Angst
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes
20 Maart 2016 | Nieuw Zeeland, Queenstown
"But you can never hide from what you fear inside."
(Fear - Jenny Lane http://youtu.be/4uR-SPixSHo)
Lieve I.
Eind februari zat ik op een avond, aan de Hollyford River bij Gunn's Camp, het leven te overpeinzen. Het onderwerp waar ik toen op bleef hangen was angst. Wat vind ik nu echt eng? En waarom vind ik het eng? Ik kwam tot de conclusie dat ik geen angst heb voor het moment of het ding zelf, maar voor hetgene wat het kan veroorzaken of welke reactie(s) het kan opleveren. Een parachutesprong brengt absoluut je hartslag omhoog, maar er zijn geen gevolgen. Dus écht eng vind ik het niet. Je hebt of een te gekke ervaring of je kunt het niet navertellen. Skiën vind ik eng. Niet om het skiën zelf, maar omdat ik zomaar iemand onderuit kan glijden en zijn botten kan breken of omdat ikzelf invalide kan raken. Eindexamen doen vond ik spannend, want wat gebeurt er als je het niet haalt? En wat zullen anderen dan wel niet van je denken? Speechen vind ik ook eng. Want wat als je niet meer weet wat je moet zeggen of het allemaal maar stom klinkt? Een bungyjump doen is dus eigenlijk helemaal niet zo eng. Ik bedoel, je valt hooguit te pletter. Daar heb ik zelf niet meer dan een halve milliseconde last van. Daar heb jij waarschijnlijk langer last van. Is dit egoïstisch gedacht? Misschien wel. Maar als ik te pletter val heb ik een machtig mooi leven gehad. En overleef ik het wel, dan ben ik een machtig mooie ervaring rijker. Verder is er bij de jump die ik op het oog heb, de Nevis, in achttien jaar nog nooit iets misgegaan tijdens een van de vele tienduizenden jumps. Statistisch gezien loop jij 's ochtends als je in de auto stapt en naar je werk rijdt veel meer kans dat je wat overkomt. Bungyjumpen is dus helemaal niet eng! De liefde verklaren aan iemand van hetzelfde geslacht terwijl je niet weet of ze op mannen of vrouwen valt, dát is pas eng. Dus, ik ga het gewoon doen, die bungyjump!!
Nu kun je alles natuurlijk heel leuk bij elkaar redeneren op een avond in februari aan de Hollyford River, maar op het moment dat je voeten bij elkaar worden gebonden en je voorzichtig naar het randje waggelt loop je echt wel peentjes te zweten. En dat moment, dat was vanmiddag rond het middaguur aangebroken. Ja, het was eng. Heel eng. Met name het kwartier voor mijn jump, terwijl ik vele anderen zag springen, had ik het niet meer. Die angst verdween pas toen mijn 134 meter, acht seconden durende vrije val was ingezet. Waar ik van tevoren, na het moment op het randje vlak voor de sprong, het meest tegenop zag was het moment van de eerste bounce. Ik verwachtte dat dit een flinke klap voor je lichaam zou zijn. Maar niets is minder waar. Je voelt het amper. Eigenlijk merk je het pas bewust bij de derde bounce. Dus niets om bang voor te zijn. Het was gaaf om weer een angst onder ogen te komen (al denk je daar op het moment zelf heeeeel anders over) en nóg gaver dat ik ook deze weer heb overwonnen.
Zou ik het weer doen? Absoluut!!! Laat die adrenaline maar stromen.
Tot schrijfs.
P.S. Ik heb naast de foto's ook een filmpje. Deze volgt zodra ik een goede internetverbinding heb.
(Fear - Jenny Lane http://youtu.be/4uR-SPixSHo)
Lieve I.
Eind februari zat ik op een avond, aan de Hollyford River bij Gunn's Camp, het leven te overpeinzen. Het onderwerp waar ik toen op bleef hangen was angst. Wat vind ik nu echt eng? En waarom vind ik het eng? Ik kwam tot de conclusie dat ik geen angst heb voor het moment of het ding zelf, maar voor hetgene wat het kan veroorzaken of welke reactie(s) het kan opleveren. Een parachutesprong brengt absoluut je hartslag omhoog, maar er zijn geen gevolgen. Dus écht eng vind ik het niet. Je hebt of een te gekke ervaring of je kunt het niet navertellen. Skiën vind ik eng. Niet om het skiën zelf, maar omdat ik zomaar iemand onderuit kan glijden en zijn botten kan breken of omdat ikzelf invalide kan raken. Eindexamen doen vond ik spannend, want wat gebeurt er als je het niet haalt? En wat zullen anderen dan wel niet van je denken? Speechen vind ik ook eng. Want wat als je niet meer weet wat je moet zeggen of het allemaal maar stom klinkt? Een bungyjump doen is dus eigenlijk helemaal niet zo eng. Ik bedoel, je valt hooguit te pletter. Daar heb ik zelf niet meer dan een halve milliseconde last van. Daar heb jij waarschijnlijk langer last van. Is dit egoïstisch gedacht? Misschien wel. Maar als ik te pletter val heb ik een machtig mooi leven gehad. En overleef ik het wel, dan ben ik een machtig mooie ervaring rijker. Verder is er bij de jump die ik op het oog heb, de Nevis, in achttien jaar nog nooit iets misgegaan tijdens een van de vele tienduizenden jumps. Statistisch gezien loop jij 's ochtends als je in de auto stapt en naar je werk rijdt veel meer kans dat je wat overkomt. Bungyjumpen is dus helemaal niet eng! De liefde verklaren aan iemand van hetzelfde geslacht terwijl je niet weet of ze op mannen of vrouwen valt, dát is pas eng. Dus, ik ga het gewoon doen, die bungyjump!!
Nu kun je alles natuurlijk heel leuk bij elkaar redeneren op een avond in februari aan de Hollyford River, maar op het moment dat je voeten bij elkaar worden gebonden en je voorzichtig naar het randje waggelt loop je echt wel peentjes te zweten. En dat moment, dat was vanmiddag rond het middaguur aangebroken. Ja, het was eng. Heel eng. Met name het kwartier voor mijn jump, terwijl ik vele anderen zag springen, had ik het niet meer. Die angst verdween pas toen mijn 134 meter, acht seconden durende vrije val was ingezet. Waar ik van tevoren, na het moment op het randje vlak voor de sprong, het meest tegenop zag was het moment van de eerste bounce. Ik verwachtte dat dit een flinke klap voor je lichaam zou zijn. Maar niets is minder waar. Je voelt het amper. Eigenlijk merk je het pas bewust bij de derde bounce. Dus niets om bang voor te zijn. Het was gaaf om weer een angst onder ogen te komen (al denk je daar op het moment zelf heeeeel anders over) en nóg gaver dat ik ook deze weer heb overwonnen.
Zou ik het weer doen? Absoluut!!! Laat die adrenaline maar stromen.
Tot schrijfs.
P.S. Ik heb naast de foto's ook een filmpje. Deze volgt zodra ik een goede internetverbinding heb.
-
20 Maart 2016 - 08:43
Jolinda:
Wauw Loes, lekker wegberedeneerd en gaan: super cool. Weer eens wat anders dan schapenscheren, tussen de kinderen zitten en lange wandelingen maken. TOP -
20 Maart 2016 - 09:51
Monique:
Loes, je beschrijft het weer fantastisch en je voert de spanning op in je verhaal! Het is ook wel heel herkenbaar.Wat een ervaring heb je er weer bij, dat doe ik je niet na! Veel plezier met het vervolg van je reis, groetjes -
20 Maart 2016 - 11:14
Annie:
Hoi Loes, Super, wat een beleving. Als ik naar de foto's kijk, heb ik de gedachte, dat wil ik ook. Maar ik zou het echt niet doen. (angsthaas).
Geniet verder van al je ondernemingen en de groetjes. -
20 Maart 2016 - 18:06
Toos Geissler :
Weer een mooi verhaal Loes en dat bungeejumpen had ik voor geen goud gedaan. Daar heb ik niet genoeg lef voor.
veel plezier net het vervolgen van je reis,
Groetjes. -
21 Maart 2016 - 12:45
Marga Ter Laak:
Wat GAAAF Loes -
21 Maart 2016 - 14:36
Raymond Van Mierlo:
Hey Loes,
ik had nog niet eerder gereageerd, maar heb wel meegelezen hoor.
Wat kun jij leuk schrijven en ook respect voor wat je allemaal durft te schrijven!
Leuk ook al die avontuurlijke dingen die je doet en wat je daar meemaakt.
Als je in die levensstijl zit, dan is een kantoorbaan met een vast ritme eigenlijk maar een saai iets :-). Ik hoop dat je daar straks weer aan kan wennen, maar voorlopig hoef je daar nog niet aan te denken.
Nog veel leuke dingen toegewenst en geniet ervan.
Gr Raymond -
22 Maart 2016 - 09:31
Daan Boon:
Loes de dappere Dodooooo! Geweldig! :) -
28 Maart 2016 - 14:33
Leon:
Cool! -
28 Maart 2016 - 14:41
Harm :
wow, hier krijg ik het wel even Spaans benauwt van hoor …. man o man. Heftig! Maar wat een gave sprong!
Wel gaaf om angsten te overwinnen hè. Ikzelf heb een enorme onderwater angst en daarom vorige week mijn open water duikbrevet gehad op Curacao. Geweldig!
Gaan met die banaan! -
18 April 2016 - 12:54
Inge:
Zo ontzettend gaaf dat je dat gedaan hebt!! Maar de kick die het geeft als je over dat punt heen bent dat je daadwerkelijk bent gesprongen lijkt me fantastisch. :) Mooi geschreven blog!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
