Little bubbles, no troubles
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes
30 Oktober 2008 | Nederland, Amsterdam
Ik heb gedoken afgelopen weekend! Wow, wat is dat supergaaf!
Samen met Sanne, Suzanne, Kittie, Babette en Tom ben ik zaterdag begonnen aan onze duikcursus. De totale cursus duurt vier dagen en bestaat uit vijf theoriesessies, vijf zwembadsessies en vier open water duiken. Als we de cursus volgende week zondag met succes afronden krijgen we onze PADI Open Water Diver (PADI staat voor Professional Association of Diving Instructors), waarmee we zonder begeleiding (maar wel altijd met een buddy) over de hele wereld tot achttien meter diepte mogen duiken.
Zaterdag begonnen we met de eerste drie instructiefilms en ’s middags hadden we onze eerste zwembadsessie. Daarvoor moesten we eerst zelf onze eigen uitrusting gereed maken. De eerste stap bestond uit het passen van een pak, zwemvinnen en masker. Daarnaast moest ook nog worden bepaald hoeveel lood je mee moest hebben aan je loodgordel (je gewicht delen door tien en dan min twee kilo). Vervolgens gingen we de persluchtuitrusting in elkaar zetten. We moesten de persluchtfles vastmaken aan het vest en vervolgens de automaat aan de kraan op de fles zetten. Aan de automaat zijn vier aparaten bevestigt, die noodzakelijk zijn voor het duiken. De eerste is uiteraard de automaat waar je door ademt, de tweede is je alternatieve luchtvoorziening (voor als bijvoorbeeld je buddy zonder lucht komt te zitten), vervolgens heb je nog de inflatorslang (deze wordt bevestigt aan de inflator waarmee je je vest kunt opblazen en laten leeglopen) en de meetinstrumenten (hierop kun je aflezen wat de druk is in je persluchtfles en op hoeveel meter diepte je zit). Op het moment dat de hele uitrusting gereed was begonnen we aan onze eerste uitdaging, namelijk het aankrijgen van het megacharmante, best wel strakzittende duikpak. Dit ging eigenlijk boven verwachting. Toen kwam de volgende uitdaging: het op de rug hijsen van de persluchtuitrusting. Op het moment dat ik deze op mijn rug had was ik er van overtuigd dat ik bij het te water gaan direct als een baksteen zou zinken. Jemig wat is dat ding zwaar, ik schat al met al zo’n 25 kilo. En dan heb je ook nog het lood wat aan een gordel op je heupen rust.Nadat alles nog voor een laatste keer was gecheckt liepen we naar het zwembad (hiervoor moesten we ook nog een trap op! pfffff). Hier ervaarde ik voor het eerst hoe het is om onder water te ademen. Dit is echt heel erg bijzonder.
Na het duiken ben ik met Sanne, Suzanne en Kittie naar de Hunkemöller gereden, want daar waren de bh’s in de aanbieding. Ik had zelf niks nodig en fungeerde als ‘bh-haler’ en toeschouwer. Sanne en Suzanne zaten samen in een pashok en Kittie in het hok ernaast. Maar natuurlijk wilden ze wel van elkaar zien wat ze nu aan hadden. Daarom maakten Sanne en Suzanne met de gordijnen een of andere constructie waardoor ze van hun eigen pashok in die van Kittie konden kijken. Echt heel erg komisch, heb me kapot gelachen om die twee, haha. ’s Avonds hebben we met zijn vieren gegeten bij Suzanne en Kittie thuis. Ik sliep deze nacht bij Sanne. Vanuit praktische overwegingen (goede nachtrust, dichtbij de duikschool), maar natuurlijk ook voor de gezelligheid.
Zondag begonnen we met een duik in de zee. Bij deze duik ging er naast onze eigen instuctrice, Wietske, nog een tweede Engelssprekende instructrice mee. Eerst werd gecheckt of we voldoende lood bij ons hadden, omdat je anders niet zinkt. Het bleek dat ik als enige te weinig lood had en dus krijg ik er nog iets bij (alsof de uitrusting nog niet zwaar genoeg was!). Hopelijk betekent dit niet dat ik al te veel ben aangekomen ;).
Op een gegeven moment bleek dat er uit de persluchtfles van Kittie een klein beetje lucht ontsnapte waardoor je kleine belletjes in het water zag. Hierop reageerde de Engelsprekende instructrice met de prachtige zin ‘Little bubbles, no troubles’. Als er dus een beetje lucht ontsnapt is er niks om je zorgen over te maken.
’s Middags toen we naar de laatste twee instructiefilms keken kon ik mijn ogen haast niet open houden. Vooral de tweede film was erg saai en bestond voornamelijk uit reclame voor PADI. Ik was gelukkig niet de enige die er last van had. Duiken is vermoeiend! Na de theorie hadden we ook nog een zwembadduik. We hebben dit weekend al heel wat oefeningen moeten doen. Bijvoorbeeld onder water je masker leegblazen als er water in is gelopen, 1 minuut lang ademen zonder masker op, snorkel leegblazen, wisselen tussen ademautomaat en snorkel en buddybreathen (dit is voor als een van de twee zonder lucht komt te zitten, je maakt hierbij gebruik van de alternatieve luchtvoorziening van je buddy). Ook heb ik mijn eerste hoestbui onder water al gehad. Hier is eigenlijk niks engs aan. Je moet gewoon hoesten net als anders, maar dan in je ademautomaat.
Voor het duiken had ik het meeste opgezien tegen het ‘klaren’ van de oren. Dit doe je door je neus dicht te knijpen en vervolgens door je neus uit te ademen. Je voelt dan als het ware dat je oren open ‘ploppen’. Het klaren van de oren is noodzakelijk vanwege het drukverschil aan de oppervlakte en onder water. Als je niet klaart (of kunt klaren) krijg je een ongelofelijke pijn aan de oren. Jullie zullen begrijpen dat ik erg blij was dan het klaren bij mij soepeltjes verliep. Na het duiken hebben we met zijn vijven gegeten bij De Tropen. Hier hebben ze onder andere twaalf maaltijden voor twaalf gulden. Mooi goedkoop dus en ook erg lekker
Zondagavond was ik echt helemaal gesloopt en ben ik op tijd mijn bed in gegaan.
Door dat duiken zou ik bijna vergeten dat ik nog wel wat meer gedaan heb deze week ;).
Op stage ben ik nog steeds bezig met het maken van labels voor aan de kleding. Dit is nu bijna klaar. Daarnaast vroeg Denley of ik voor hem een overzicht wilde maken waarin hij de vakantiedagen van de drie medewerkers kan bijhouden. Dit heb ik gedaan in excel. Ik heb hiervoor veel gebruik gemaakt van formules. Hierdoor hoeft hij alleen maar kruisjes te zetten, excel doet de rest. Het was een kleine moeite, maar Denley was er erg blij mee. De komende twee weken ga ik weer veel meewerken in de winkel en met het borduren omdat een van mijn collega’s vakantie heeft.
Vrijdag zijn we rond 13.00 uur richting school gereden. En dit was niet omdat we les hadden, maar omdat één of andere miep van de immigratiedienst er na ruim twee maanden is achtergekomen dat ze een verkeerd formulier had opgstuurd naar school met betrekking tot de aanvraag van de verblijfsvergunning. Hierdoor heeft iedereen het verkeerde formulier ingevuld met als gevolg dat ook iedereen weer een nieuw formulier moest invullen *zucht*. Als de aanvraag eindelijk rond is, zit ik waarschijnlijk alweer lang en breed in Nederland ;).
Nadat de formulieren waren ingevuld zijn we met de meiden even bij La Curacao (een hele grote Wibra-Zeeman-Action-rommelmarktachtige winkel), een Botika (dit is een soort drogist/apotheek en daarvan heb je er heel erg veel op Curacao) en Hertz (waar we de auto hebben gehuurd) langsgeweest. Daarna zijn we weer naar Willemstad gereden en hebben we heerlijk op het terras gezeten aan de Handelskade. Net toen we rond 17.30 uur weer over de Pontjesbrug naar de auto wilden lopen, begon het te regenen en niet zo’n beetje ook. We besloten om te wachten tot het ergste voorbij was. Ik begon hem toen wel even te knijpen. Ik had namelijk ’s ochtends mijn was naar de wasserette gebracht en moest deze om 18.00 uur weer ophalen. Vanaf Willemstad was het toch nog wel een een klein half uurtje rijden. De wasserette was echter nog open tot 19.00 uur. Uiteindelijk zaten we om 18.35 in de auto. Gelukkig kan Susanne goed doorrijden en waren we nog net op tijd bij de wasserette. Maar daar bleek dat de wasserette al om 18.30 uur dicht was gegaan! AAAAAAAAAAAAAH, het zal toch niet waar zijn, dacht ik. (al mijn kleren zaten er namelijk bij en mijn beddegoed!). Na wat roepen en rammelen aan het hek bleek gelukkig dat er nog wel iemand aanwezig was en kon ik mijn was meenemen, pffff.
Vrijdagavond ben ik samen met Cheryl, Colin, Ivo en William naar Krezip geweest, want die speelden bij Mambo. Het was echt te gek. Het weer zat alleen niet mee. Jacqueline (de leadzangeres) omschreef het mooi: Ben je op Curacao, regent het! En regenen deed het, het kwam met bakken uit de hemel. Uiteindelijk hebben ze maar een krappe anderhalf uur gespeeld. Anders zouden alle apparatuur en instrumenten kapot gaan (later hoorde ik ook dat ze inderdaad voor duizenden euro’s aan schade hebben opgelopen). Het laatste nummer was wel legendarisch. Jaqueline zat achter de piano en zong ‘All my life’ terwijl de rest van de band en zeil boven haar hoofd hield tegen de regen. Zag er echt heel stoer uit. Na Krezip ben ik met Sanne mee naar huis gereden om daar te slapen (in verband met het duiken van zaterdag en zondag). Zo kon ik nog redelijk op tijd gaan slapen en konden mijn huisgenoten nog was langer blijven.
Zo, dat was weer het verhaal voor deze week. Een beetje later dan jullie gewend zijn, maar jullie weten nu waarom. Ik was echt gesloopt na het duiken. En afgelopen maandag MOEST ik echt kijken naar de finale van ‘Op zoek naar Joseph’ ;). Met overigens een zeer terechte winnaar. Ik vond Gethsemane werkelijk fantastisch!
http://picasaweb.google.com/loesvanzijll/CuraAoWeek9#
Samen met Sanne, Suzanne, Kittie, Babette en Tom ben ik zaterdag begonnen aan onze duikcursus. De totale cursus duurt vier dagen en bestaat uit vijf theoriesessies, vijf zwembadsessies en vier open water duiken. Als we de cursus volgende week zondag met succes afronden krijgen we onze PADI Open Water Diver (PADI staat voor Professional Association of Diving Instructors), waarmee we zonder begeleiding (maar wel altijd met een buddy) over de hele wereld tot achttien meter diepte mogen duiken.
Zaterdag begonnen we met de eerste drie instructiefilms en ’s middags hadden we onze eerste zwembadsessie. Daarvoor moesten we eerst zelf onze eigen uitrusting gereed maken. De eerste stap bestond uit het passen van een pak, zwemvinnen en masker. Daarnaast moest ook nog worden bepaald hoeveel lood je mee moest hebben aan je loodgordel (je gewicht delen door tien en dan min twee kilo). Vervolgens gingen we de persluchtuitrusting in elkaar zetten. We moesten de persluchtfles vastmaken aan het vest en vervolgens de automaat aan de kraan op de fles zetten. Aan de automaat zijn vier aparaten bevestigt, die noodzakelijk zijn voor het duiken. De eerste is uiteraard de automaat waar je door ademt, de tweede is je alternatieve luchtvoorziening (voor als bijvoorbeeld je buddy zonder lucht komt te zitten), vervolgens heb je nog de inflatorslang (deze wordt bevestigt aan de inflator waarmee je je vest kunt opblazen en laten leeglopen) en de meetinstrumenten (hierop kun je aflezen wat de druk is in je persluchtfles en op hoeveel meter diepte je zit). Op het moment dat de hele uitrusting gereed was begonnen we aan onze eerste uitdaging, namelijk het aankrijgen van het megacharmante, best wel strakzittende duikpak. Dit ging eigenlijk boven verwachting. Toen kwam de volgende uitdaging: het op de rug hijsen van de persluchtuitrusting. Op het moment dat ik deze op mijn rug had was ik er van overtuigd dat ik bij het te water gaan direct als een baksteen zou zinken. Jemig wat is dat ding zwaar, ik schat al met al zo’n 25 kilo. En dan heb je ook nog het lood wat aan een gordel op je heupen rust.Nadat alles nog voor een laatste keer was gecheckt liepen we naar het zwembad (hiervoor moesten we ook nog een trap op! pfffff). Hier ervaarde ik voor het eerst hoe het is om onder water te ademen. Dit is echt heel erg bijzonder.
Na het duiken ben ik met Sanne, Suzanne en Kittie naar de Hunkemöller gereden, want daar waren de bh’s in de aanbieding. Ik had zelf niks nodig en fungeerde als ‘bh-haler’ en toeschouwer. Sanne en Suzanne zaten samen in een pashok en Kittie in het hok ernaast. Maar natuurlijk wilden ze wel van elkaar zien wat ze nu aan hadden. Daarom maakten Sanne en Suzanne met de gordijnen een of andere constructie waardoor ze van hun eigen pashok in die van Kittie konden kijken. Echt heel erg komisch, heb me kapot gelachen om die twee, haha. ’s Avonds hebben we met zijn vieren gegeten bij Suzanne en Kittie thuis. Ik sliep deze nacht bij Sanne. Vanuit praktische overwegingen (goede nachtrust, dichtbij de duikschool), maar natuurlijk ook voor de gezelligheid.
Zondag begonnen we met een duik in de zee. Bij deze duik ging er naast onze eigen instuctrice, Wietske, nog een tweede Engelssprekende instructrice mee. Eerst werd gecheckt of we voldoende lood bij ons hadden, omdat je anders niet zinkt. Het bleek dat ik als enige te weinig lood had en dus krijg ik er nog iets bij (alsof de uitrusting nog niet zwaar genoeg was!). Hopelijk betekent dit niet dat ik al te veel ben aangekomen ;).
Op een gegeven moment bleek dat er uit de persluchtfles van Kittie een klein beetje lucht ontsnapte waardoor je kleine belletjes in het water zag. Hierop reageerde de Engelsprekende instructrice met de prachtige zin ‘Little bubbles, no troubles’. Als er dus een beetje lucht ontsnapt is er niks om je zorgen over te maken.
’s Middags toen we naar de laatste twee instructiefilms keken kon ik mijn ogen haast niet open houden. Vooral de tweede film was erg saai en bestond voornamelijk uit reclame voor PADI. Ik was gelukkig niet de enige die er last van had. Duiken is vermoeiend! Na de theorie hadden we ook nog een zwembadduik. We hebben dit weekend al heel wat oefeningen moeten doen. Bijvoorbeeld onder water je masker leegblazen als er water in is gelopen, 1 minuut lang ademen zonder masker op, snorkel leegblazen, wisselen tussen ademautomaat en snorkel en buddybreathen (dit is voor als een van de twee zonder lucht komt te zitten, je maakt hierbij gebruik van de alternatieve luchtvoorziening van je buddy). Ook heb ik mijn eerste hoestbui onder water al gehad. Hier is eigenlijk niks engs aan. Je moet gewoon hoesten net als anders, maar dan in je ademautomaat.
Voor het duiken had ik het meeste opgezien tegen het ‘klaren’ van de oren. Dit doe je door je neus dicht te knijpen en vervolgens door je neus uit te ademen. Je voelt dan als het ware dat je oren open ‘ploppen’. Het klaren van de oren is noodzakelijk vanwege het drukverschil aan de oppervlakte en onder water. Als je niet klaart (of kunt klaren) krijg je een ongelofelijke pijn aan de oren. Jullie zullen begrijpen dat ik erg blij was dan het klaren bij mij soepeltjes verliep. Na het duiken hebben we met zijn vijven gegeten bij De Tropen. Hier hebben ze onder andere twaalf maaltijden voor twaalf gulden. Mooi goedkoop dus en ook erg lekker
Zondagavond was ik echt helemaal gesloopt en ben ik op tijd mijn bed in gegaan.
Door dat duiken zou ik bijna vergeten dat ik nog wel wat meer gedaan heb deze week ;).
Op stage ben ik nog steeds bezig met het maken van labels voor aan de kleding. Dit is nu bijna klaar. Daarnaast vroeg Denley of ik voor hem een overzicht wilde maken waarin hij de vakantiedagen van de drie medewerkers kan bijhouden. Dit heb ik gedaan in excel. Ik heb hiervoor veel gebruik gemaakt van formules. Hierdoor hoeft hij alleen maar kruisjes te zetten, excel doet de rest. Het was een kleine moeite, maar Denley was er erg blij mee. De komende twee weken ga ik weer veel meewerken in de winkel en met het borduren omdat een van mijn collega’s vakantie heeft.
Vrijdag zijn we rond 13.00 uur richting school gereden. En dit was niet omdat we les hadden, maar omdat één of andere miep van de immigratiedienst er na ruim twee maanden is achtergekomen dat ze een verkeerd formulier had opgstuurd naar school met betrekking tot de aanvraag van de verblijfsvergunning. Hierdoor heeft iedereen het verkeerde formulier ingevuld met als gevolg dat ook iedereen weer een nieuw formulier moest invullen *zucht*. Als de aanvraag eindelijk rond is, zit ik waarschijnlijk alweer lang en breed in Nederland ;).
Nadat de formulieren waren ingevuld zijn we met de meiden even bij La Curacao (een hele grote Wibra-Zeeman-Action-rommelmarktachtige winkel), een Botika (dit is een soort drogist/apotheek en daarvan heb je er heel erg veel op Curacao) en Hertz (waar we de auto hebben gehuurd) langsgeweest. Daarna zijn we weer naar Willemstad gereden en hebben we heerlijk op het terras gezeten aan de Handelskade. Net toen we rond 17.30 uur weer over de Pontjesbrug naar de auto wilden lopen, begon het te regenen en niet zo’n beetje ook. We besloten om te wachten tot het ergste voorbij was. Ik begon hem toen wel even te knijpen. Ik had namelijk ’s ochtends mijn was naar de wasserette gebracht en moest deze om 18.00 uur weer ophalen. Vanaf Willemstad was het toch nog wel een een klein half uurtje rijden. De wasserette was echter nog open tot 19.00 uur. Uiteindelijk zaten we om 18.35 in de auto. Gelukkig kan Susanne goed doorrijden en waren we nog net op tijd bij de wasserette. Maar daar bleek dat de wasserette al om 18.30 uur dicht was gegaan! AAAAAAAAAAAAAH, het zal toch niet waar zijn, dacht ik. (al mijn kleren zaten er namelijk bij en mijn beddegoed!). Na wat roepen en rammelen aan het hek bleek gelukkig dat er nog wel iemand aanwezig was en kon ik mijn was meenemen, pffff.
Vrijdagavond ben ik samen met Cheryl, Colin, Ivo en William naar Krezip geweest, want die speelden bij Mambo. Het was echt te gek. Het weer zat alleen niet mee. Jacqueline (de leadzangeres) omschreef het mooi: Ben je op Curacao, regent het! En regenen deed het, het kwam met bakken uit de hemel. Uiteindelijk hebben ze maar een krappe anderhalf uur gespeeld. Anders zouden alle apparatuur en instrumenten kapot gaan (later hoorde ik ook dat ze inderdaad voor duizenden euro’s aan schade hebben opgelopen). Het laatste nummer was wel legendarisch. Jaqueline zat achter de piano en zong ‘All my life’ terwijl de rest van de band en zeil boven haar hoofd hield tegen de regen. Zag er echt heel stoer uit. Na Krezip ben ik met Sanne mee naar huis gereden om daar te slapen (in verband met het duiken van zaterdag en zondag). Zo kon ik nog redelijk op tijd gaan slapen en konden mijn huisgenoten nog was langer blijven.
Zo, dat was weer het verhaal voor deze week. Een beetje later dan jullie gewend zijn, maar jullie weten nu waarom. Ik was echt gesloopt na het duiken. En afgelopen maandag MOEST ik echt kijken naar de finale van ‘Op zoek naar Joseph’ ;). Met overigens een zeer terechte winnaar. Ik vond Gethsemane werkelijk fantastisch!
http://picasaweb.google.com/loesvanzijll/CuraAoWeek9#
-
30 Oktober 2008 - 09:18
Simone:
Hee Loes,
Wat gaaf joh dat je bent begonnen met duikcursus!! Foto's zien er leuk uit!
Tja joseph.... ik had liever gezien dat john won... Maar freek deed het ook zeer goed... MAar gunde het john meer, omdat die nog nooit een leading part heeft gespeeld (altijd understudy...) en hij niet meer zo jong is als freek. En omdat john de afgelopen weken meer gegroeid is... Maar ach, Freek is wel erg goed en heeft gewoon een bak aan talent :D
Maar wat voor mij dan wel weer jammer is, ga ik EINDELIJK na Les Mis, Zit freek er niet meer in... zucht.. hahahahaha!
Ik wens je sowieso nog heel veel succes en plezier met je duikcursus, en kijk natuurlijk weer uit naar je volgende verhaal!!
Liefs,
Simone -
30 Oktober 2008 - 11:35
Carolein:
Loes,
Super wat jij allemaal meemaakt. Het lijkt wel een super de luxe vakantie. Hier gaat alles nog zijn gangetje.
Ik mail je dit weekeinde nog. Heb het hele weekeinde niets gepland dus dat is heerlijk rustig.
xx Carolein
P.S. niet alleen op Curacao regent het hoor. Afgelopen weekeinde tijdens Halloween heeft het ook behoorlijk geregend. Helaas. -
30 Oktober 2008 - 11:35
Carolein:
Loes,
Super wat jij allemaal meemaakt. Het lijkt wel een super de luxe vakantie. Hier gaat alles nog zijn gangetje.
Ik mail je dit weekeinde nog. Heb het hele weekeinde niets gepland dus dat is heerlijk rustig.
xx Carolein
P.S. niet alleen op Curacao regent het hoor. Afgelopen weekeinde tijdens Halloween heeft het ook behoorlijk geregend. Helaas. -
30 Oktober 2008 - 11:59
Suus (z):
loes!
Weer coowl verhaal hoor... En de taxi staat zaterdag voor de deur;)
Liefs -
30 Oktober 2008 - 15:50
Jannie :
Hoi Loes, wat een belevenis die duikcursus.
We hebben weer genoten, van je verhaal.
Het weer is hier slecht regen en koud.Heb van de week al ijs moeten krabben.
Als het in Curacao regent is het nog wel warm. Maar zijn de wegen ook glad door de olie en de rubben.
Mooie foto's.
Vanavond hebben we weer repetitie. Voorbereiding voor het gezamelijk concert in Deventer is in volle gang. Maar dat verneem je wel via de mail.
Ik heb er veel zin in.
Wat lekkere rommel winkels zijn het van La Curacao.
Zoals het eiland is en de bewoners zo zijn de winkels ook.
We hebben ze vorigsjaar allemaal gehad om een Wakiki te kopen. Maar 1 gevonden.
Of weet je niet weet wat een Wakiki is.
Een Wakiki is een ovaalronde luchtband met in het midden een gaas waar je heerlijk op kunt drijven en toch in het water ligt.
Veel fijne dan een luchtbed. Op een luchtbed kun je je niet omdraaien. Het gevaar zit er dan in dat hij weg waaid naar venuzuela.
Dit is Wilma al een keer over komen vandaar dat wij liever op een Wakiki liggen.
Loes nog veel plezier succes met de duikcursus.
Wat het formularia betreft je heb nog even voordat weer naar Losser komt. Maak je niet druk doen ze daar ook niet. Ze zijn er liever morgen dan vandaag.
Gosse was me voor vandaag maar zegt dan wel wat ik er op moet zetten.
Groetjes en tot de volgende keer ook van Gosse -
30 Oktober 2008 - 20:22
Suzanne Haar Moeder:
Hoi Loes, je weet dat ik ook jou site lees, daardoor word het duiken nog duidelijker voor ons. Weet je dat die foto van jou in duikpak en voral de flippers, doet denken aan de pelikaan ( voeten) Succes ermee, veel plezier en groetjes. -
01 November 2008 - 18:50
Ina:
Ha die Loes,
Eindelijk een weekend dat niet volgepland is met muziek en andere verplichtingen.
Dus eindelijk tijd eens te lezen wat je zoal beleefd. En dat is veel.
Op dit moment valt het hier met bakken uit de lucht, zit Eric tv-programma's te kijken die ik niet leuk vind en zijn de kinderen maar naar hun kamer vertrokken. Ik zit dus heerlijk rustig op zolder.
Wat gaaf dat je een duikcursus doet. Moet je toch wel een beetje lef voor hebben!
En al die andere dingen die je doet/gedaan hebt! Fantastisch.
Ik zal proberen wat vaker je verhalen te lezen.
Groetjes vanuit een nat Losser. Ina
-
03 November 2008 - 19:17
Inge:
Heey Loes, dan eindelijke en berichtje van mij.. superstoer van dat duiken! Het lijkt mij ook heel erg mooi om dat te kunnen doen. Ik was toch voor John hoor, maar Freek is ook heel erg goed. Skypen wil nog maar niet lukken he, moeten we echt eens vooruit gaan plannen dan. :) Ik ga nu weer richting deventer, Tamarah heeft een heel nieuw interieur aangeschaft, dat moet ik even aanschouwen. ;) Tot spreeks xxx Inge -
05 November 2008 - 17:32
Sanne De Jong:
Ik wil ook een wakiki!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
