ik hoop dat het goed met je gaat!
Besos.
-
07 Mei 2016 - 18:52
Monique:
Hoi Loes,
Wat goed van je om Spaanse les te nemen. Het lijkt mij een intensief programma, maar ik denk dat je hier heel veel plezier aan kunt beleven. Er spreken immers heel veel wereldburgers Spaans! Veel groetjes Monique -
07 Mei 2016 - 20:43
Gerdie:
Loes.
Goed bezig hoor en knap werk. -
08 Mei 2016 - 10:22
Mam:
He Loes,
Fijn dat de pijn zo goed als over is.
Hard werken op school, das lang gelden. Hier is het heerlijk weer om lekker in de tuin te werken en te relaxen. Nog een paar dagen, daarna wordt het weer kouder.
Succes verder met je Spaanse lessen. -
09 Mei 2016 - 05:55
Harm :
Een heel mooi vervolg van je prachtige wereldreis Loes. Geniet! -
11 Mei 2016 - 17:40
Suus:
Ha Loes!
Ik heb weer moeten lachen om je verhaal. ik zie het al helemaal voor me hoe die moeder de vraag herhaald!
Vind het een compliment waard dat je ze kan volgen. Succes nog de aankomende weken.
X -
15 Mei 2016 - 18:51
Gerdie W.:
Hola Loes
Qué tal? Wat een intensief programma! Leuk om te lezen. Wat gaat de tijd toch snel. Ik ben benieuwd naar je volgende blog.
Veel plezier en hasta luego. -
16 Mei 2016 - 18:00
Simen:
En hoe gaat het met je Portugees voor Brasil? ;) -
22 Mei 2016 - 20:28
Ina:
Hoi Loes
Weer helemaal bijgelezen.
Zijn er nog dingen die je niet gedaan hebt?
Mooi hoor om al je belevenissen te lezen.
Geniet ervan.
Succes met het Spaans leren. -
01 Juni 2016 - 16:57
Inge:
Tof verhaal! Ik moest lachen om je stukje over hoe de familie reageert als je hen niet begrijpt haha, zie het helemaal voor me!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
