Ma Vogel en pa Deur
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes
23 December 2010 | Canada, Cookshire-Eaton
Nog vijf nachtjes slapen en dan zit ik in gewoon in New York. In NEW YORK!!!!. Zit echt te stuiteren en kan haast niet meer wachten.
Na het sorteerwerk waarover ik je de vorige keer vertelde moest ik deze week mijn ‘klusvaardigheden’ weer aanboren. Want, de keukenkastjes waren toe aan een likje verf. Weer een leuke taak. En laat ik nu nog nooit geschilderd hebben. De opgedane kennis zal ooit vast weer van pas komen.
Morgen en overmorgen zijn we druk met het voorbereiden van het kerstmaal. Want er komt in totaal vijftien man eten. De dagen erna is het wassen en inpakken. En dan ‘off to the Big Apple’.
Dan zijn er nog een aantal dagelijkse dingetjes die me hier van de straat houden.
1. Herten spotten in de achtertuin. Laatst zagen we er zelfs vijf tegelijk. Echt gaaf.
2. Staren naar de zeer hypere, kitscherige kerstboom, die ik maar zeer beleeft ‘erg mooi’ vind net als de rest van de familie die er wild enthousiast over is.
3. Een paar potjes Boggle (een Engels woordspel) elke dag na de lunch. In het begin was ik echt heel slecht, mijn Engelse woordenschat is toch een stuk minder groot dan die van Chuck & Cathy. Maar, ik wordt steeds beter. Laatst kwam ik maar één punt te kort voor de overwinning.
4. Lachen om en me kapot ergeren aan Pussy Willow, jeweetwel die obesitaspoes. Je treft haar regelmatig aan liggend op haar rug. Toch een vrij ongebruikelijke positie voor een kat als je het mij vraagt. Ik vind katten soms best leuk, bijvoorbeeld als ze ’s avonds als je op de bank zit op je schoot springen en bij je komen liggen. Helaas is deze kat geen ‘springkat’. In plaats daarvan loopt ze de hele dag tegen je aan te ‘koppen’ en te ‘miauwen’! Echt bloedirritant en ik schrik me regelmatig te pletter. Als afleiding geven we haar dan nog maar wat te eten. Dat houdt haar in ieder geval weer even koest. Ik heb overigens sterk het vermoeden dat ze is opgevoed door een vogel en een krakende deur. Het geluid dat ze produceert als ze probeert te ‘miauwen’ houdt namelijk ergens het midden tussen die twee.
5. En verder lekker veel internetten. Hotmailen, Facebooken, Hyven, Waarbenjij.nu-en, nu.nl-en en research doen naar toffe dingen in New York.
De afgelopen weken heb ik ook op waarbenjij.nu het verhaal mogen lezen van één van mijn muziekkennissen. Ze heeft een kindje geadopteerd en is momenteel met haar gezin in Ethiopië om de kleine op te halen. Wat is zo’n adoptieprocedure een slepend proces. Nooit geweten. Heel erg bijzonder om haar belevenissen te kunnen lezen. Mijn trip klinkt dan toch een stuk minder bijzonder. Ik zoek mijn plekjes uit, plan mijn reis en dan is het gewoon gaan met de banaan. Niks bijzonders aan en gewoon dagelijkse kost. Al denk ik dat voor de neutrale buitenstaander mijn lijstje met bijzondere plekken/gebeurtenissen toch aardig indrukwekkend begint te worden. Ik denk dat ik me dat nog niet helemaal realiseer.
Psssst, kun je een geheimpje bewaren?
Ik betrapte me er deze week op dat er een grote glimlach op mijn gezicht verscheen als ik dacht aan mijn thuiskomst in Nederland. Niet doorvertellen hè. Het is ons geheimpje.
Geniet van de witte kerst!
Tot schrijfs.
http://picasaweb.google.com/loesvanzijll
-
24 December 2010 - 06:13
Mam:
Mijn glimlach is nog veel groter!! -
24 December 2010 - 08:24
Marina:
Lijkt wel een van mijn katten, ook zo dik en gaat ook regelmatid op haar rug liggen. Tuimelaar... -
24 December 2010 - 08:26
Sanne:
Haha, heel stiekem vertel je over hoe mooi je de kerstboom vindt en hoe leuk je het vind om weer thuis te komen. En dat doe je stiekem over het wereld wijde web...
;) -
24 December 2010 - 09:14
Leon:
Ik heb toch het vermoeden dat je haar elke keer een flinke duw geeft voordat je een foto maakt! :-))
-
24 December 2010 - 14:00
Ida:
Hoi Loes,
Jij hele fijne kerstdagen, met je super kitscherige kerstboom!
En natuurlijk heel veel plezier in New-York!!!!!! -
24 December 2010 - 16:17
Jannie En Gosse:
Loes wij vinden het wel bijzonder wat je allemaal beleefd.
Ook al kijk je naar die anderen op.
We wensen jou hele fijne kerstdagen een goede reis terug.
We kunnen ons wel voorstellen dat er nu toch een glimlach op je gezicht komt als je aan huis denkt.
We zullen elkaar pas in februari terug zien. -
24 December 2010 - 18:03
Monique:
Hoi Loes,
Voor iemand die gewoon in Nederland woont en werkt en geen verre reizen maakt zijn jouw verhalen al helemaal geweldig! Natuurlijk zijn er ook anderen die fantastische reizen maken vanuit diverse motieven, maar met de verhalen van jou kan ik in ieder geval een beetje buitenlands "avontuur" mee beleven!
Fijne kerst en een geweldige tijd in New York!
Groetjes Monique B. -
27 December 2010 - 14:28
Suus:
Nou Loesje,
Nog 1 dag en dan ben je er? Wij hebben het gister met home alone kunnen bekijken, maar jij ziet het gewoon bijna in het echt.
Spannend hoor.
Veel plezier nog. Geniet van de laatste weken.
x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley