80
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes
12 November 2008 | Nederland, Amsterdam
Hier dan eindelijk het verslag van mijn elfde week op Curaçao. Terwijl het bij jullie koud is en regenachtig, is het weer hier eigenlijk perfect. Na de warmste maand (september) en de natste maand (oktober) zijn we nu in de meest aangename weersomstandigheden tot nu toe terechtgekomen. Veel zon, constant een lekker briesje en heel af en toe een bui. Het is nog wel steeds ruim 30 graden, maar ik heb er nu geen ‘last’ meer van. Misschien ben ik na tweeënhalve maand toch wel een beetje gewend geraakt aan deze temperaturen.
Woensdagavond zijn we na onze stage gaan eten bij Seaside Terrace. Zoals de naam al zegt: een eetgelegenheid op het strand. Ik bestelde de red snapper. Toen de serveerster met de gerechten kwam aanlopen stond ik wel even raar te kijken. Op mijn bord lag namelijk een hele vis. En met heel bedoel ik inclusief kop, ogen en staart! De vis smaakte heerlijk. Laura kon zich minder goed concentreren op haar eten doordat ze steeds werd aangestaard door de vis op mijn bord. Voor het opeten van de kop en ogen heb ik trouwens maar vriendelijk bedankt. Jammer, want later hoorde ik van een huisgenoot dat de ogen van een red snapper een delicatesse blijken te zijn.
Zoals ik in mijn verhaal van vorige week al vertelde had ik afgelopen donderdag mijn tussentijdse beoordeling. Denley zei dat hij me een heel lief meisje vond, maar dat ik eigenlijk ‘te slim’ was voor zijn bedrijf. Uiteindelijk hebben we samen met de begeleider van school toch nog een soort opdracht weten te formuleren. Ik ga een tevredenheidonderzoek doen onder de klanten. Naar aanleiding van de uitkomsten kan ik dan een plan van aanpak schrijven voor het bedrijf met daarin een aantal verbeterpunten.
Vrijdagavond hebben we gegeten bij De Tropen en omdat we nog moesten wachten op Colin, die nog aan het werk was, zijn we daar na het eten lekker op een bank neergeploft. En… ze hadden de Donald Duck! Die had ik echt een tijd niet meer gelezen. De meest geniale opmerking vond ik wel de Chinese vertaling voor komkommer: groen-lang-ding. Hahaha, hoe verzinnen ze het!
Zaterdagochtend heb ik William en Colin weggebracht naar hun werk en ben ik zelf doorgereden naar Ocean Encounters, de duikschool. Hier heb ik me ingeschreven voor de Advanced cursus. Deze ga ik aankomend weekend volgen samen met Sanne, Suzanne en Tom. En we hebben ook weer dezelfde instructrice, Wietske, want zij beviel ons prima. En volgens mij vind zij ons ook wel oké ;). Aan het eind van de ochtend zijn we met de rest van de huisgenoten op bezoek geweest bij de ouders van Susanne, want die zijn op bezoek op Curaçao, net als de ouders van Colin. Ze verblijven in het resort Livingstone Jan Thiel. Hier hebben ze ook een heerlijk zwembad en hier hebben wij dan ook dankbaar gebruik van gemaakt. We lagen hier op het midden van de dag en dat hebben we geweten. Iedereen had ’s avonds een rooie kop.
Zaterdagavond had ik het rijk alleen omdat de rest ging werken bij de Heineken Regatta. Ik had er voor gekozen om niet te gaan werken omdat ik zondag de Christoffelberg ging beklimmen en hiervoor moest ik zeer vroeg uit de veren. Ik heb de avond doorgebracht met muziek luisteren en ben uiteraard op tijd mijn bed ingegaan.
Zondagochtend ging mijn wekker om 5.00 uur, want ik had afgesproken om rond 6.00 uur bij Suzanne te zijn omdat we de Christoffelberg gingen beklimmen. Nu denken jullie waarschijnlijk: waarom in hemelsnaam zo achterlijk vroeg? Dit was ons met klem geadviseerd, want midden op de dag is het echt niet te doen. Om 7.15 uur begonnen we fris en fruitig en onze klim. Nou, het fris en fruitige was er rap vanaf kan ik jullie verzekeren. Jemig wat zweten, niet meer normaal. Het was echt flink klimmen en het was ook alles behalve een mooi aangelegd pad. Je liep echt van rots naar rots. Op een gegeven moment liepen we ook nog even verkeerd. Zaten we daar midden in de rimboe met voor ons een megasteile wand en om ons heen alleen maar dichte begroeiing, dus we besloten om maar om te keren en op zoek te gaan naar het pad. Het laatste gedeelte van de route ging het echt flink steil omhoog en had je echt handen en voeten nodig om de top te bereiken. Ik had over het algemeen iets meer moeite met de hele klim dan Suzanne. Dat zal wel aan mijn gebrek aan conditie liggen ;). Maar Suus was een goede ‘coach’ en ik ben blij dat ik de berg met haar heb beklommen! Toen we rond 8.45 uur de top hadden bereikt zagen we eindelijk waarvoor we het allemaal hadden gedaan. Een prachtig uitzicht over het hele eiland. We konden zelfs Bonaire zien liggen! Een half uur en een aantal foto’s later zijn we begonnen afdaling. Ik merkte dat dit meer concentratie vergde dan het klimmen. Je moet bij elke stap opletten waar je je voet neerzet. Het was lichamelijk wel minder zwaar dan de klim en ik was veel minder buiten adem. We merkten wel alle twee dat het een flinke belasting was voor onze knieën. Uiteindelijk hebben we een uur over de afdaling gedaan. En zo arriveerden we drie uur en tweeënhalf liter water later, moe maar voldaan bij de auto. ’s Middags heb ik met mijn huisgenoten aan het strand gelegen bij Jan Thiel. We wilden eigenlijk gaan wakeboarden, maar de man die de boot moest besturen was niet komen opdagen. Volgende keer beter.
’s Avonds zag ik dat ik een voicemailbericht had op mijn Nederlandse telefoonnummer. Het bleek Henk te zijn (en nog een flink aantal mensen op de achtergrond ;)), met de mededeling dat het concert van zaterdag heel erg geslaagd is geweest. En dat de trompetsectie van Losser het toch echt had gewonnen van die van Deventer, haha.
Ik vond het erg leuk om te horen dat ze me toch wel een beetje gemist hadden.
Het opstaan maandagochtend was bepaald geen pretje. Allejezus wat had ik een spierpijn! Echt overal! Ik ben nog nooit zo blij geweest met het feit dat ik in een huis woon zonder trappen, want zelfs de stoeprand was al te hoog. Verder was de maandag een gewone stagedag. De avond verliep wel anders dan we gepland hadden. Ivo haalde me zoals wel vaker op van mijn werk en we gingen op weg naar huis. Op een gegeven moment bleek dat we nog moesten tanken. Het tankstation ligt aan de weg die parallel liep aan de weg waarop we op dat moment reden, dus we besloten we om in te voegen op deze parallelweg. Ivo had echter pas heel laat in de gaten dat het stoplicht op deze parallelweg ook op groen stond en dat er een auto aankwam. Dus Ivo moest vol op de rem. De auto die eraan kwam week uit naar rechts en knalde met 60 kilometer per uur over de stoeprand en kwam een aantal meter voor ons tot stilstand. Eerst dachten we dat er niks aan de hand was, maar al snel bleek dat de andere auto schade had aan zijn rechter voorwiel. Ik moet zeggen dat ik hem wel even heb geknepen toen de bestuurder uitstapte en verhaal kwam halen. Het zal maar een één of andere geflipte Antilliaan zijn. Het bleek een nette Nederlandse jongen te zijn, die ook stage liep op Curaçao. Gelukkig mankeerde hij zelf niks. Toen na ruim een half uur de Roadservice was gearriveerd (dit is best snel voor Curaçaose begrippen) moest de situatie worden uitgelegd en moesten de papieren voor de verzekering in orde worden gemaakt. We hebben de Nederlandse jongen bij zijn huis afgezet en konden naar anderhalf uur onze weg naar huis vervolgen. Thuis aangekomen zag ik dat ik een pakketje met de post had gekregen. Het bleek een kaartje te zijn van Marieke met daarbij de nieuwe cd van Marco Borsato! Marieke, echt superlief van je! Thanks!
Gisteravond zijn we gaan daghappen bij Wilhelminaplein en vervolgens zijn we met de meiden doorgereden naar Hemingway om daar een toetje te eten. Ik denk dat ik Hemingway tot nu toe wel de leukste tent vind om een avond door te brengen. Je zit gewoon lekker op het strand en de sfeer is echt top. Toen we naar huis toe reden was er een liedje van Madonna op de radio namelijk ‘Material Girl’. Ik dacht de hele tijd dat ik een hond door het liedje hoorde blaffen, maar aangezien we in de auto zaten was dit onmogelijk. Uiteindelijk bleek het gewoon Madonna te zijn die door het liedje heenkreunde. Het was ons allemaal nog niet eerder opgevallen en we hebben er dan ook vette lol om gehad. Eenmaal thuis aangekomen hebben we op de laptop van Suus geluisterd naar allerlei liedjes van tekenfilms waarnaar we vroeger keken. Echte klassiekers waaronder Dommel, Ovide, De Snorkels, enz. kwamen voorbij.
O ja, nog even terugkomend op de titel. Op mijn supersonische digitale camera zag ik dat we vandaag zijn aanbeland op dag 80 van onze stageperiode op Curaçao. Aangezien we hier in totaal 159 dagen zijn betekend dit dat we vandaag precies op de helft zijn! Wat is de tijd snel gegaan zeg! En wat hebben we al superveel leuke dingen gedaan. Maar we hebben ook nog een aantal leuke dingen op het programma staan. Ik noem maar Klein Curaçao, zwemmen met dolfijnen, off road rijden met funbugs, wakeboarden enz, enz…..
Ik houd jullie op de hoogte! Enne, reacties blijven plaatsen hè!
http://picasaweb.google.com/loesvanzijll/CuraAoWeek11#
Woensdagavond zijn we na onze stage gaan eten bij Seaside Terrace. Zoals de naam al zegt: een eetgelegenheid op het strand. Ik bestelde de red snapper. Toen de serveerster met de gerechten kwam aanlopen stond ik wel even raar te kijken. Op mijn bord lag namelijk een hele vis. En met heel bedoel ik inclusief kop, ogen en staart! De vis smaakte heerlijk. Laura kon zich minder goed concentreren op haar eten doordat ze steeds werd aangestaard door de vis op mijn bord. Voor het opeten van de kop en ogen heb ik trouwens maar vriendelijk bedankt. Jammer, want later hoorde ik van een huisgenoot dat de ogen van een red snapper een delicatesse blijken te zijn.
Zoals ik in mijn verhaal van vorige week al vertelde had ik afgelopen donderdag mijn tussentijdse beoordeling. Denley zei dat hij me een heel lief meisje vond, maar dat ik eigenlijk ‘te slim’ was voor zijn bedrijf. Uiteindelijk hebben we samen met de begeleider van school toch nog een soort opdracht weten te formuleren. Ik ga een tevredenheidonderzoek doen onder de klanten. Naar aanleiding van de uitkomsten kan ik dan een plan van aanpak schrijven voor het bedrijf met daarin een aantal verbeterpunten.
Vrijdagavond hebben we gegeten bij De Tropen en omdat we nog moesten wachten op Colin, die nog aan het werk was, zijn we daar na het eten lekker op een bank neergeploft. En… ze hadden de Donald Duck! Die had ik echt een tijd niet meer gelezen. De meest geniale opmerking vond ik wel de Chinese vertaling voor komkommer: groen-lang-ding. Hahaha, hoe verzinnen ze het!
Zaterdagochtend heb ik William en Colin weggebracht naar hun werk en ben ik zelf doorgereden naar Ocean Encounters, de duikschool. Hier heb ik me ingeschreven voor de Advanced cursus. Deze ga ik aankomend weekend volgen samen met Sanne, Suzanne en Tom. En we hebben ook weer dezelfde instructrice, Wietske, want zij beviel ons prima. En volgens mij vind zij ons ook wel oké ;). Aan het eind van de ochtend zijn we met de rest van de huisgenoten op bezoek geweest bij de ouders van Susanne, want die zijn op bezoek op Curaçao, net als de ouders van Colin. Ze verblijven in het resort Livingstone Jan Thiel. Hier hebben ze ook een heerlijk zwembad en hier hebben wij dan ook dankbaar gebruik van gemaakt. We lagen hier op het midden van de dag en dat hebben we geweten. Iedereen had ’s avonds een rooie kop.
Zaterdagavond had ik het rijk alleen omdat de rest ging werken bij de Heineken Regatta. Ik had er voor gekozen om niet te gaan werken omdat ik zondag de Christoffelberg ging beklimmen en hiervoor moest ik zeer vroeg uit de veren. Ik heb de avond doorgebracht met muziek luisteren en ben uiteraard op tijd mijn bed ingegaan.
Zondagochtend ging mijn wekker om 5.00 uur, want ik had afgesproken om rond 6.00 uur bij Suzanne te zijn omdat we de Christoffelberg gingen beklimmen. Nu denken jullie waarschijnlijk: waarom in hemelsnaam zo achterlijk vroeg? Dit was ons met klem geadviseerd, want midden op de dag is het echt niet te doen. Om 7.15 uur begonnen we fris en fruitig en onze klim. Nou, het fris en fruitige was er rap vanaf kan ik jullie verzekeren. Jemig wat zweten, niet meer normaal. Het was echt flink klimmen en het was ook alles behalve een mooi aangelegd pad. Je liep echt van rots naar rots. Op een gegeven moment liepen we ook nog even verkeerd. Zaten we daar midden in de rimboe met voor ons een megasteile wand en om ons heen alleen maar dichte begroeiing, dus we besloten om maar om te keren en op zoek te gaan naar het pad. Het laatste gedeelte van de route ging het echt flink steil omhoog en had je echt handen en voeten nodig om de top te bereiken. Ik had over het algemeen iets meer moeite met de hele klim dan Suzanne. Dat zal wel aan mijn gebrek aan conditie liggen ;). Maar Suus was een goede ‘coach’ en ik ben blij dat ik de berg met haar heb beklommen! Toen we rond 8.45 uur de top hadden bereikt zagen we eindelijk waarvoor we het allemaal hadden gedaan. Een prachtig uitzicht over het hele eiland. We konden zelfs Bonaire zien liggen! Een half uur en een aantal foto’s later zijn we begonnen afdaling. Ik merkte dat dit meer concentratie vergde dan het klimmen. Je moet bij elke stap opletten waar je je voet neerzet. Het was lichamelijk wel minder zwaar dan de klim en ik was veel minder buiten adem. We merkten wel alle twee dat het een flinke belasting was voor onze knieën. Uiteindelijk hebben we een uur over de afdaling gedaan. En zo arriveerden we drie uur en tweeënhalf liter water later, moe maar voldaan bij de auto. ’s Middags heb ik met mijn huisgenoten aan het strand gelegen bij Jan Thiel. We wilden eigenlijk gaan wakeboarden, maar de man die de boot moest besturen was niet komen opdagen. Volgende keer beter.
’s Avonds zag ik dat ik een voicemailbericht had op mijn Nederlandse telefoonnummer. Het bleek Henk te zijn (en nog een flink aantal mensen op de achtergrond ;)), met de mededeling dat het concert van zaterdag heel erg geslaagd is geweest. En dat de trompetsectie van Losser het toch echt had gewonnen van die van Deventer, haha.
Ik vond het erg leuk om te horen dat ze me toch wel een beetje gemist hadden.
Het opstaan maandagochtend was bepaald geen pretje. Allejezus wat had ik een spierpijn! Echt overal! Ik ben nog nooit zo blij geweest met het feit dat ik in een huis woon zonder trappen, want zelfs de stoeprand was al te hoog. Verder was de maandag een gewone stagedag. De avond verliep wel anders dan we gepland hadden. Ivo haalde me zoals wel vaker op van mijn werk en we gingen op weg naar huis. Op een gegeven moment bleek dat we nog moesten tanken. Het tankstation ligt aan de weg die parallel liep aan de weg waarop we op dat moment reden, dus we besloten we om in te voegen op deze parallelweg. Ivo had echter pas heel laat in de gaten dat het stoplicht op deze parallelweg ook op groen stond en dat er een auto aankwam. Dus Ivo moest vol op de rem. De auto die eraan kwam week uit naar rechts en knalde met 60 kilometer per uur over de stoeprand en kwam een aantal meter voor ons tot stilstand. Eerst dachten we dat er niks aan de hand was, maar al snel bleek dat de andere auto schade had aan zijn rechter voorwiel. Ik moet zeggen dat ik hem wel even heb geknepen toen de bestuurder uitstapte en verhaal kwam halen. Het zal maar een één of andere geflipte Antilliaan zijn. Het bleek een nette Nederlandse jongen te zijn, die ook stage liep op Curaçao. Gelukkig mankeerde hij zelf niks. Toen na ruim een half uur de Roadservice was gearriveerd (dit is best snel voor Curaçaose begrippen) moest de situatie worden uitgelegd en moesten de papieren voor de verzekering in orde worden gemaakt. We hebben de Nederlandse jongen bij zijn huis afgezet en konden naar anderhalf uur onze weg naar huis vervolgen. Thuis aangekomen zag ik dat ik een pakketje met de post had gekregen. Het bleek een kaartje te zijn van Marieke met daarbij de nieuwe cd van Marco Borsato! Marieke, echt superlief van je! Thanks!
Gisteravond zijn we gaan daghappen bij Wilhelminaplein en vervolgens zijn we met de meiden doorgereden naar Hemingway om daar een toetje te eten. Ik denk dat ik Hemingway tot nu toe wel de leukste tent vind om een avond door te brengen. Je zit gewoon lekker op het strand en de sfeer is echt top. Toen we naar huis toe reden was er een liedje van Madonna op de radio namelijk ‘Material Girl’. Ik dacht de hele tijd dat ik een hond door het liedje hoorde blaffen, maar aangezien we in de auto zaten was dit onmogelijk. Uiteindelijk bleek het gewoon Madonna te zijn die door het liedje heenkreunde. Het was ons allemaal nog niet eerder opgevallen en we hebben er dan ook vette lol om gehad. Eenmaal thuis aangekomen hebben we op de laptop van Suus geluisterd naar allerlei liedjes van tekenfilms waarnaar we vroeger keken. Echte klassiekers waaronder Dommel, Ovide, De Snorkels, enz. kwamen voorbij.
O ja, nog even terugkomend op de titel. Op mijn supersonische digitale camera zag ik dat we vandaag zijn aanbeland op dag 80 van onze stageperiode op Curaçao. Aangezien we hier in totaal 159 dagen zijn betekend dit dat we vandaag precies op de helft zijn! Wat is de tijd snel gegaan zeg! En wat hebben we al superveel leuke dingen gedaan. Maar we hebben ook nog een aantal leuke dingen op het programma staan. Ik noem maar Klein Curaçao, zwemmen met dolfijnen, off road rijden met funbugs, wakeboarden enz, enz…..
Ik houd jullie op de hoogte! Enne, reacties blijven plaatsen hè!
http://picasaweb.google.com/loesvanzijll/CuraAoWeek11#
-
12 November 2008 - 12:54
Suzanne Vd Liende:
hoi Loes,
sjonge wat een gave verhalen! Je hebt het echt super naar je zin zo te lezen! En wat kun je nog veel ondernemen naast je stage....Ja, had ik maar....;)
Geniet nog van de overige 79 dagen!
Groetjes,
Suzanne -
12 November 2008 - 18:02
Suus(z):
oh ik kom er nu achter dat je nog een suzanne kent. Gelukkig houd ik mijn naam telkens bij suus(z) en is deze suus zo vriendelijk om haar volledige naam te noteren.
Wat een leuk verhaal. Ik had ook (op zijn twents wat ik niet kan) onmeunige spierpijn. Het begint gelukkig nu weg te zakken. Gister en maandag had ik wel zo'n moeite om vanaf het werk (boven) via de trap naar de wc te gaan..:S
Trouwens ik denk dat ik ook iets met jouw stageplan ga doen. Ik zie namelijk in h5 ook veel opties om kwaliteit te meten. Wel interessant lijkt mij. ff voorstellen natuurlijk.
Haha moest zo lachen om jou DD verhaaltje! Mis dat ding ook. Heb er hier nog 1, dus als je die een keer wil! Je weet me te vinden.
En wat schrikken in de auto. Gaat lekker met al die ongelukken hier!
Nou tot sowieso zaterdag!
Liefs Suus -
12 November 2008 - 20:20
Jannie:
Loes, geweldige foto's, we nemen het petje voor je af. We zijn wel op de top geweest maar niet lopende. Maar met de ranger in een jeep.We weten wat ruw het is en hoe je moet klimmen. Jammer dat je niet de hele red snapper heb gegeten maar je krijgt nog genoeg kans. Misschien ga je nog wel een keertje Leguane soep eten. Mocht je nog tijd vinden eten bij Janchie is ook geweldig. De eigenaar is een wandelende menukaart. Als je naar klein curacao gaat moet je eens kijken wat een vliegende vissen er zijn tijdens de vaart.
Als je met de mermate gaat heb je tukkers aan boord. Almelooooooooooo
Trouwens wel goed smeren want je heb vrijwel nergens schaduw en de zon schijnt door de parasol heen. Komt sinterklaas zaterdag of zondag niet aan, met de stoomboot. Is ook een belevenis opzich.
Zijn ze al begonnen met de tumba festivals.
Morgen nieuwe muziek, volgens mij wel leuke sinterklaas nummers. Niet zo oud bollig als andere jaren.
De groetjes ook van Gosse.
-
13 November 2008 - 09:19
Diribert:
Hoi Loes,
Na je berichten een tijdje niet te hebben gelezen, moest ik dat vandaag maar eens inhalen.
Ik lees dat je je goed vermaakt in de zon en dat je ons heeelemaal niet mist.
Het gevoel is werderzijds, hoor. Maak je maar niet ongerust.
Het concert was zeer geslaagd en hoewel Henk anders beweerd had hij niet helemaal gelijk. Je moest hem eens gezien hebben naderhand! Hij was totaal gesloopt.
Nu moet ik zeggen dat de stukken van Sempre toch behoorlijk intensief waren voor verschillende secties. Maar mooi was het wel.
Ik zal ophouden om nog meer zout te strooien en ik wens je nog een zeer aangenaam verblijf op Curacao.
Groeten
Bert -
14 November 2008 - 08:01
Carolein:
Ha die Loes,
Sorry voor mijn late reactie, maar je kent het wel.....druk, druk, druk. Bovendien ben ik aan het einde van de dag redelijk gesloopt vanwege slaapproblemen en migraine aanvallen die om de haverklap komen opzetten. Maar goed......volgens de huisarts is het een vorm van griep. Enige remedie.......veel rust nemen en vooral goed en gezond blijven eten.
Dus dat doen we dan maar. Fijn voor je dat je nu toch nog een opdracht hebt gevonden om de rest van je stage nog zinvoller bezig te zijn. En.....wat die vis betreft.....ik zou ook bedanken voor de eer om de kop te eten. Decicatesse of niet....ik eet toch het liefst een vis die al ontdaan is van kop en kont (staart) en die ook niet meer in het bezit is van zijn ruggengraat.
Ik wens je nog veel plezier en ik kijk met spanning uit naar je nieuwe avonturen.
xxx Carolein -
16 November 2008 - 14:41
Inge:
Jaa ik ben weer helemaal bij! ;) Supertof dat je die berg hebt beklommen en ik kan me helemaal inleven in het overal spierpijn hebben. ;) Hiet ziet er op de foto's in ieder geval prachtig uit. Helemaal de moeite waard. :) Veel plezier weer deze week, we spreken elkaar/ skypen :P
NU ga ik echt beginnen met het verslag.
(K) Inge -
16 November 2008 - 17:09
Jannie:
Hoi Loes, we hebben gisterenavond een leuke dropping gehad. Het jeugdbestuur had het keurig verzorgd.
We werden in groepen per geblindeerde busje of en het kleine bestelbusje van paraat naar de Jobke weg gebracht. Nu mag jij even puzzelen waar dat is. Maar in het verleden heb aan klootschieten gedaan dus dan moet het niet te moeiljk zijn. We hebben onderweg een post gehad waar de chocomelk met berenburger goed smaakte. Op de Saller hebben we bijna elke straat gehad.
Toen de Denerkamperdijk op en links ervan nog door de wijk gelopen.Later nog achter de voetbal velden langs. Eindpunt de Boggelschuur. Hier was het na afloop nog erg gezellig. Inmiddels zit ook de extra repetitie erweer op. Sinterklaas is ook in Losser aangekomen.
Zo ben je weer een beetje op de hoogte. -
16 November 2008 - 22:04
Dorothé:
Och, och, Loes, wat een heerlijk visje op dat bord. Krijg er trek van...(zucht). Nog 13 nachtjes slapen en dan is het eindelijk zover.
Met mijn middelste broer Ed gaat het gelukkig minder slecht dan in eerste instantie geprognotiseerd. Hij wordt 3 december geopereerd en het zal in eerste instantie niet direct levensbedreigend zijn. Hij gaf mij het advies om vooral niet in de piepzak te gaan zitten en samen met Mark naar Curacao te gaan. Ik heb beloofd dat ik op de dag van zijn operatie een kaarsje zal opsteken. (Ben toch meer katholiek dan dat ik toe wil geven... hahaha)
Mijn zus Esther bracht vandaag een koffer met wat zomerkleding van haar, teenslippers en zonnebrandcreme. De tickets zijn gisteren via de post binnengekomen. Het gaat nu echt kriebelen! Op 29 november a.s. om 15.30 uur komt vlucht OR365 aan met daarin onder andere 2 hele bleke (en blije) snoetjes.... Klaar om een heeeeleboel vitamine Z op te doen.
Zet de koffie maar klaar!
Groetjes en tot gauw!!!
Mark en Dorothé
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
