Ken je mij misschien ergens van?

William, één van mijn huisgenoten, had maandag echt een hele mooie actie. Hij loopt stage bij een duikschool en moest deze dag werken op een locatie van de duikschool bij het Hilton hotel. In zijn pauze loopt hij naar het hotel en ziet een bekend gezicht. Hij weet echter niet meer waar hij deze man nu van kent, hij ziet immers veel verschillende mensen op de duikschool. Na lang nadenken besluit hij de man aan te spreken en zegt: Je komt me bekend voor, maar ik weet niet waarvan. Ken je mij misschien ergens van? De man begint te lachen en zegt: Nee, ik ken jou niet. Maar ik ben van de Golden Earring. Deze ‘bekende’ man bleek dus Barry Hay te zijn, de leadzanger van de Golden Earring, haha!

Ik ben deze stageweek bezig geweest met het maken van prijslabels voor aan de kleding. Logo van het kledingmerk opzoeken op internet, ontwerpje maken en de juiste informatie op het label vermelden. Simpel werk, maar wel leuk om te doen. Nu heb ik tenminste iets te doen en gaat de tijd een beetje sneller. Het is best een tijdrovende klus, dus ik denk dat ik er deze week ook nog mooi mee aan de slag kan.

Vrijdag hoefden we niet naar school omdat het tussenvakantie was op Curaçao.
’s Ochtends heb ik samen met Susanne en Cheryl mijn was naar de wasserette gebracht. Angelo was namelijk een beetje aan het zeuren dat wij te veel water zouden gebruiken. Omdat wij 15 gulden per wasbeurt moeten betalen wasten wij eigenlijk alles met de hand. Angelo denkt dat de hoge rekening die hij heeft ontvangen hier vandaan komt en heeft ons min of meer ‘verboden’ om onze kleding met de hand te wassen. Dit zou betekenen dat wij gebruik moeten maken van zijn wasmachine en 15 gulden per keer moeten betalen. Hier hadden wij eigenlijk niet zo’n trek in. Het is namelijk een hele ouderwetse machine met een apart centrifuge gedeelte. Bovendien wast hij alleen met koud water en draait hij maar vijftien minuten. De was wordt dus ook niet echt schoon.
’s Middags zijn we met de meiden even Willemstad in gegaan. Ik ben ook gelijk maar even langs de kapper geweest, want dit was weer hard nodig. Ik werd geknipt door een mannelijke kapper. Of nou ja, mannelijk… Hij was van het mannelijke geslacht, maar daar was ook echt alles mee gezegd. Maar ik moet heel eerlijk zeggen dat hij me perfect heeft geknipt. Ik heb weer een mooi kort koppie.
Rond 18.00 uur konden we onze was ophalen bij de wasserette. Het rook allemaal weer heerlijk fris en het is redelijk schoon geworden. Sommige shirtjes zijn wel iets gekrompen, maar dat maakt in dit geval niet zoveel uit. Voor 25 gulden (10 euro) is al mijn was gewassen en het was echt een grote vuilniszak vol. Redelijk goedkoop dus. Hier ga ik zeker nog vaker naar toe. Angelo kan de boom in met zijn 15 gulden per wasbeurt!

Zaterdag reden we rond 12.30 uur richting de duikschool, omdat mijn huisgenoten zich ook wilden inschrijven voor de duikcursus. Daarna zouden we doorgaan naar het strand. Toen we er aan kwamen regende het echt onmeunig hard, dus zijn we maar even blijven wachten in de auto. Het zag er echter niet naar uit dat het beter zou worden, dus hebben we maar besloten om te gaan bowlen. Toen we hier aankwamen bleek dat de bowlingbaan pas om 15.00 uur open ging. We zijn toen maar doorgereden naar Punda om naar de bioscoop te gaan, maar ook hier begon de eerstvolgende film pas rond 15.00 uur. Dan maar even naar Wilhelminaplein. Hier hebben we wat gegeten en gedronken. Rond 14.45 zijn we weer richting de bowlingbaan gereden. Ik vond het erg leuk om weer een keer te bowlen, want dit was best een tijd geleden. En dit was te merken ook ;). Toen we rond 17.30 uur weer in Boca Sami waren was het weer een stuk beter. Colin en ik hebben dan ook nog even lekker gezwommen.
’s Avonds hebben we gegeten bij de Mac.

Zondag moesten we op tijd opstaan, want we gingen een dagje mee op de boot, Mi Dushi. Angelo had deze trip samen met een aantal anderen georganiseerd. Er voer ook een kleine boot met ons mee waarop een ‘bekende’ bachata artiest muziek maakte met zijn band. Bachata is net als salsa een muziekstijl waarop veel wordt gedanst door Antillianen. Door middel van deze boottocht werd deze artiest gepromoot. We hadden dus bijna de hele dag live muziek. De boot vetrok vanaf Baya beach en er waren behalve mijn huisgenoten, Sanne, Suzanne en Joyce alleen maar Antillianen aan boord. De boot legde aan bij Barbare beach en hier was er tijd om te zwemmen en te dansen op de muziek van de band. Aan dit dansen heb ik me maar niet gewaagd. Als ik bachata/salsa ga dansen ziet dat er denk ik uit als een houten Klaas, mét een houten been en een ijzeren heup. Geen succes dus. Ik heb het dus maar gehouden bij zwemmen.
Ik heb ook nog iets heel cools gedaan zondag. Toen we bij Barbara beach aankwamen zagen we een paar mannen op van die jetski’s. Het leek mij ook wel eens cool om op zo’n ding te zitten, dus toen we in het water lagen ben ik naar een van die mannen toe gezwommen om te vragen of ik eens achterop mocht om een ritje te maken. En dit mocht ook nog! Het was echt onwijs gaaf. Het gaat echt een partij hard, niet meer normaal. Met 30 seconden was het dan ook alweer voorbij.

En ik wist niet dat ze daadwerkelijk bestonden: ‘mannen’ die een string dragen. Maar het is echt zo. Bij de foto’s zie je het bewijs.

We hebben zondag echt onwijs geluk gehad met het weer, want wij hebben geen regen gehad. Toen we weer aan wal kwamen zagen we dat het daar wel flink had geregend. Na de warmste maand, september, zijn we nu aanbeland in de maand waarin de meeste regen valt, namelijk oktober. En dit hebben we zaterdag en vorig weekend dan ook ruimschoots ervaren. Natuurlijk is het wel even balen als het net regent als jij naar het strand wil, maar door het vele mooie weer hier raak je wel een beetje verwend. Ook hier hoort regen er af en toe gewoon bij. En... het regent hier nog altijd minder vaak dan in Nederland en het is een stuk warmer ;)

Zondagavond hebben we weer gegeten bij Wilhelminaplein en zijn we mooi op tijd weer richting huis gegaan.

Ik krijg van veel mensen de vraag of ik Nederland niet mis en of ik me soms niet eenzaam voel, dus even een korte reactie.
Inmiddels ben ik hier zeven weken en is het nieuwe er vanaf. Ik ben hier niet op vakantie, maar voor mijn studie en er moet gewoon vier dagen per week worden gewerkt. Ik moet ook echt nodig aan de slag voor school, want ik heb al een aardige achterstand opgelopen. Wat ik ook echt merk is dat je hier leeft van weekend naar weekend. Dan doe je allemaal leuke dingen. Nu het nieuwe er vanaf is zijn er toch wel dingen uit Nederland die ik begin te missen. Vooral het muziek maken mis ik enorm. Dat is toch echt iets wat bij mijn 'normale' leventje in Nederland hoort en waar ik elke dinsdag en donderdag en dan nog regelmatig in het weekend mee bezig ben.
De mensen in Nederland mis ik eigenlijk helemaal niet. En daarmee wil ik jullie absoluut niet tekort doen! Het klinkt misschien wel een beetje raar, maar het is wel lekker rustig. Weinig verplichtingen en dat is best eens lekker om te ervaren. Daar komt ook bij dat ik het hier erg naar mijn zin heb en helemaal geen ‘tijd’ heb om er over na te denken.
Ik weet echter zeker dat zodra ik weer in Nederland ben heel blij zal zijn om iedereen weer te zien en hier met volle teugen van ga genieten!
Ik voel me hier op Curaçao ook totaal niet eenzaam. Ik doe veel samen met mijn huisgenoten en met de andere studenten. Maar ik vind het heerlijk om elke donderdagavond, als de rest aan het stappen is, alleen thuis te zijn en lekker een filmpje te kijken. Lekker om het rijk dan even alleen te hebben.

Bij deze nog een keer iedereen bedankt voor de leuke reacties en de mailtjes. Doet me echt goed!

Tot het volgende verhaal.


http://picasaweb.google.com/loesvanzijll/CuraAoWeek7#